کلیدواژه این است؛ مطرح شدن! او یک روز برای رئیسقوه قضائیه نامه مینویسد و در آن زمین و زمان را بههم میبافد تا جایی که سخنگوی قوه قضائیه واکنشی سخت نشان میدهد. روزی معاونش با زنبیل قرمز به دادگاه میرود. در یک روز دیگر اما فرمان تحصن میدهد و حالا هم به مقام معظم رهبری نامه نوشته است. محمود احمدینژاد این همه را برای مطرح شدن خود بهکار آورده است. اگر چنین نکند، چه کسی دوست دارد به دورانی نظر کند که همه میدانند و در خاطر دارند؟ دورانی که حتی حامیان دیروز هم چشم بر آن بستهاند.
در آذرماه هم چنین کرد اما سایتهای همسو با او در گذشته به انتقاد از این رفتار پرداختند چنانکه جهان نیوز در آن زمان نوشت:«۸ سال رئیسجمهور این کشور باشد و از اشراف اطلاعاتی و مدیریتی حضرتآیتا... خامنهای نسبت به تحولات ملت و دولت و مسائل مردم و دغدغه و اهتمام شبانهروزی ایشان برای حل مشکلات خبر نداشته باشد؟ کانالهای گوناگون رهبری برای خبر یافتن از مسائل گوناگون آنقدر گسترده و موثر است که نیاز به «اطلاعرسانی» احمدینژاد آن هم به این شکل تبلیغاتی و سیاسیکارانه ندارند.»
اکنون نه از باب اطلاع رسانی بلکه گام بزرگتری برداشته و خواهان برگزاری انتخابات فوری ریاستجمهوری و مجلس، تغییر رئیس قوه قضائیه و آزادی زندانیان شده است! ژست آزادیخواهی احمدینژاد و آنچه در نامه نوشته با عملکرد او سازگاری ندارد. محمود احمدینژاد نامه نوشت؛ نامه او برای مقام معظم رهبری بود اما تصمیم برای علنی کردن این نامه نشان داد که شاید در پی اهداف دیگری هم باشد.
او دراین نامه درخواستهایی مطرح کرده که مشخص نیست چنین درخواستهایی از مقام معظم رهبری با کدام مسئولیت او همخوانی دارد. مثلا برگزار انتخابات ریاستجمهوری یا مجلس موضوعی نیست که رئیسجمهور سابق خواهان توجه مقامات ارشد کشور به آن شود. یا او درباره آزادی زندانیان نوشته است و این در حالی است که وقتی خودش بر کرسی ریاستجمهوری نشسته بود، کمتر به این موضوعات بها میداد. اما اکنون که رحیمی معاون اول دولت نهم در زندان است و دادگاه بقایی مشاور او در حال برگزاری است، به یاد سخن گفتن از آزادی زندانیان افتاده است. به اعتقاد برخی نگارش این نامه و رسانهای کردن آن فاز دیگر پروژه خودنمایی احمدینژادیهاست.
چه نوشت؟
رئیس دولتهای نهم و دهم در نامهای که روز دوشنبه گذشته خطاب به مقام معظم رهبری ارسال کرد، خواستار برگزاری فوری و آزاد انتخابات ریاستجمهوری و مجلس... شد. این نامه در تمام خبرگزاریهای رسمی کشور منتشر نشد و در ابتدا کانالهای احمدینژادی و حامیان او اقدام به انتشار آن کردند.
درخواستهای خارج از چارچوب
احمدینژاد در بخشی دیگری از نامه خواستار برگزاری انتخابات شده و آورده است:«آزادی و اعمال حق تعیین سرنوشت، از حقوق اساسی مردم و از اهداف انقلاب است که به صراحت و بهکرات در قانون اساسی مورد تاکید قرار گرفته و نظام اسلامی برای تامین همین حقوق برپا شده است. برگزاری فوری انتخابات ریاستجمهوری و مجلس شورای اسلامی یک ضرورت فوری است.»
در بخش دیگر نامه تقاضای تغییراتی در صدر قوه قضائیه شده و پس از آن آمده است:«صدور دستور آزادی و منع تعقیب برای تمام کسانی که تحت عناوین مختلف و از جمله اعتراض به شرایط و نحوه اداره کشور، تضعیف و تبلیغ علیه نظام و... از سالیان گذشته تا کنون بازداشت و یا محکوم شدهاند و ختم رسیدگی به تمام ادعاهای مطرح شده در این زمینه، یک مطالبه حق و انسانی بوده و میتواند به باور و همراهی مردم و فعالان سیاسی در انجام اصلاحات کمک نماید.» در پایان نامه ذکر شده است:
«امیدوارم که روند مطالبه و انجام اصلاحات اساسی در کشور که با سخنان حضرتعالی شتاب گرفته است، تا تحقق نهایی همه آرمانها و مطالبات مردم و جلب رضایت آنان، یعنی صاحبان اصلی انقلاب و کشور ادامه پیدا کند و عناصر شناخته شده که در ساختار رسمی و غیررسمی حکومت جا گرفتهاند، نتوانند مانع تحقق این امر مهم شوند. همچنین امیدوارم اجرای صحیح و سریع این پیشنهادها بتواند در بازیابی اعتماد عمومی مؤثر واقع شود. از خداوند منان برای حضرتعالی، موفقیت در اتخاذ تصمیمات اساسی و به موقع، در جهت خواست مردم و راهگشایی برای اصلاح امور و برای ملت بزرگ ایران، عزت و سلامتی روزافزون تحت عنایات حضرت ولیعصر(ع) مسالت دارم.»
- 19
- 4