جِرِمی کوربین متهم به حمایت از ایران

سه سال پیش انتخاب جرمی کوربین ـ در آن زمان ۶۶ ساله ـ به عنوان رهبر حزب کارگر در سپتامبر ۲۰۱۵ را یکی از بزرگ‌ترین شگفتی‌ها در تاریخ سیاسی بریتانیا به شمار آورده بودند زیرا کوربین را سوسیالیست کهنه کاری می دانستند که ۳۰ سال از نمایندگان رده پایین پارلمان بود و هیچ گاه وارد دولت و یا کابینه در سایه نشده بود. 

کوربین تنها به این دلیل نامزد رهبری حزب کارگر شد که هیچ یک از دوستان هم حزبی باقی مانده نخواستند در انتخابات داخلی حزب شرکت کنند. ظاهرا او قادر بود به کسانی که شور و اشتیاق حمایت از حزب کارگر را در دوران تونی بلر و گوردن براون از دست داده بودند و همچنین به فعالان جوان بار دیگر امید بدهد. 

حضور جرمی کوربین و مطرح شدن نام او به عنوان یکی از بخت‌های اصلی رهبری حزب کارگر و رویکرد و ادبیات متفاوت و نظریه‌های چپ‌گرایانه‌اش تحولی در فضای سیاسی بریتانیا ایجاد کرده و موافقان و مخالفان او را به فعالیت واداشته بود حتی اگر بوریس جانسون، وزیر امور خارجه وقت بریتانیا، جرمی کوربین، رهبرحزب مخالف کارگر را «احمقی مفید برای کرملین»خوانده باشد!(جانسون در پی واکنش رهبرحزب مخالف دولت بریتانیا به ماجرای مسمومیت جاسوس دو جانبه سابق روسیه در سالزبری این عبارت را استفاده کرده بود.)

کوربین - ایران

شاید پر رنگ ترین قسمت ماجرای ایران و جرمی کوربین، حضور رهبر حزب کارگر انگلستان، در برنامه های پرس تی وی باشد که واکنش هم حزبی هایش در کنگره انگلستان را برانگیخت آن جور که «دیلی میل» لندن گزارش کرده بود، جرمی کوربین رهبر حزب کارگر انگلستان برای حضور در چهار برنامه تلویزیونی شبکه انگلیسی زبان ایران موسوم به پرس تی وی بیست هزار پوند دریافت کرده البته کوربین مدعی شده بود از حضور خود در پرس تی وی برای اشاعه حقوق بشر و چالش با تهران استفاده کرده اما در گزارش دیلی میل لندن تاکید شده بود که چنین چیزی در گفته های آقای کوربین در پرس تی وی وجود نداشته و تمرکز وی در این مصاحبه ها بر شعارهای ضد غربی و نظرات ضد اسرائیلی بوده است.

نکته حائز اهمیت دیگر موضع حزب کارگر بریتانیا در مورد یهودی ستیزی است که همواره روی آن حساسیت ویژه ای وجود داشته تا جایی که، ترزا می نخست وزیر بریتانیا از جرمی کوربین رهبر حزب کارگر خواسته بود تا عذر خواهی کند. بنا بر نظر حزب کارگر تعریفی که از یهودی ستیزی مطرح بود را قبول نداشت و می‌گفت که آزادی بیان ایجاب می کند تا از دولت اسرائیل به عنوان دولتی نژادپرست انتقاد شود. 

حمایت از فلسطینی ها، دوست خطاب کردن حماس و حزب الله و دفاع تلویحی از فضای سیاسی ایران از دیگر مواردی است که بر اساس آن فاراژ متقاعد می شود تا کوربین را فردی حامی سیاست های تهران معرفی نماید. در پاسخ به این ادعاها، حامیان کوربین معتقدند که او در این حد از حماس و حزب الله دفاع می کند که معتقد است نباید این نیروها از روند صلح خاورمیانه حذف شوند. در مورد جمهوری اسلامی هم تاکید دارند که رهبر حزب دوم انگلستان و مخالف دولت ترزا می سال ها است که منتقد صریحی است و از فعالان سیاسی در ایران حمایت کرده است.

این تمام ماجرا نیست زیرا جرمی کوربین نه شخصیتی مذهبی است و نه سابقه گرایش به حکومت های استبدادی را در کارنامه خود دارد. برای یافتن ریشه های مواضع او در مورد ایران و متحدانش، باید به دنبال دلایلی ثانوی بود، از جمله: کارنامه رژیم صهیونیستی و نقش لابی فلسطینی‌ها در انگلستان، احتمال حمله به ایران و نقش اپوزیسیون مدافع حمله به ایران و وضعیت حقوق بشر و نقش اپوزیسیون دمکرات ایرانی.

حمله «ریچاردرتکلیف» ـ همسر نازنین زاغری ـ به صادق خان و جرمی کوربین به این دلیل که«مخمصه همسرش را بیشتر از بوریس جانسون جدی نمی گیرند» و «به نظر می رسد فرصت کوبیدن یک عضو حزب محافظه کار برایشان اغوا کننده تر از آزادی نازنین بود.»هم به نوعی به ایران و تفکرات کوربین در مورد ایران مربوط است.

آخرین موردی که رگه هایی از تمایل کوربین به سمت ایران را پررنگ تر نشان می دهد فعالیت های« کمپین فعالین ایرانی طرفدار کوربین» است. دو ماه پیش ـ آبان ۹۷ ـ نشریه سان در گزارشی نوشته بود:«پیام هایی(۱۴۰۰ توئیت) که ادعا می کرد دولت اسرائیل پشت بحران یهودی ستیزی در حزب کارگر است را ظاهرا ایران در حمایت از رهبر چپ افراطی حزب کارگر فرستاده بود. نشریه سان مدعی شده بود مجموعه این توئیت ها حاکی از این است که اتهام یهودی ستیزی، توطئه اسرائیل برای تخریب جرمی کوربین است.

«نایجل فاراژ» چرا کوربین را دوست و حامی ایران می داند؟!

«نایجل فاراژ» رهبر سابق حزب استقلال انگلیس (یوکیپ) رهبر دومین حزب سیاسی انگلیس را به حمایت از ایران متهم کرد. فاراژ طی یادداشتی که در نشریه ساندی اکسپرس منتشر شد، ایران را یک قدرت اتمی و«تهدید جدی برای امنیت دنیا» خواند که «جرمی کوربین» از آن حمایت می‌کند.

وی می نویسد:«من تمام رسانه‌ها را جستجو کردم اما اثری نیافته‌ام که نشان دهد کوربین، فردی که به او با عنوان نخست‌وزیر آینده یاد می‌شود، در مورد این بحران اظهارنظری کرده باشد. این فعال سیاسی مدعی شد «ایران از غرب متنفر است و برای سربازان بریتانیایی و آن‌هایی که از خاک این کشور حمایت می‌کنند آرزوی مرگ می‌کند.» این در حالی است که به گفته او کوربین در برابر این رفتار ایران سکوت کرده و سخنی به زبان نمی‌آورد.

فاراژ در ادامه یادداشت خود می نویسد:«کوربین خود را یک پیرمرد موقر ۶۹ ساله معرفی می‌کند که جز خیر نمی‌خواهد. او از خود تصویر فردی صلح‌دوست و فاقد هرگونه تعصبی را ترسیم می‌کند که درگیر مبارزه برای حقوق طبقه کارگر، محرومان و تمامی اقلیت‌ها است؛ اما زمانی که حمایت او از ایران را در کنار سایر مسائلی که از آن‌ها حمایت می‌کند می‌گذاریم، ادعای او باطل می‌شود.» فاراژ مدعی شد کوربین بنا به دلایل شگفت‌انگیزی که تاکنون کسی آن را کشف نکرده، در حالی تا این جای کار پیش رفته که کسی در انگلیس علناً او را وادار به توضیح نکرده است. وی افزود: اما «تصور کنید چنانچه یک سیاستمدار حزب محافظه‌کار و یا یوکیپ دارای دیدگاه‌های مشابهی در حمایت از ایران بود، رسانه‌ها چه رفتاری با او می‌کردند.»

سید نادر نوربخش در این رابطه می گوید: نخست این که میزان بازتاب خبر فوق در رسانه های انگلیسی نشان می دهد این امر تازگی نداشته و فاراژ پیش تر هم بارها سیاست های اینچنینی در مورد ایران اتخاذ کرده بود حال وی که اساساً دشمن مهم حزب کارگر محسوب می شود طبیعتاً از هر موضوعی برای ضربه زدن به کوربین استفاده خواهد نمود.

این کارشناس مسائل سیاسی ادامه می دهد: نایجل فاراژ رهبر پیشین حزب استقلال بریتانیا اگرچه هم اکنون جایگاه سیاسی سابق خود را ندارد اما چهره رسانه ای مهمی در این کشور محسوب می شود، خصوصا اینکه طرح رفراندوم خروج بریتانیا از اتحادیه یکی از موفقیت های بزرگ وی محسوب می شود، در اینجا باید به حزب متبوع وی یعنی حزب یوکیپ و سیاست های آن نیز اشاره کنم. این حزب از زمان رهبری نایجل فاراژ توانست موفقیت های انتخاباتی گسترده ای به دست آورد. هدف آن کاهش میزان مهاجرت به بریتانیا بود و در انتخابات پارلمان اروپا در سال ۲۰۱۴ توانست ۲۷.۵ درصد آرا را بدست آورد و به بزرگ ترین حزب در بریتانیا مبدل شود که در پارلمان اروپا حضور دارد. با این حال به دلیل نظام انتخاباتی غیر تناسبی این کشور این حزب در سطح انتخابات ملی نتوانسته موفقیت مورد نظر را بدست آورد. 

نوربخش در ادامه می گوید: در مورد سیاست خارجی نیز حزب استقلال بریتانیا به شدت مخالف دخالت کشورهای غربی در خاورمیانه است. این حزب معتقد است چنین دخالت هایی باعث افزایش تنش به ویژه در سوریه گردیده و از نقش کشورهای اروپایی در حمایت از مخالفان اسد به خصوص کمک آن‌ها به ارتش آزاد سوریه قویاً اعتراض کرد. یوکیپ عقیده دارد سیاست پذیرش مهاجران آلمان باعث ایجاد بحران پناهجویان شد. 

کارشناس مسائل احزاب اروپا در پایان اضافه می کند: حزب استقلال بریتانیا حامی گسترش روابط با روسیه بوده و معتقد است لندن و مسکو می بایست بر سر موضوعات مختلف مانند مهاجرت، تروریسم، سوریه و غیره با همدیگر همکاری کنند. این حزب خواهان لغو تحریم ها بر علیه روسیه بوده و طرفدار تعامل سازنده با این کشور بر سر موضوع اوکراین است. حال با این توضیح در مورد حزب استقلال بریتانیا و سیاست های آن می‌توان دریافت نگاه مثبت ایران به کوربین که دشمن سیاسی فاراژ محسوب می‌شود باعث از دست دادن یک متحد بالقوه شده و برعکس وی در حال حاضر یکی از مخالفان سرسخت کشورمان محسوب می شود.