زبان بدن هیلای کلینتون و دونالد ترامپ در مناظره دوم انتخاباتی

 به گزارش انتخاب، از لحظات آغازین مناظره دوم کلینتون و ترامپ در روز یکشنبه دونالد ترامپ قدرت نمایی اش را آغاز کرد. ورود او به سالن مناظره با وقار و آرامش بود. به وضوح آهسته تر از هیلاری کلینتون. روان شناسان دریافته اند که مردمی که آرام راه میروند و آرام حرف میزنند بزرگتر، قابل توجه تر و قدرتمند تر به نظر میرسند. ویژگی هایی که ترامپ سعی میکرد در طول مناظره آنها را رعایت کند.

زمانی که از کلینتون از سوی یکی از افراد حاضر در سالن مورد سوال قرار میگرفت اغلب به سمت آن فرد حرکت میکرد تا نشان دهد که خواهان مشارکت با آن فرد است. این روش از سوی بیل کلینتون نیز در زمان مناظره هایش با جرج بوش پدر مورد استفاده قرار میگرفت.

اما زمانی که ترامپ صحبت میکرد حریف دموکرات او با احترام ثابت میماند. از سوی دیگر ترامپ دائما در حرکت بود، نه تنها زمانی که مثلا به سوالات پاسخ میداد بلکه حتی زمانی که کلینتون در حال صحبت بود. آیا این به این دلیل بود که او خیلی سختش بود که بیایستد یا خیلی محتمل تر، به این دلیل بوده است که این تکاپوی مخفیانه برای مغشوش کردن ذهن کلینتون طراحی شده بود؟

این که ترامپ عادت دارد به طور غیر عادی زمانی که کلینتون در حال صحبت کردن است نزدیک او بایستند را به این طرز رفتار او اضافه کنید.

به نظر میرسید کلینتون از اینکه ترامپ تا این حد به او نزدیک بوده آگاهی داشته چرا که او به خبرنگاران گفته بود ترامپ زیادی حضور داشته! و ازطرفی میلیون ها تماشاگر این مناظره نیزاز این حضور ترامپ مطلع بودند. ترامپ نه تنها وسط صحبت های کلینتون که به حریم شخصی او نیز تجاور میکرد.

کلینتون زمانی که از سوی طرفدارانش احاطه شده معمولا به طور اعجاب آوری سرزنده به نظر میرسد به ویژه در حالات چهره اش. در این مناظره حالت چهره کلینتون به شدت آرام و بی حالت بود و احتمالا دلیل آن بیش از هرچیز تلاش او برای جدی تر و آماده تر برای ریاست جمهوری به نظر آمدن بوده است.

در موارد متعددی او لبخند زد و به ویژه زمان هایی که ترامپ حملات لفظی را علیه او آغاز میکرد یا او را به چیز های احمقانه متهم میکرد. 

حالت های چهره ترامپ درست خلاف کلینتون بود. او به سختی لبخند میزد و تنها گه گاه لبخند های نصفه نیمه و کج و معوجی میزد وآن هم زمانی بود که فکر میکرد به  نکته جالبی اشاره کرده و عملا لبخند خودسایی بود. 

لبخند یک سیگنال دل جویی ست و دل جویی آخرین چیزی است که ترامپ حاضر است در جمع برای کسی ابراز کند چه برسد به اینکه آن فرد کلینتون باشد.

ترامپ حرکت برجسته دیگری نیز در حالت های چهره اش نشان داد و آن ریز کردن چشمان و فشار دادن لبهایش روی هم و حرکت گه گاه چانه اش بود. همه اینها سیگنالهای اعتماد به نفس است که برای انتقال این مفهوم که به طور طبیعی از طرف مقابل برتر و در اظهار فضل قدرتمند تر و راحت تر است به کار میرود.

در خلال مناظره ترامپ بارها انگشت اشاره اش را برای اتهام وارد کردن به سمت کلینتون گرفت. این حرکت نه تنها برای اشاره به کلینتون بود بلکه با هدف منحرف کردن افکار عمومی از خودش انجام میگرفت. کسی که چند روز قبل از مناظره به دلیل افشای فایل صوتی اش در مذان اتهام قرار گرفته بود. در طول مناظره هرگاه از ترامپ انتقاد میشد او با زبان زدن به لبش یا با غنچه کردن لب هایش عکس العمل نشان میداد. اینها شواهد غیر کلامی  از احساس ناراحتی ترامپ بود . او در این شرایط تصمیم گرفت تا جایی که ممکن است صحبت نکند.