رئیسی در شش دقیقه سخنرانی، بیش از ۱۳ بار از عبارت «دو کشور» استفاده کرد❗️

سخن گفتن یکی از مهم‌ترین توانایی‌های انسان است. این توانایی هم باعث جذابیت و جذب مخاطبان به طرف گوینده می‌شود، هم منظور گوینده را به شنونده منتقل می‌کند و هم شنونده را در جهت خواست گوینده هدایت یا تهیج می‌کند. از این بابت سخن گفتن، یکی از توانایی‌های منحصربه‌فرد انسان اجتماعی است که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند جایگزین آن شود.

اهمیت این توانایی، هم گام با ارتقای جایگاه اجتماعی افراد، بیشتر می‌شود چنان‌که وقتی یک شخص عادی است، توان سخن گفتن‌اش از اهمیت چندانی برخوردار نیست ولی اگر او در جایگاه رهبر یک خانواده، گروه، سازمان، حزب و… قرار گیرد قابل انتظار است که توان سخنرانی و قابلیت سخن گفتن روان، سلیس و قابل فهم برای مخاطبان، از اهمیت به مراتب بیشتری برخوردار می‌شود.کاملا قابل درک است که وقتی شخصی در مقامی عالی قرار می‌گیرد و به لحاظ سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مسوولیت‌های مهمی برعهده می‌گیرد، نیازمند توانایی زیاد در بیان دیدگاه و نظریات خویش، تصمیم‌گیری‌ها و ارائه برنامه‌ها و هدف‌گذاری خویش است.

به ویژه وقتی جایگاه این فرد چنان است که در مقابل غیرهموطنان خویش نیز قرار می‌گیرد، اهمیت توان سخنوری بیشتر می‌شود، چراکه سخنوری او به جز کارکردهایی که ذکر شد، شخصیت، پرستیژ و اعتبار کشور در مقابل خارجیان را هم به نمایش می‌گذارد که این مورد، معمولا برای شهروندان مهم است.

دیروز و در حالی که رییس‌جمهوری تاجیکستان در کنفرانس خبری با رییس‌جمهور کشورمان، متنی از پیش‌نوشته شده، روان و دقیق را قرائت کرد، سیدابراهیم رییسی بدون متن آماده شده صحبت کرد و در حدود شش دقیق سخنرانی، بیش از ۱۳ بار عبارت «دو کشور» را به کار برد.

کسانی که این سخنرانی بداهه را شنیدند می‌توانستند دریابند که برخی از دفعاتی که عبارت «دو کشور» از سوی سیدابراهیم رییسی به کار برده شد نه فقط به ساختار نظام لطمه زد بلکه نیازی به استفاده از این عبارت نبود و گاهی چنین به نظر می‌رسید که آقای رییس‌جمهور کشورمان از آن‌رو عبارت «دو کشور» را استفاده می‌کند که رشته‌کلام از دست او رها شده و رییسی در واقع در حال خرید زمان برای بازگشت به مسیر اصلی سخنرانی است. البته ایشان در برخی سخنرانی‌های گذشته نیز همین مشکل را داشته و از یک کلمه یا عبارت چندین‌بار استفاده کرده است.

 چنان‌که برخی شبکه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور، این موضوع را به عنوان طنز بارها پخش و بازپخش کرده‌اند. آقای رییس‌جمهور حتما می‌داند که از بداهه سخن گفتن مهم‌تر، درست و سلیس سخن گفتن است. وقتی آقای رییسی نمی‌تواند گفتاری سلیس و جذاب داشته باشد و یا نمی‌تواند رشته‌کلام را در ذهن نگه دارد و تمرکز خود را روی گفتار خویش حفظ کند، چرا روش سخنرانی از روی متن، که روشی آزموده شده در تمام دنیاست را نمی‌آزماید؟ شاید این روش خطای گفتار او را کاهش دهد.

نادر کریمی‌جونی