مسعود پزشکیان نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با عصرایران در مورد حادثه درمانگاه قم (عکاسی بدون اجازه یک روحانی از یک خانم ) گفت: هیچ کس حق ندارد بدون اجازه فرد دیگری وارد زندگی خصوصی اش شود و در آن دخالت کند. یک روحانی اگر هم می خواهد من را هدایت کند باید به گونه ای هدایت کند که من هدایت پذیر باشم نه اینکه من را از خودش و باوری که دارد متنفر کند.
وی افزود: بعضی کارهای ما باعث می شود به جای اینکه افراد را جذب کنیم آنها را نسبت به خودمان متنفر کنیم.
پزشکیان اظهار کرد: یک عده افراد جامعه نسبت به ما موضعی ندارند و بی تفاوت هستند ما را هم قبول ندارند آنها کار خودشان را می کنند ما هم کار خودمان را می کنیم اما ما برخی مواقع کاری می کنیم که آنها به ما کار داشته باشند و این معنی اش این است که نسبت به ما موضع بگیرند و متنفر باشند بلند شوند و کاری کنند که ما نباشیم. وقتی نمی توانیم افراد را هدایت کنیم بهتر است حرفی نزنیم که بدترش کنیم.
نماینده مجلس فعلی و منتخب مجلس جدید از تبریز با اشاره به سخنان یکی از نمایندگان مجلس در مورد جریمه های نقدی قانون عفاف و حجاب گفت: هرکسی از این آقایان که ادعا می کند دلشان برای انقلاب و نظام و دین می سوزد به خانواده خودشان نگاه کنند. ببیند بچه خودشان را با اجبار می توانند وادار به کاری کنند. اگر به این نتیجه رسیدند که می توانند به اجبار آن ها را هدایت کنند پس در جامعه هم همین کار انجام دهند.
پزشکیان افزود: وقتی من نمی توانم دختر، پسر و نوه خودم را به اجبار وادار به نماز خواندن و پوشیدن چادر کنم پس نمی توانم این حرف را در جامعه به کسانی بگویم که من را نمی شناسند یا اگر هم می شناسند قبولم ندارند بزنم. معتقدم باید افراد را هدایت کرد هدایت زور گفتن نیست هدایت راهش این است که در قبال تفکر و ایده خودمان منطق محکم و با ارزش ارائه دهیم.
پزشکیان در مورد لایحه حجاب مجلس و تبدیل آن به قانون هم گفت: استفاده از ماهواره طبق قانون ممنوع است اما آیا مردم استفاده نمی کنند؟ هر چه وارد کشور شد ما برایش قانون نوشتیم که نشود ولی شد. پس ما نباید حرفی بزنیم که وجدان عمومی جامعه و حقوق اجتماعی افراد نسبت به آن موضع دارد.
وی تصریح کرد: در مورد حجاب نیز اگر قانون بنویسیم به سادگی قابل اجرا نیست و اگر هم اجرایی شود برای این نظام مشکل افرین است.
این نماینده چند دوره مجلس ادامه داد: چهل سال است نظام و انقلاب دست ماست، مدارس و مهد کودک ها دست ماست. روحانیون در مدارس و کودکستان بودند چرا آنجا نتوانستند بچه ها را تربیت کنند. در کودکستان و مدرسه که بچه ها قابلیت انعطاف دارند نتوانستیم بچه ها را هدایت کنیم. پول برای تربیت آنها گرفتیم، کلاس گذاشتیم، تلویزیون را در اختیار داریم و مسجد داریم نه تنها کاری نکردیم بلکه رفتارهای کردیم که از دست ما عصبانی هستند و حالا می خواهیم با قانون آنها را اصلاح کنیم که این غیرممکن است. تربیت غیر از اجبار و دستور دادن است چراکه اجبار غیر قابل پذیرش است.
- 17
- 2
