بشیریه که این روزها در دانشگاه‌های امریکا تدریس می‌کند
معتقد است: در امریکا هیچ چیز برای دانشجویان تازگی ندارد
جز اسلام و به سختی می‌توان در دانشجویان انگیزه ایجاد کرد.
حسین بشیریه استاد سابق علوم‌سیاسی دانشگاه تهران که بسیاری او را پدر جامعه‌شناسی سیاسی ایران می‌دانند و مدعی‌اند نسل روشنفکر کنونی ایده‌هایشان درباره توسعه سیاسی، نوسازی و دموکراتیزاسیون را مدیون او هستند؛ چندی پیش در نشستی با حضور ایرانیان در دانشگاه نیویورک از دوران دانشجویی و تدریس خود در دانشگاه تهران و دانشگاه امریکا گفت و به تفاوت فضای دانشجویی در این دو کشور اشاره کرد.
او در صحبت‌های خود تأکید کرد که همواره از زندگی سیاسی گریز داشته است: «من علاقه شخصی به زندگی سیاسی نداشتم. به اصطلاح آن زمان، من دانشجوی درس خوانی بودم، من حتی خوابگاه که مرکز فعالیت سیاسی بود، نرفتم. من در درخونگاه نزدیک توپخانه اتاقی اجاره کردم و در انزوا کتاب می‌خواندم».
وی با بیان اینکه از این منزوی بودن راضی نیست، گفت: «این انزوا با وجود اینکه ایده‌آل من نبود اما رویه‌ای بود که بعدها وقتی به انگلستان رفتم هم ادامه دادم و با هیچ گروهی هیچ ارتباطی نداشتم.»
بشیریه پس از اشاره به مسیری که برای گرفتن بورسیه به انگلیس طی کرده بود، از دلایل بازگشتش به ایران گفت: «دلیل اصلی برگشت من از انگلیس به ایران این بود که می‌خواستم هرچه سریع‌تر ملک پدری‌ام را که به‌دلیل بورس تحصیلی در وثیقه دولت بود، آزاد کنم. البته وقتی برگشتم به سهولت آن را آزاد نمی‌کردند، می‌گفتند باید دو برابر آن خدمت کنی. وقتی من برگشتم همه دانشکده‌های علوم‌سیاسی را تعطیل کرده بودند غیر از دانشگاه ملی و دانشگاه تهران و من هم تهران را ترجیح دادم.»
او در ادامه به مقایسه فضای آکادمیک در ایران و امریکا می‌پردازد و تأکید می‌کند: «در امریکا مهمترین مشکلی که من با دانشجویان دارم ایجاد انگیزه است. تقریباً دانشجویان حوصله هیچ مطلبی را ندارند. وقتی در ایران از جامعه مدنی صحبت می‌کنید برایشان تازگی دارد و اینها در دانشجو ایجاد انگیزه می‌کند؛ اما در اینجا هیچ‌چیز تازگی ندارد جز اسلام؛ بنابراین مجبور شدم اسلام تدریس کنم. از این رو، دو درس تاریخ اندیشه‌های سیاسی در اسلام و جنبش‌های اسلام‌گرای امروز را در دستور کار خود قرار داده‌ام.»
- 11
- 4
