«فریدون مجلسی» تحلیلگر مسائل آمریکا در تشریح ابعاد دیدار رهبران آمریکا و کره‌شمالی در گفت‌وگو با ایلنا اظهار کرد: دیدار دونالد ترامپ و کیم جونگ اون در سنگاپور فارغ از دستاوردها و خروجی‌هایی که به همراه دارد حامل این پیام است که پیونگ یانگ به این نتیجه رسیده که مردم کره‌شمالی طی هفت دهه اخیر زیر بار فشارهای متعددی بوده‌اند و این روند می‌تواند برای خاندان کیم که چندین دهه بر این کشور حکمرانی کرده‌اند گران تمام شود. اخبار و نقل قول‌هایی زیادی از سوی رهبر کره شمالی وجود دارد که او گفته نمی‌خواهد به سرنوشت صدام یا قذافی دچار شود؛ اگر فرض را بر این بگیریم که وی چنین اظهاراتی را ارائه کرده باشد، نشان از آن دارد که او نه تنها از داخل و خارج پیونگ‌یانگ احساس خطر کرده است، بلکه به این نتیجه رسیده که ادامه این روند برای مردم کشورش هم زیانبار خواهد بود. لذا بخشی از دلیل این دیدار را باید حول این محور دانست که او می‌خواهد تا نامش در تاریخ کره‌شمالی به نیکی آورده شود و از سوی دیگر توسعه گرایی را در دستور کار قرار دهد.
وی ادامه داد: بسیاری از تحلیلگران دیدار رهبران ایالات متحده و کره‌شمالی را به دیدار اوباما و کاسترو پس از ۵۴ سال در هاوانا تشبیه کرده‌اند که به نظرم این موضوع غلط است. دلیل این است که فیدل کاسترو به هر طریقی که بود ادامه منازعه با ایالات متحده را خواستار بود و زمانی که متوجه شد چند سال به پایان عمرش باقی است چراغ سبز مذاکرات را به واشنگتن نشان داد و واقعیت این است که حتی پس از مرگش اصلاحات عمیق و تاثیرگذار در کوبا ظهور نکرد بلکه پس مرگ فیدل و کناره گیری رائول کاسترو از قدرت شاهد آن هستیم که برخی از گشایش‌ها در حال صورت گرفتن است. در پیونگ یانگ هم کیم جونگ اون به این باور رسیده که تا دیر نشده باید کاری کرد و از این جهت است که روز گذشته و زمانی که دور اول مذاکرات برگزار نشده، او اعلام می‌کند که دور دوم مذاکرات در پایتخت کشورش برگزار شود.
کوبا از هر طریقی می‌توانست ملزومات حیاتی خود را تهیه کند و البته فشار ایالات متحده و تحریم‌ها در این بین بی تاثیر نبود اما در مورد کره شمالی باید بگویم که جامعه بسته این کشور و تمرکز بر علم موشکی و فعالیت‌های هسته‌ای آورده اقتصادی و مالی برای آنها نداشته و همین موضوع دایره نارضایتی داخلی و فشارهای خارجی علیه رهبر کره‌شمالی را تنگ‌تر از گذشته کرده است.
این دیپلمات سابق کشورمان در پاسخ به این پرسش که دیدار رهبران دو کشور به عنوان شروع مناسبات قلمداد می‌شود یا خیر، گفت: بنا بر تجربه شخصی خودم در حوزه دیپلماتیک باید بگویم زمانی که چنین دیداری آن هم پس از سال‌ها منازعه در عرصه میدان و سیاست برگزار می‌شود اولین پیامی که مخابره می‌شود این است که تمامی مقدمات اولیه همکاری و برقراری مناسبات از ماه‌ها قبل تدارک دیده شده و مسیر آن طی شده است و در نهایت خروجی آن به دیدار رهبران دو طرف در سطح عالی ختم می‌شود. اینکه «مایک پمپئو» در کسوت رئیس سازمان سیا وارد خاک کره‌شمالی می‌شود و به یکباره تصاویر دیدار او با ررهبر این کشور منتشر می‌شود و به دنبال آن سایت‌ها و آزمایشگاه‌های هسته‌ای و موشکی این کشور به دستور کیم جونگ اون تخریب می‌شود، نشان از آن دارد که از ماه‌ها قبل این روابط شکل گرفته و دیدار رهبران دو طرف تنها تایید نهایی برای علنی سازی این مناسبات است.
وی در پایان خاطر نشان کرد: اینکه گفته می‌شود کره‌شمالی ابزار اعمال فشار چین بر آمریکا بوده و در زمان کنونی پکن این ابزار را از دست داده است به نظرم برآورد نادرست به حساب می‌آید؛ چراکه چین دومین اقتصاد بزرگ جهان است و راه توسعه‌گرایی را بدون هیچ‌گونه توقف جدی در حال پیمودن است و همین موضوع می‌تواند بزرگ‌ترین تهدید برای ایالات متحده باشد. از جهتی دیگر این تفسیر که آمریکا بر اساس راهبرد میل به شرق وارد شبه جزیره کره شده است هم تا حدودی ایراد دارد. باید توجه کرد که واشنگتن به هیچ وجه از خاورمیانه دست نمی‌کشد و این دلیل نمی‌شود برای آنکه بگوییم آمریکا بر اساس این راهبرد وارد شرق آسیا شده است. تقویت کره‌جنوبی و ژاپن به علاوه مهار کره‌شمالی، از دلایلی است که آمریکا در شبه جزیره حضور دارد. تا جایی که برقراری مناسبات با کره‌شمالی از حیث هزینه نظامی به نفع آمریکا است؛ چراکه تهدید از ناحیه پیونگ یانگ کمتر می‌شود و سازمان‌های نظارتی بین‌المللی هم وارد پرونده می‌شوند که تجمیع این مولفه‌ها و کاهش تهدید از حیث اقتصادی و کم شدن هزینه نظامی، منافع آمریکا را تامین خواهد کرد.
- 15
- 5
