دولت وقتی برخی کارها را انجام می‌دهد، تلاش کند تا دلایلی برای اقناع مردم و افکار عمومی در خصوص آن ارائه دهد که سؤال در ذهن افراد جامعه باقی نماند و عملکرد دولت در اذهان عمومی عملکردی شفاف و قابل دفاع باشد.
در موضوع سخنگویی دولت هنوز برای بسیاری از افراد جامعه از جمله من سؤال وجود دارد که چرا آقای محمدباقر نوبخت به صورت توئیتری استعفا داد و دیگر حاضر نشد که در مقام سخنگویی دولت باقی بماند و به انجام وظیفه بپردازد. او با طرح سؤالی بزرگ در این خصوص از سمت خود کناره‌گیری کرد و پس از آن ایفای نقش سخنگویی دولت را هیچ‌کس بر عهده نگرفت. از مرداد سال گذشته که این اتفاق افتاد بحث ارتباط با رسانه‌ها و ارائه توضیحات مورد نیاز در خصوص دولت بدون نظم خاصی برعهده آقای واعظی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور و خود وزرا بوده است و آن‌ها پس از جلسات هیأت دولت، خود اقدام به پاسخگویی سؤالات مربوط به حوزه‌های عملکرد‌شان می‌کنند. این مساله در دنیا مرسوم نیست، اما معتقدم دولت با توجه به شرایط کشور تصمیم گرفته که هرکسی به ارائه توضیح در خصوص حوزه تخصصی خود بپردازد و امکان ایراد سخنان غیرتخصصی و انتقال آن به جامعه از طریق رسانه کاهش یابد و از ایجاد تنش‌های رسانه‌ای و جنجال‌های بی‌مورد خودداری شود. آینده کشور نیز قابل پیش‌بینی نیست و به شرایط مختلفی بستگی دارد که روابط با کشورهای دیگر یکی از آن‌هاست.
وقتی سخنگویی وجود داشته باشد خبرنگاران از جانب مردم خواهند پرسید که آینده چه خواهد شد و تکلیف بسیاری از مسائل اساسی کشور برای مثال برجام، چه خواهد شد؟ دولت نمی‌خواهد در این شرایط پیش‌بینی رسمی داشته باشد و در نتیجه ترجیح می‌دهد که انتخاب سخنگو را به تأخیر بیندازد تا کشور به ثبات لازم برسد و سپس سخنگو تعیین شود. با این حال در بسیاری از مسائل و مشکلات داخلی که ایجاد می‌شود، جای خالی سخنگو محسوس است و باید کسی وجود داشته باشد که ارتباطی مناسب با رسانه‌ها بر قرار کند و از دولت در برابر انتقادات، هجمه‌ها و تخریب‌ها دفاع کند.
جریانی در کشور وجود دارد که نه از امروز بلکه از سال ۱۳۷۶ دولتی پنهان تشکیل داده‌اند و هر اقدامی که توسط دولت منتخب مردم صورت گیرد را تخریب می‌کنند. یعنی هر رفتار درست یا نادرستی که دولت انجام دهد، بدون توجه و بررسی، تخریب آن رفتار در دستور کار دولت پنهان قرار می‌گیرد. تنها یک بار در این مدت شاهد بودم که دولت پنهان موافق رفتار دولت سخن گفت و آن همین مسأله کاهش تعهدات برجامی و ضرب‌الاجل ۶۰ روزه به کشورهای اروپایی بود که توسط شورای عالی امنیت ملی تصمیم‌گیری شد. در باقی مسائل چون سیل در چند استان کشور رفتار دولت پنهان مبتنی بر تخریب بود و بنابراین دولت مستقر و مردمی باید سخنگویی داشته باشد که در برابر این هجمه‌ها به دفاع از عملکرد و دستاوردها بپردازد و مانع از جهت‌گیری اشتباه افکار عمومی شود.
- 15
- 3
