حمید میرزاده رئیس اسبق دانشگاه آزاد و رئیس پیشین سازمان برنامه و بودجه در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: برخلاف تبلیغات مغرضانه و یا نظرات ناآگاهانه مبنی بر جنگ طلبی پیامبر بزرگ اسلام، اصولاً مذاکرات و گفتگوهای پیامبر با دشمنان و مشرکان و حتی یهودیان و مسیحیان و انعقاد قرار داد صلح با ایشان، بسیار بیشتر از غزواتی است که پیامبراز روی اجبار و اکراه و آن هم بخاطر پیمان شکنی و شروع به تخاصم طرف مقابل، مجبور به انجام آنها می‌شدند.
پیامبر، حتی پیش از غزوات تحمیلی، باز هم باب گفتگو و مذاکره را بر جنگ ترجیح می‌دادند و موکداً به یاران خود تأکید می‌کردند که ما نبایدشروع‌کننده جنگ باشیم.
براساس قرآن کریم و سایر منابع اصیل تاریخی اسلامی، گفتگو و مذاکره به عنوان بهترین و سهل‌ترین صورت ممکن و با کمترین هزینه برای جامعه اسلامی، در راستای عبور از یک چالش و یا بحران، ابزار و اهرم مهم موفقیت‌های سیاسی پیامبر بوده است.
سیر تحولات تاریخی دوران پیامبر نشان می‌دهد یکی از رایج‌ترین و عمومی‌ترین و انکارناپذیرترین روش‌های دیپلماسی پیامبربرای ایجاد صلح و ترک مخاصمه با دشمنان و قبایل معاند، باز کردن باب مذاکره و گفتگو با آنان بوده که در سیره عملی ایشان و به صورت مکرر و به روشنی وجود داشته و اساساً در فرهنگ سیاسی پیامبر، مذاکره بجای مخاصمه، همیشه از اصول اولیه حکیمانه و عزتمندانه ومصلحت جویانه ایشان بوده است.
علاوه بر مذاکره برای ترک مخاصمه، در تاریخ حیات سیاسی و فرهنگی پیامبر، اعزام سفرا به سرزمین‌های مختلف، همواره به عنوان یک راهبرد تبلیغی مبتکرانه برای ترویج دین اسلام و نفوذ ارزشهای اسلامی بین جوامع مختلف مطرح بوده و به کار می‌رفته است.
حتی پیامبر پس از صلح با یهودیان و مسیحیان هیچگاه از آنان به اجبار نخواست که مسلمان شوند و آنان در عصر پیامبر در سرزمین‌های تحت حکومت ایشان، بر دین و آیین خود باقی ماندند.
این روش و منش پیامبربزرگ که یکی از مهمترین فرازهای تاریخ موفقیت‌های سیاسی اوست، موجب شد تا سرزمین‌ها و افراد بیشتری به دین اسلام گرویده و با پیامبر همراه شده ویا از عناد و خصومت دست کشیده و مصالحه کنند.
آیا این الگوی رفتار سیاسی پیامبر بزرگ اسلام، امروز نمی‌تواند راهگشای مشکلات کشور باشد؟
- 11
- 1
