به گزارش جام جم آنلاین ، ۶۱ سال پیش در شب ۲۴ فوریه سال ۱۹۵۶ میلادی ، نمایندگان و شرکت کنندگان کنگره بیستم حزب کمونیست اتحاد جماهیر بعد از چند روز بحث های عادی و کسل کننده آماده خروج از سالن بودند.
روزنامه نگاران و شرکت کنندگان خارجی قبلا از سالن خارج شده بودند ، اما نیکیتا خروشچف ، دبیر کل حزب کمونیست شوروی از نمایندگان خواست دوباره بنشینند.
سپس نیکیتا خروشچف مدت چهار ساعت یک گزارش محرمانه را برای آنها خواند و به آنها تاکید کرد ، مطلقا حتی بخش کوچکی از این گزارش نباید به خارج درز کند.
خروشچف در مقابل نمایندگان بهت زده سلف خود جوزف استالین را به جنایات وحشتناکی متهم کرد که همگی حقیقت داشتند.
محاکمه و اعدام رهبران و اعضای حزب کمونیست در ۲۰ سال پیش از این تاریخ و در جریان محاکمه های بزرگ مسکو. قتل عام میلیون ها شهروند بی گناه شوروی که بسیاری از آنها از کمونیست های وفادار بودند.
اعزام میلیون ها انسان بی گناه به اردوگاه های کار اجباری به اتهام های واهی یا جرایم بسیار کوچک...به رغم تمام تدابیر احتیاطی و پنهانکاری شوروی ها ، روزنامه نیویورک تایمز از روز ۱۶ مارس سال ۱۹۵۶ میلادی بخش هایی از این گزارش محرمانه را منتشر کرد.
این گزارش عمدا توسط سیا در اختیار نیویورک تایمز قرارداده شده بود. سیا نیز به نوبه خود این گزارش را از طریق سازمان جاسوسی اسرائیل ، موساد به دست آورده بود.
یک مقام بسیار عالیرتبه حزب کمونیست لهستان که یهودی بود و در واقع جاسوس موساد محسوب می شد ، این گزارش را به سازمان جاسوسی اسرائیل داده بود.
با انتشار این گزارش کمونیست های سراسر جهان سه سال بعد از مرگ استالین با واقعیت خونبار رژیم استالینی آشنا شدند.
گزارش نیکیتا خروشچف اثرات حیرت آوری داشت.
این عقیده رواج یافت که استالین آرمان مارکسیسم - لنینیسم را به انحراف کشانده و در مورد مشروعیت رژیم شوروی بذر تردید افشانده شد.
مردم لهستان و مجارستان تصور کردند ساعت آزادی آنها فرا رسیده است. بنابراین آنها خواستار آزادی و بی طرفی شدند اما در اکتبر سال ۱۹۵۶ میلادی ، تانک های شوروی وارد بوداپست شدند و قیام مردم مجارستان را در یک سرکوب خونین درهم شکستند. لهستانی ها نیز به نوبه خود سرکوب شدند.
بهرام افتخاری
- 11
- 2
