اولین ماموریت سفر به ماه چه زمانی انجام می‌شود؟

به گزارش ایسنا،  موشک "آرتمیس ۱" می‌تواند در روز ۲۶ ژوئیه(چهارم مرداد) برای انجام ماموریتی به دور ماه از زمین به فضا پرتاب شود، این در حالی است که آژانس فضایی ناسا ده‌ها فرصت پرتاب دیگر بین این تاریخ تا ۲۲ دسامبر برنامه‌ریزی کرده و گزینه‌های احتمالی بیشتری تا ماه ژوئن سال ۲۰۲۳ وجود دارد.

فرض بر این است که در این تاریخ‌ها موشک "سامانه پرتاب فضایی"(SLS) "تمرین لباس مرطوب" خود را که در آن عملیات سوخت‌رسانی به موشک شبیه‌سازی می‌شود، پشت سر گذاشته و بر مشکلاتی که باعث برگشت آن از سکوی پرتاب به ساختمان مونتاژ وسایل نقلیه مرکز فضایی کندی(VAB) در روز ۲۶ آوریل شد، غلبه کرده است.

ناسا در یک پست وبلاگی در روز ۱۳ مه گفت که مهندسان در حال کار برای رسیدگی به نشت هیدروژن هستند و یک واشر آسیب دیده پیدا کرده و آن را تعویض کردند.

در ادامه لیست کاملی از زمان‌های در نظر گرفته شده برای انجام این مأموریت قابل مشاهده است. ناسا با انجام این ماموریت برای ارسال دوباره فضانوردان به قمر زمین آماده می‌شود. پروژه آرتمیس متشکل از سه ماموریت است که در نهایت در ماموریت "آرتمیس ۳" فضانوردان بار دیگر بر روی قمر زمین قدم می‌گذارند. تمامی تاریخ‌ها از ۲۶ ژوئیه تا ۱۰ اوت بر اساس تجزیه و تحلیل اولیه عوامل مورد نیاز برای پرتاب موشک به ماه و بازگشت آن انتخاب شده‌اند و امکان تغییر آنها وجود دارد.

در ادامه نگاهی به پنجره‌های زمانی باقی مانده برای پرتاب در سال ۲۰۲۲ می‌اندازیم.

از ۲۶ ژوئیه تا ۱۰ اوت ۱۳ فرصت پرتاب وجود دارد، به استثنای روزهای ۱، ۲ و ۶ اوت.

از ۲۳ اوت تا ۶ سپتامبر ۱۲ فرصت پرتاب وجود دارد، به استثنای روزهای ۳۰، ۳۱ و ۱ سپتامبر.

۲۰ سپتامبر تا ۴ اکتبر: ۱۴ فرصت پرتاب، به استثنای روز ۲۹ سپتامبر.

۱۷  اکتبر  تا ۳۱ اکتبر: ۱۱ فرصت پرتاب، به استثنای روزهای ۲۴، ۲۵، ۲۶ و ۲۸ اکتبر.

۱۲ نوامبر تا ۲۷ نوامبر: ۱۲ فرصت پرتاب، به استثنای روزهای ۲۰، ۲۱، و ۲۶ نوامبر.

۹ دسامبر تا ۲۳ دسامبر: ۱۱ فرصت پرتاب، به استثنای روزهای ۱۰، ۱۴، ۱۸، و ۲۳ دسامبر.

علاوه بر این تاریخ‌ها پنجره‌های زمانی پرتاب در سال ۲۰۲۳ نیز وجود دارند که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

هفتم تا ۲۰ ژانویه: ۱۰ فرصت پرتاب، به استثنای روزهای ۱۰، ۱۲، ۱۳ و ۱۴ ژانویه.

سوم تا ۱۷ فوریه: ۱۴ فرصت پرتاب، به استثنای روز ۱۰ فوریه.

۱۹ فرصت پرتاب بین ۱ تا ۱۷ مارس و ۲۹ تا ۳۱ مارس، به استثنای روزهای ۱۱ مارس و ۱۸‌ تا ۲۸ مارس.

۱۴ فرصت پرتاب بین ۱ تا ۱۳ آوریل و ۲۶ تا ۳۰ آوریل، به استثنای روزهای ۲، ۳، ۷، ۹ و ۱۴‌ تا ۲۵ آوریل.

۱۴ فرصت پرتاب بین ۱‌ تا ۱۰ مه و ۲۶‌ تا ۳۱ مه، به استثنای روزهای ۸ و ۱۱‌ تا ۲۵ مه.

و در نهایت ۱۳ فرصت از تاریخ ۱ تا ۶ ژوئن، ۲۰ ژوئن و از ۲۴ تا ۳۰ ژوئن، به استثنای روزهای ۵، ۷‌ تا ۱۹ و ۲۱ تا ۲۳ ژوئن

ناسا در این مورد بیان کرد: علاوه بر فرصت‌های پرتاب مبتنی بر مکانیک مداری و الزامات عملکردی، محدودیت‌هایی ناشی از زیرساخت‌های مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا نیز وجود دارد.

این آژانس افزود: مخازن کروی شکلی که برای ذخیره سوخت برودتی در سکوی پرتاب استفاده می‌شوند به دلیل اندازه‌ای که دارند و بسته به نوع پیشرانه، تنها می‌توانند تعداد محدودی پرتاب را به انجام برسانند. هر هفته حداکثر سه تلاش برای پرتاب امکانپذیر است.

از آنجایی که اکسیژن مایع و هیدروژن مایع در روز پرتاب در مرحله اصلی و مرحله بالایی موشک بارگیری می‌شوند، مهندسان باید ۴۸ ساعت منتظر بمانند تا دومین تلاش برای پرتاب را انجام دهند و تلاش سوم باید ۷۲ ساعت بعد انجام شود.

ناسا چهار محدودیت اصلی را برای برنامه‌ریزی تاریخ پرتاب، به غیر از عملیات سوخت‌رسانی، مشخص کرده است.

اولین مورد این است که باید مطمئن شوید که ماه در محدوده قابل دسترس مرحله بالایی موشک عظیم SLS قرار دارد، که مانوری برای رساندن فضاپیمای "اوریون"(Orion) به ماه انجام می‌دهد. سپس "اوریون" در مدار ماه در جهتی خلاف جهت چرخش ماه به حرکت در می‌آید.

محدودیت دوم این است که باید اطمینان حاصل شود که صفحات خورشیدی کپسول "اوریون" برای زمانی بیش از ۹۰ دقیقه از نور خورشید خارج نمی‌شوند تا این فضاپیما برق کافی برای فعالیت و حفظ محدوده دمایی مناسب را داشته باشد.

محدودیت سوم این است که مطمئن شوید "اوریون" می‌تواند هنگام بازگشت به زمین ورودی آرام داشته باشد، که فقط در تاریخ‌های مشخصی ممکن است. "اوریون" از بخش بالایی جو زمین برای کاهش سرعت استفاده می‌کند و سپس برای فرود نهایی و پایین آمدن و فرود وارد جو زمین می‌شود.

ناسا اعلام کرد: این روش‌ها به مهندسان این امکان را می‌دهند که مکان فرود "اوریون" را مشخص کنند و در مأموریت‌های آینده، به کاهش بار(گرانشی) فضانوردان در داخل فضاپیما کمک می‌کند.

در نهایت، کپسول فضایی "اوریون" باید در زمانی پرتاب شود که شرایط بازیابی آن در نور روز پس از بازگشت به زمین و برخورد به آب وجود داشته باشد. این امر به ویژه زمانی که خدمه در فضاپیما هستند بسیار مهم خواهد بود.

این ماموریت بین ۲۶ تا ۲۸ روز یا ۳۸ تا ۴۲ روز ادامه خواهد داشت.