جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
۰۹:۱۶ - ۲۳ مهر ۱۳۹۹ کد خبر: ۹۹۰۷۰۱۲۵۷
سیاست داخلی

غلامعلی رجایی:

اعلام عزای عمومی برای درگذشت آقای شجریان مطالبه عمومی بود/ مگر حکومتی با شعار سقوط می کند که نگران مراسم استاد شجریان باشند

غلامعلی رجایی,اخبار سیاسی,خبرهای سیاسی,اخبار سیاسی ایران
مشاور فرهنگی آیت الله هاشمی رفسنجانی بیان کرد:در حوزه فرهنگی غفلت های فراوانی صورت گرفت که مبحث آقای شجریان یکی از آن ها بود. آقای شجریان شخصیتی فراملی داشت و به جا بود که پرچم ها نیمه برافراشته می شد و حتی اگر مجلس عزایی برپا نمی شد، عزای عمومی اعلام می شد. حدس نمی کنم دلی باشد که عزادار ایشان نباشد. دولت از اختیارات خویش استفاده نکرد و نمی دانم در حالیکه اواخر عمر دولت است، چه ملاحظاتی دارد که در این حوزه محافظه کارانه عمل کرد.

به گزارش رونامه اعتماد،غلامعلی رجایی، مشاور فرهنگی آیت الله هاشمی رفسنجانی در رابطه عملکرد دولت در مراسم فوت و تشییع استاد محمدرضا شجریان اعلام کرد:دولت از اختیارات خود استفاده نکرد؛ نمی دانم اواخر عمر دولت چه ملاحظاتی دارد که در این حوزه محافظه کارانه عمل کرد. دولت باید از اختیاراتش در ایام باقیمانده بیشتر استفاده کند. متن کامل این گفت وگو را در ادامه بخوانید:

بسیاری معتقد هستند با مسئله درگذشت محمدرضا شجریان برخوردی سیاسی صورت گرفت و دولت نتوانست از آزمایش پاسخگویی به این مطالبه فرهنگی شهروندان سرافراز بیرون بیاید. نظر شما در این مورد چیست؟

در آغاز  می خواهم اشاره کنم که جایگاه مرحوم استاد شجریان نزد ملت فقط به علت اشراف ایشان در موسیقی نبود. ایشان یک ذو الفنون بود که به خوشنویسی، قرائت قرآن، ادبیات و... مسلط بود و بر شعر شعرای برجسته ای چون حافظ، سعدی، مولوی یا حتی شعرای برجسته معاصر احاطه و اشراف داشت. در واقع استاد شجریان شخصیتی چندوجهی بود و نباید فراموش کنیم کسانی که در تاریخ مانا می شوند ، تصادفی به دل مردم راه پیدا نمی کنند. مردم هر کسی را به راحتی در دل خود جای نمی دهند. حتما دیده ایم که برخی هنرپیشه ها یا ورزشکاران یا ... آمده و رفته اند و ماندگار نشده اند. اما برخی شخصیت ها ماندگارند، برخی چون حافظ و سعدی و فردوسی و ... حتی از پس قرون باقی مانده اند. به نظر من استاد شجریان به لحاظ شخصیتی و به لحاظ هنری و به دلیل تاثیر بسزایی که بر هنر ایران داشته نیز تا دهه ها مانا خواهد بود. از این رو معتقدم که حق بود حرمت ایشان یا دست کم حرمت ربنایی که خواند و مردم را بر سر سفره های افطار، مهمان صدای ملکوتی و آسمانی خود کرد، نگه می داشتند و اجازه می دادند تشییع باشکوهی با رعایت پروتکل های بهداشتی برگزار شود.

برخی معتقدند به دلیل وجهه سیاسی شخصیت ایشان، اگر شرایط خاص ناشی از شیوع کرونا حاکم نبود، احتمالا با فضای مراسم تشییع به سمت مسائل سیاسی می رفت و از این جهت ، دولت نمی خواست تنش دیگری بر بحران های موجود بیفزاید؛ فکر می کنید در صورت برگزاری مراسم، با یک تشییع سیاسی روبه رو می شدیم؟

تشییع استاد شجریان حتما تشییعی علیه نظام نبود. در این زمینه بی تدبیری شد و به نظر من حتی می توانست آبرویی به نظام ببخشد و نشان دهد که قدر شخصیت های فرهنگی و هنری خود را می داند. البته مردم نگذاشتند که ایشان غریبانه دفن شود؛ چه مقابل بیمارستان، چه در مشهد و بهشت زهرا حضور پیدا کردند. به نظر من برخورد با پدیده درگذشت شجریان معیار خوبی شد تا حکومت بفهمد کجا درست عمل می کند و کجا نادرست. از اقبال یا عدم اقبال مردم به کسی یا رویدادی است که حکومت ها می توانند بفهمند رفتارشان درست است یا نه!

زمانی که آقای شجریان بیمار شد، آیت الله هاشمی من را با یک کتاب و دو انگشتر و دست خطی به عیادت ایشان فرستاد. البته نتوانستم با ایشان ملاقات کنم؛ چون در قرنطینه بودند. اما با خواهر آقای شجریان دیدار کردم و هدیه ها را تقدیم کردم. بعدتر که در مورد بازخورد این عیادت پرس وجو کردم، شنیدم ایشان بسیار خوشحال شده که آقای هاشمی به یادشان بوده است. دو انگشتر هم که نگین آن سنگ قبر امام حسین( ع) بود، به آقای شجریان و همسرشان هدیه کردیم و یک کتاب روزنوشت آیت الله هاشمی را که خودشان امضا کردند و نوشتند تقدیم به« هنرمند متعهد». به هر حال کم پیش می آمد که آیت الله هاشمی به کسی، هم کتاب، هم پیام و هم هدیه بدهد که این کار را برای آقای شجریان کرد و سنگ تمام گذاشت. از طرفی نگهداری آقای شجریان در این ایام بیماری، حتما هزینه های کمرشکنی داشته که حق این بود با ایشان و خانواده ایشان ملاقات شود و سرکشی به ایشان صورت گیرد. به نظر من اگر اجازه داده می شد تشییع شجریان برگزار شود یکی از مراسم باشکوه پس از سه تشییع امام، آیت الله هاشمی و شهید قاسم سلیمانی بود و می توانستیم آن را تشییع چهارم بنامیم. این تشییع حتما مردم ایران را به خصوص نزد فارسی زبانانی که به آقای شجریان گوش می کرده اند ، سرافراز می کرد. همین الان هم به نظرم باید مراسم مردمی مجازی برای ایشان برگزار شود؛ چراکه همه به شکلی نمک پرورده صدای ایشان هستند و سال ها با صدای آقای شجریان افطار کرده اند و کمتر صدایی همچون صدای آقای شجریان همزاد و قرین لحظه های معنوی مردم بوده است.

نکته بعدی اینکه آقای شجریان، سیاسی بود اما سیاست زده نبود. فقط یک جا تحمل نکرد و لباس سیاست پوشید و آن زمانی بود که رئیس دولت وقت مردم را خطاب قرار داد و منتقدان و معترضان را« خس و خاشاک» نامید. ایشان هم در گفت وگویی مطرح کرد که من صدای این خس و خاشاک هستم. بنظر من تمام مواضع آقای شجریان یک طرف اما ایستادن کنار مردم، طرف دیگر، چراکه می دانست این موضع گیری برایش محرومیت به دنبال دارد اما پای مردم ایستاد.

از همین رو هم بعضی برای تخریب ایشان حتی بعد از درگذشت شان هم رحم نکردند و حتی عکس نماز میتی را منتشر کردند که پرچم شیر و خورشید بر پیکر متوفی پهن شده بود و این عکس را به عنوان  عکس نماز میت آقای دعایی بر پیکر استاد شجریان معرفی می کردند. در حالیکه عکس ها با حقیقت کاملا متفاوت بود و بر پیکر ایشان هیچ پرچمی نبود و حضار هم همه ماسک بر دهان داشتند.

اما یکی دیگر از موضوعاتی که با انتقاد مردم مواجه شد، عدم اعلام یک روز عزای عمومی از سوی دولت بود. به نظر شما چقدر در این موضوع دولت نقش داشته است؟

اعلام عزای عمومی برای درگذشت آقای شجریان یک مطالبه عمومی بود که متأسفانه دولت در این زمینه کم کاری کرد.

پس از درگذشت محمدرضا شجریان گویی بار دیگر مطالبات فرهنگی و اجتماعی که دولت در موردشان شعار داد اما چندان اقدامی نکرد، برای مردم تداعی و یادآوری شد. بسیاری معتقدند که دولت در حوزه اقتصادی همواره توجیهی چون تحریم و فشارهای خارجی را برای عدم تحقق وعده های اقتصادی مطرح می کند، در حالی که برای تحقق شعارهای فرهنگی چنین توجیهی ندارد. یک نمونه کوچک آن پخش ربنای آقای شجریان از صداوسیما بود که حسن روحانی در مناظرات انتخاباتی هم به آن اشاره می کرد. نظرتان درباره کارنامه دولت در این حوزه چیست؟

در حوزه فرهنگی غفلت های بسیاری صورت گرفت که بحث آقای شجریان یکی از آنها بود. آقای شجریان شخصیتی فراملی داشت و بجا بود که پرچم ها نیمه برافراشته می شد و حتی اگر مجلس عزایی برگزار نمی شد، عزای عمومی اعلام می شد. گمان نمی کنم دلی باشد که داغدار ایشان نباشد. دولت از اختیارات خود استفاده نکرد و نمی دانم در حالی که اواخر عمر دولت است، چه ملاحظاتی دارد که در این حوزه محافظه کارانه عمل کرد. دولت باید از اختیارات خود در ایام باقیمانده بیشتر استفاده کند و بیش از این، خود را در معرض نقد مردم قرار ندهد؛ چراکه گویی مردم از نقد فراتر رفته و به نوعی بدبینی رسیده اند. به هر حال دولت از طریق وزارت کشور می توانست در این زمینه ورود کرده و حالت نظامی را جلوی بیمارستان، بهشت زهرا یا مشهد ایجاد نکند.

اما به باور بعضی، اساسا حوزه عمل دولت در این زمینه محدود است و جای کار چندانی وجود ندارد. شما چه در مورد مساله عزای عمومی برای آقای شجریان و چه درباره سایر مسائل فرهنگی چقدر این گزاره را درست می دانید؟

نمی دانم آیا در خصوص عزای عمومی یا برگزاری مراسم تشییع از جایی به دولت نهی جدی صورت گرفته بود یا نه. اگر هم نهی شده باشد، روحانی باید می گفت کسانی که به من رای داده اند، داغدار هستند و باید با آنها همدردی کنم. هیچ اتفاقی هم در تشییع آقای شجریان نمی افتاد. در نهایت ممکن بود مردم چند شعار سر بدهند اما مگر حکومتی با شعار سقوط می کند که نگرانی از بابت تشییع وجود داشته باشد. با عملکرد نادرست و ناصواب است که یک حکومت رو به زوال می رود. سال هاست مردم در هایدپارک لندن در مورد همه چیز شعار می دهند و حرف می زنند، اتفاقی هم نمی افتد. به نظر من دولت باید از اختیارات خود استفاده می کرد و اگر هم نهی شده بود، لابی و چانه زنی می کرد تا موضوع حل شود. درگذشت آقای شجریان یا مسائلی شبیه به این موضوع که در چند دولت احتمال به وقوع پیوستن آن وجود ندارد؛ بنابراین لازم بود در این برهه زمانی دولت چانه زنی هایی داشته باشد. به نظر من اگر تشییع ایشان آزادانه برگزار می شد، حتی تنه به تنه تشییع برخی مراجع می زد.

  • 18
  • 4
۵۰%
نظر شما چیست؟
انتشار یافته: ۰
در انتظار بررسی:۰
غیر قابل انتشار: ۰
جدیدترین
قدیمی ترین
مشاهده کامنت های بیشتر
هیثم بن طارق آل سعید بیوگرافی هیثم بن طارق آل سعید؛ حاکم عمان

تاریخ تولد: ۱۱ اکتبر ۱۹۵۵ 

محل تولد: مسقط، مسقط و عمان

محل زندگی: مسقط

حرفه: سلطان و نخست وزیر کشور عمان

سلطنت: ۱۱ ژانویه ۲۰۲۰

پیشین: قابوس بن سعید

ادامه
بزرگمهر بختگان زندگینامه بزرگمهر بختگان حکیم بزرگ ساسانی

تاریخ تولد: ۱۸ دی ماه د ۵۱۱ سال پیش از میلاد

محل تولد: خروسان

لقب: بزرگمهر

حرفه: حکیم و وزیر

دوران زندگی: دوران ساسانیان، پادشاهی خسرو انوشیروان

ادامه
صبا آذرپیک بیوگرافی صبا آذرپیک روزنامه نگار سیاسی و ماجرای دستگیری وی

تاریخ تولد: ۱۳۶۰

ملیت: ایرانی

نام مستعار: صبا آذرپیک

حرفه: روزنامه نگار و خبرنگار گروه سیاسی روزنامه اعتماد

آغاز فعالیت: سال ۱۳۸۰ تاکنون

ادامه
یاشار سلطانی بیوگرافی روزنامه نگار سیاسی؛ یاشار سلطانی و حواشی وی

ملیت: ایرانی

حرفه: روزنامه نگار فرهنگی - سیاسی، مدیر مسئول وبگاه معماری نیوز

وبگاه: yasharsoltani.com

شغل های دولتی: کاندید انتخابات شورای شهر تهران سال ۱۳۹۶

حزب سیاسی: اصلاح طلب

ادامه
زندگینامه امام زاده صالح زندگینامه امامزاده صالح تهران و محل دفن ایشان

نام پدر: اما موسی کاظم (ع)

محل دفن: تهران، شهرستان شمیرانات، شهر تجریش

تاریخ تاسیس بارگاه: قرن پنجم هجری قمری

روز بزرگداشت: ۵ ذیقعده

خویشاوندان : فرزند موسی کاظم و برادر علی بن موسی الرضا و برادر فاطمه معصومه

ادامه
شاه نعمت الله ولی زندگینامه شاه نعمت الله ولی؛ عارف نامدار و شاعر پرآوازه

تاریخ تولد: ۷۳۰ تا ۷۳۱ هجری قمری

محل تولد: کوهبنان یا حلب سوریه

حرفه: شاعر و عارف ایرانی

دیگر نام ها: شاه نعمت‌الله، شاه نعمت‌الله ولی، رئیس‌السلسله

آثار: رساله‌های شاه نعمت‌الله ولی، شرح لمعات

درگذشت: ۸۳۲ تا ۸۳۴ هجری قمری

ادامه
نیلوفر اردلان بیوگرافی نیلوفر اردلان؛ سرمربی فوتسال و فوتبال بانوان ایران

تاریخ تولد: ۸ خرداد ۱۳۶۴

محل تولد: تهران 

حرفه: بازیکن سابق فوتبال و فوتسال، سرمربی تیم ملی فوتبال و فوتسال بانوان

سال های فعالیت: ۱۳۸۵ تاکنون

قد: ۱ متر و ۷۲ سانتی متر

تحصیلات: فوق لیسانس مدیریت ورزشی

ادامه
حمیدرضا آذرنگ بیوگرافی حمیدرضا آذرنگ؛ بازیگر سینما و تلویزیون ایران

تاریخ تولد: تهران

محل تولد: ۲ خرداد ۱۳۵۱ 

حرفه: بازیگر، نویسنده، کارگردان و صداپیشه

تحصیلات: روان‌شناسی بالینی از دانشگاه آزاد رودهن 

همسر: ساناز بیان

ادامه
محمدعلی جمال زاده بیوگرافی محمدعلی جمال زاده؛ پدر داستان های کوتاه فارسی

تاریخ تولد: ۲۳ دی ۱۲۷۰

محل تولد: اصفهان، ایران

حرفه: نویسنده و مترجم

سال های فعالیت: ۱۳۰۰ تا ۱۳۴۴

درگذشت: ۲۴ دی ۱۳۷۶

آرامگاه: قبرستان پتی ساکونه ژنو

ادامه

مجلس

دولت

ویژه سرپوش