همه چیز درباره سفرهای رئیس جمهور و بانوی اول آمریکا؛ از اقدامات حفاظتی ویژه تا هزینه های سرسام آور

سفرهای رئیس جمهور آمریکا و اعضای دولت او، در شرایط ویژه ای شبیه به یک حباب امنیتی انجام می شود. مجموعه ی نیروهای خبری و امنیتی و دستیارانی که این مقامات را در مدت حضورشان در خارج از واشنگتن دی سی همراهی می کنند، طبق دستورالعمل خاصی عمل می کنند تا امنیت و ثمربخشی سفر آن ها تضمین شود. در ادامه می خواهیم ببینیم  سفرهای رئیس جمهور و بانوی اول آمریکا با چه اقدامات امنیتی ای انجام می شوند و این اقدامات چقدر هزینه دارند.

تعدادی خبرنگار و عکاس منتخب هم که به آن ها «نیروهای رسانه ای تیم حفاظتی» گفته می شود، با فاصله ای نزدیک به تیم حفاظتی و دستیاران ارشد، اما جدا از آن ها سفر می کنند، تا اظهارات، فعالیت ها و توقف های تیم ریاست جمهوری در طول سفرشان را ثبت کنند.

با شروع سفر، نیروهای امنیتی قدم به قدم مسیر را در کنار تیم ریاست جمهوری حضور دارند.

بخش عمده ای از زندگی کاری رئیس جمهور و بانوی اول آمریکا را سفر تشکیل می دهد. اما اطمینان از امنیت و بی دردسر بودن زمانی که آن ها خارج از واشنگتن دی سی سپری می کنند، کار راحتی نیست.

مأموران سرویس مخفی ایالات متحده آمریکا در مدیریت و اجرای امور سفر پیش قدم می شوند، به طوری در اغلب موارد، ماه ها جلوتر از زمان سفر تیم ریاست جمهوری، مسیرهای هوایی را از هر گونه پروازی خالی می کنند، برای مسیر حرکت کاروان اسکورت برنامه ریزی می کنند و بیمارستان ها و دیگر مکان های امن را را شناسایی می کنند تا در صورت وقوع حمله، تیم ریاست جمهوری را به آنجا انتقال دهند.

برای اطمینان از امنیت پرواز تیم ریاست جمهوری، آژانس های هواپیمایی آمریکا از چند روز قبل، اعلام محدودیت پرواز می کنند تا در روز سفر رئیس جمهور، معاون رئیس جمهور یا دیگر مقامات بلندپایه، آمد و شدها در مسیرهای هوایی محدود شود. در طول سفر رئیس جمهور، یک «حلقه ی داخلی» و یک «حلقه ی خارجی» برای مناطقی که پرواز در آن ها موقتاً محدود شده در نظر گرفته می شود. حلقه ی داخلی، محدوده ای حدوداً ۱۶ کیلومتری را در بر می گیرد که در آن هواپیماهای دیگر اجازه ندارند در ارتفاع کمتر از ۵/۴ کیلومتر پرواز کنند یا در هیچ فرودگاهی فرود بیایند. در حلقه ی بیرونی که محدوده ای حدوداً ۴۸ کیلومتری را در بر می گیرد، هواپیماها اجازه ی پرواز دارند، اما باید بدون هیچ تعللی از این محدوده عبور کنند. در مورد سفرهای معاون رئیس جمهور یا دیگر مقامات مشابه که رتبه ی پایین تری دارند، هنگامی که شخص مورد نظر در حال ورود به فرودگاه یا ترک آن باشد، و یا در آنجا حضور داشته باشد، آن منطقه موقتاً «پرواز ممنوع» اعلام می شود.

گاهی مردم عادی به استقبال هواپیمای رئیس جمهور در فرودگاه می روند و گاهی هم رهبران کشورهای دنیا.

هر کدام آن ها که باشد، تیم حفاظتی رئیس جمهور که با او سفر می کنند، فوراً دست به کار می شوند.

بعد از آن، رئیس جمهور به یک کاروان اسکورت که معمولاً از حدود ۲۰ خودرو تشکیل می شود، انتقال می یابد. به منظور صرفه جویی در وقت و با توجه به مسائل امنیتی، مسیرهای عبور کاروان اسکورت، از قبل مسدود می شوند، به این ترتیب کاروان به سرعت و به راحتی از این مسیرها عبور می کند.

مقامات محلی هم صف دیگری از نیروهای حفاظتی خود را به این کاروان اسکورت اضافه می کنند. این نیروها خودروهای رئیس جمهور را تا رسیدن به مقصد و هر مکان دیگری بعد از آن، همراهی می کنند.

تیم ضد حمله ی سرویس مخفی مجهزترین بخش کاروان اسکورت را تشکیل می دهد و به همراه دیگر نیروها، در پشت خودروی حامل رئیس جمهور حرکت می کند. تیم ضد حمله نه تنها محیط اطراف را به منظور شناسایی تهدیدات احتمالی به دقت بررسی می کنند، بلکه با به تن کردن جلیقه ی نظامی و حمل اسلحه، در حالت آماده باش باقی می مانند تا در صورت حمله به کاروان اسکورت، با قدرت با آن مقابله کنند.

زمان سفرهای رسمی مقامات بلند پایه از قبل اعلام می شود و همین مسأله معمولاً مردم را به شهر مقصد رئیس جمهور می کشاند. گرچه حضور معترضین بر سر راه کاروان اسکورت می تواند یک مسأله ی امنیتی به حساب بیاید، اما سرویس مخفی تهدیدات قابل توجه را از قبل شناسایی می کند و می تواند به جمعیت هشدار دهد تا به کاروان اسکورت نزدیک نشوند.

برنامه ی حضور مقامات بلندپایه مثل تیم ریاست جمهوری، از هفته ها یا ماه ها قبل به هتل ها اعلام می شود و آن ها همه ی امکانات رفاهی را مطابق با ویژگی های مدنظر تیم ریاست جمهوری فراهم می کنند.

به گفته ی فرانک آرنولد، مدیر کل هتل «ریتز کارلتون» شهر تورنتو، جزئیات برای مهمانان ویژه ای مثل اعضای دولت، اهمیت زیادی دارد، مثلاً اینکه کدام اتاق یا سوئیت با توجه به نیروهایی که همراه آن ها حضور دارند، برای آن ها مناسب تر است.

علیرغم لزوم اقامت نیروهای حفاظتی در هتل، رسانه ها اغلب، چنین خواسته های بزرگی را از جهت سرسام آور بودن هزینه های اقامت در هتل، مورد انتقاد قرار می دهند، مثل زمانی که طی سفر دوازده ساعته ی ملانیا ترامپ، بانوی اول آمریکا، به شهر تورنتو، ۱۷۴ هزار دلار فقط صرف اقامت او در هتل شد.

در موردی دیگر، حضور ملانیا ترامپ در هتل قاهره، ۹۵ هزار دلار خرج برداشت، در حالی که اقامت بانوی اول آمریکا آنقدر کوتاه بود که او حتی شب را در این هتل به صبح نرسانده بود. این خبر هم سر و صدای زیادی در رسانه ها به پا کرد.

اما سرسام آور بودن هزینه های سفر در دولت آمریکا امری عادی و رایج محسوب می شود. وقتی باراک و میشل اوباما، رئیس جمهور و بانوی اول سابق آمریکا، طی یک هفته، با همراهی تیم حفاظتی خود، سفرهایی جداگانه به دو ایالت آمریکا داشتند و این سفرها در مجموع ۲۷۲،۱۹۲ دلار خرج برداشتند، این مسأله رئیس جمهور و بانوی اول سابق آمریکا را با انتقادات زیادی رو به رو کرد.

در مدت اقامت مقامات بلندپایه در هتل، نه تنها کل طبقه ای که اتاق آن ها در آن قرار دارد، بلکه دو طبقه ی فوقانی و زیرین هم تخلیه می شوند و بنابراین در این مدت، سه طبقه از هتل، به طور کامل اجاره می شود.

اما این دست اقدامات امنیتی می تواند زندگی روزمره ی مردم را در آسمان، هتل و خیابان ها مختل کند. برای مثال، حضور ترامپ در باشگاه گلف خود در ایالت نیوجرسی اغلب، ترافیک هوایی و خیابانی در آن منطقه را به دنبال دارد.

به علاوه ، اینکه مقامات بلندپایه در طول سفر خود، تا چه حد در ملأ عام حضور پیدا کنند، مسأله ای است که توسط خود آن ها و تیم همراه شان تعیین می شود، مثل مواقعی که آن ها به هتل وارد و از آن خارج می شوند.

هنگام حضور رئیس جمهور در ملأ عام، سرویس مخفی و نیروهای یگان حفاظت ریاست جمهوری، تمام مدت دور رئیس جمهور را می گیرند. در بعضی موارد، نیروهای پلیس محلی هم با حضور در این حلقه ی حفاظتی یک لایه به آن اضافه می کنند.

هر کس -یا حتی حیوانی- که بیش از حد مجاز به مقامات بلند پایه نزدیک شود، نیروهای امنیتی آماده هستند تا پا پیش بگذارند و جلوی آن را بگیرند.

گرچه هواپیمای ایرفورس وان، شناخته شده ترین وسیله ی سفر رئیس جمهور آمریکا به شمار می رود، اما هواپیماهای جایگزینی هم عیناً مانند ایرفورس وان وجود دارند که در طول سفر به همراه آورده می شوند تا از وجود راهی قطعی برای خروج رئیس جمهور یا بانوی اول آمریکا اطمینان حاصل شود.