شیپور جنگ داخلی میان اصولگرایان به صدا درآمده است. جنگی که هردوره درآستانه انتخابات مجلس، ریاست جمهوری و حتی انتخابات هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی از کف اقیانوس بی‌انتهای اختلافاتشان به سطح آب می‌آید وچندی بعد با پایان یافتن رقابت‌های انتخاباتی به ظاهر پایان می‌یابد. این‌بار هم دلیل اختلافاتشان که پررنگ‌تر ازدوران گذشته است، دو انتخابات پیش رو ازجمله انتخابات هیات رئیسه مجلس در دوم خردادماه و انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی است که قرار است ۱۱اسفندماه برگزار شود.
این اختلافات دوسر دارد که یکسوی آن جریان پایداری قراردارد که مدت‌هاست نوع نگاهشان به مسائل کشور، اصولگرایان میانه و سنتی را نگران نوع تفکر و عملکرد افراد وابسته به این جریان کرده است. درسوی دیگر این جریان نیز اصولگرایان میانه قراردارند که تلاش دارند زاویه دید و نگاه خود را با این جریان حفظ کنند و درکنار آن گاه با نامه‌نگاری و سخنانی، تفکرات و تندروی‌های پایداری‌ها را کنترل یا افشا کنند. درچنین شرایطی ازآنچه میان اصولگرایان می‌گذرد، حالا قرار است مجلس یازدهم آخرین انتخابات سالانه هیات‌رئیسه خود را برگزار کند. انتخاباتی که برای پایداری‌ها، کاهش آرای محمد باقر قالیباف در آن اهمیت ویژه‌ای دارد و حتی خبرها حاکی از آن است که قرار است یک باردیگر مرتضی آقاتهرانی را برای رقابت با قالیباف بر سر کسب کرسی ریاست مجلس کاندیدا کنند.
این تصمیم در حالی از سوی این جریان گرفته شده است که در سومین سال از انتخابات هیات‌رئیسه مجلس او شکست سنگینی از قالیباف خورد و با کسب ۵۳رای درمقابل ۱۹۴رای محمدباقر قالیباف از رسیدن به صندلی ریاست مجلس بازماند. با این حال شاید نشستن برصندلی ریاست مجلس، هدف اصلی جریان پایداری ازاین رقابت‌ها نباشد؛ چراکه بنابر برخی روایت‌ها نمایندگان وابسته به این جریان خوب می‌دانند شانس بالایی برای فتح کرسی ریاست مجلس ندارند؛ اما هدفشان تنها کم کردن آرای قالیباف است یا به عبارت بهتر کم نشان دادن اقبال به ریاست اوست. با این مقدمه می‌توان گفت که با توجه به درپیش بودن انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی شاهد اختلافات و جدال‌های سخت‌تری میان اصولگرایان باشیم که طی آن جریان پایداری دوهدف عمده را دنبال می‌کند.
به نظر می‌رسد هدف اول که هدف کوتاه‌مدت آنهاست به انتخابات هیات‌رئیسه مجلس برمی‌گردد و همان‌طور که ذکر شد با اینکه پایداری‌چی‌ها می‌دانند شانسی برای کنار زدن قالیباف از ریاست مجلس ندارند، اما برای آنکه ارای کمتری به سبد رای او ریخته شود، یک یا چند کاندیدا برای رقابت با قالیباف معرفی می‌کنند. سومین انتخابات هیات رئیسه مجلس یازدهم و معرفی همزمان مرتضی آقاتهرانی و فریدون عباسی نمونه خوبی برای تقویت این احتمال است. جالب اینکه فریدون عباسی در آن دوره تنها سه رای کسب کرد. پایداری‌ها از این جدال احتمالا یک هدف بلندمدت هم دنبال می‌کنند و آن پایین نگه داشتن مشارکت مردم برای حضور در دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی است. چراکه می‌دانند در مشارکت بالا شانس کمتری برای ورود دوباره به مجلس دارند.
از همین رو به نظر می‌رسد با ارائه طرح‌های جنجالی مانند طرح صیانت، طرح عفاف و حجاب و اصرار بر تصویب چنین طرح‌هایی یا مخالفت با بخش‌های مهم لایحه ارتقای امنیت زنان تلاش می‌کنند موجی از نارضایتی را ازسوی بخشی ازبدنه جامعه نسبت به مجلسی که ریاست آن را محمد باقر قالیباف برعهده دارد، ایجاد کنند. هرچند این نارضایتی دامن آنها را هم می‌گیرد، اما این جریان اعتنای چندانی به آنچه درکشور طی سال گذشته رخ داد، ندارد. درواقع این جریان خود را نماینده بخش خاصی از جامعه می‌داند و نحوه عملکرد و گفتمان آنها در چند ماهی که کشور دچار ناآرامی شده بود نیز نشان داد برای این جریان در بر همان پاشنه پیشین می‌چرخد. درست به همین دلیل است که گفته می‌شود محمدباقر قالیباف دراین مدت جلوی تصویب این طرح‌های جنجالی از جمله طرح صیانت و طرح عفاف و حجاب رادر مجلس گرفته است.
شاید ازاین‌رو که نمی خواهد به وجهه مجلسی که او ریاست آن را برعهده دارد خدشه‌ای وارد شود. پیش از این هم رئیس مجلس بارها از آنها که سوپرانقلابی توصیف کرده است به واسطه عملکردشان انتقادکرده است. توصیفی که به باور بسیاری به پایداری‌چی‌ها بازمی‌گردد. در این میان به نظر می‌رسد که پایداری‌ها در هر دو هدف کوتاه‌مدت و بلندمدت خود یک هدف غایی رادنبال می‌کنند وآن حذف محمد باقر قالیباف ازگردونه سیاست و قدرت است.
همچنانکه تاکنون رقبای بزرگ آنها درجریان اصولگرایی همچون ناطق نوری، علی لاریجانی با عناوین و شکل‌های مختلف حذف شده‌اند. از همین رو چندی پیش که محمدباقر قالیباف درماه رمضان در یک ضیافت افطاری میزبان علی‌اکبر ناطق‌نوری، علی لاریجانی و غلامعلی حدادعادل روسای پیشین مجلس شورای اسلامی شد، همگان آن را دیداری کم‌سابقه و نشانه‌ای از آغاز زودهنگام رقابت‌های انتخاباتی مجلس دانستند. همچنین همان زمان برآوردها حاکی از آن بود که با توجه به اوج گرفتن تقابل نواصولگرایان با رادیکال‌ها، اصولگرایان تصمیم گرفته‌اند با اتحاد با یکدیگرسدی محکم درمقابل جریان رادیکال بسازند.
باتوصیف این شرایط و آنچه در اردوگاه اصولگریان می‌گذرد، نمایندگان نزدیک به محمدباقر قالیباف مدتی است دست به افشاگری‌هایی درباره جریان پایداری زده‌اند. مجتبی توانگر، نماینده تهران در مجلس یکی از این نمایندگان است که ازسال گذشته با ارائه مدرک و مستند به انتقاد از گفتمان پایداری می‌پردازد.
نامه‌های او به رئیس ستاد امر به معروف و نامه سرگشاده‌اش به جوانان جبهه پایداری در واکنش به اظهارات مرتضی آقاتهرانی، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس درخصوص حجاب تنها نمونه‌هایی از این شفاف‌سازی‌ها از سوی جریان منتسب به قالیباف است. همچنانکه توانگر فروردین ماه سال جاری در نامه‌ای به جوانان مومن و انقلاب حامی جبهه پایداری به صراحت از دوقطبی‌سازی با نام ارزش‌ها، دنبال کردن مشارکت حداقلی برای پیروزی درانتخابات ازسوی این جریان انتقاد کرد و نوشت: «اینها می‌دانند که در فضای غیر دوقطبی و مشارکت بالا از عرصه انتخابات حذف خواهند شد.»
حالا اما درجدیدترین سکانس از دعوای جریان منتسب به قالیباف و جبهه پایداری این‌بار واگذاری خودرو‌ها به برخی نمایندگان به موضوع جدال‌برانگیز میان آنها بدل شده است.
در این جدال جدید مرتضی آقاتهرانی، نماینده عضو جبهه پایداری در یادداشتی رئیس مجلس را به عدم شفافیت متهم کرده و از سوی دیگر، مجتبی توانگر، نماینده تهران و نزدیک به قالیباف در نامه‌ای به صادق محصولی، دبیرکل جبهه پایداری به‌شدت از این جریان انتقاد کرده و یک‌بار دیگر در نوشتاری صریح اعلام کرده است که قصد پایداری‌ها ترویج ناامیدی در جامعه است تا با کاهش مشارکت در انتخابات، در انتخاباتی حداقلی بتوانند منافع سیاسی خود را کسب کنند. این جدال و جنگ داخلی حتما درروزهای آتی با نزدیک‌تر شدن به هردو انتخابات شکل جدی‌تری به خود خواهد گرفت. جدالی که پایداری‌ها از آن حذف یا حداقل کاهش آرای محمدباقر قالیباف را دنبال می‌کنند و اصولگرایان میانه و جریان منتسب به قالیباف نیز هدفشان جلوگیری ازپیشروی جریان رادیکال در کشور است.
- 15
- 6
