به گزارش ایسنا به نقل از آی ای، ستارگان نوترونی بقایای بسیار متراکم ستارگانی هستند که به صورت ابرنواختری فرو پاشیده اند و منفجر شده اند که این اتفاق موجب می شود آن ها با سرعتی بسیار زیاد بچرخند. آن ها هزاران سال زندگی کرده اند ، سپس مرده اند و بعد بعنوان چیزی جدید دوباره متولد شده اند.
ستاره نوترونی (Neutron Star) هسته ی فروپاشی شده ی ستاره ابرغول پرجرمی است که جرم آن به ویژه اگر ستاره فروپاشیده غنی از فلز بوده باشد، در مجموع بین ۱۰ تا ۲۹ جرم خورشیدی بوده است. وقتی یک ستاره، ذخیره هلیم خود را به پایان می رساند، منبسط می شود و دیگر توان تحمل نیروی گرانشی حاصل از هسته خود را ندارد، در نتیجه هسته در خود فرو می پاشد و اصطلاحا می رُمبد. هسته این اجسام از پوسته ای به جنس جامد (غالبا آهن) و درونشان به جنس مایعی با چگالی بالا است.
اکنون یک بیانیه مطبوعاتی نشان می دهد که اخترشناسان یکی از جوان ترین ستاره های نوترونی شناخته شده را در حین تجزیه و تحلیل داده های برنامه "VLASS" کشف کرده اند.
این ستاره نوترونی احتمالاً توسط پدیده ای به نام "سحابی باد تپ اختری" (pulsar wind nebula) احاطه شده است که ذرات باردار در اطراف آن تا سرعت نزدیک به سرعت نور شتاب می گیرند.
"سحابی باد تپ اختری" (PWN) که گاهی اوقات "پلریون" (plerion) نیز نامیده می شود، نوعی سحابی است که گاهی درون پوسته یک باقی مانده ابرنواختر یافت می شود و با بادهای تولید شده توسط یک تپ اختر مرکزی تغذیه می شود.
مشاهدات بعدی به ستاره شناسان این امکان را می دهد که شکل گیری و رفتار اولیه یک ستاره نوترونی را در هنگام تعامل با سحابی اطراف آن مشاهده کنند و بینش جدیدی از تکامل ستاره ها در حال مرگ بدست آورند.
بررسی یک ستاره نوترونی و سحابی باد تپ اختری بالقوه
تصاویر جدید از رصدخانه "آرایه بسیار بزرگ کارل جی. جانسکی" (VLA)، تابش های رادیویی درخشان از میدان مغناطیسی این ستاره را نشان می دهد که اخیراً قابل مشاهده شده اند، زیرا آن ها توسط پوششی از زباله های انفجار ابرنواختری که این ستاره نوترونی را ایجاد کرده است، پنهان شده بودند.
این ستاره نوترونی با نام "VT 1137- 0337" در کهکشان کوتوله ای در فاصله ۳۹۵ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد که اولین بار در سال ۲۰۱۸ مشاهده شد و مشاهدات بعدی در سال های ۲۰۱۸، ۲۰۱۹، ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲ این جرم را با جزئیات بیشتری نشان داد.
دانشمندان که یافته های خود را در نشست انجمن نجوم آمریکا در کالیفرنیا گزارش کردند، چندین توضیح را برای "VT 1137- 0337" از جمله انفجار پرتو گاما و یک ابرنواختر قبل از استقرار در یک سحابی باد تپ اختری در نظر گرفتند.
"دیلون دونگ"، فارغ التحصیل دانشگاه فناوری کالیفرنیا (کلتک) که اواخر امسال در رصدخانه ملی رادیو نجوم رادیویی (NRAO) دوره پسادکترا را آغاز خواهد کرد، توضیح داد:آنچه به احتمال زیاد شاهد آن هستیم، یک سحابی باد تپ اختری است.
سحابی های باد تپ اختری زمانی ایجاد می شوند که میدان مغناطیسی قدرتمند یک ستاره نوترونی که به سرعت در حال چرخش است، ذرات باردار اطراف خود را- زباله های ابرنواختری که ستاره نوترونی را ایجاد کرده است - تا نزدیک به سرعت نور شتاب دهد. همه اینها موجب انتشار تشعشعات رادیویی قدرتمندی می شود که روی زمین شناسایی می شوند.
یکی از جوان ترین ستاره های نوترونی
انتشارات رادیویی دریافت شده توسط "VLASS" در ابتدا توسط پوسته بقایای ابرنواختری اطراف ستاره نوترونی مسدود شده بود و با گسترش این پوسته، چگالی آن کم تر شد و به امواج رادیویی اجازه عبور داد.
"گرگ هالینان" از محققان این تحقیق می گوید:بر اساس ویژگی ها، این یک تپ اختر بسیار جوان است و احتمالاً تنها ۱۴ سال سن دارد، ولی در صورت بیشتر بودن، سنش از ۶۰ تا ۸۰ سال بیشتر نیست.
محققان می گویند جرمی که آن ها کشف کرده اند تقریبا ۱۰ هزار برابر پرانرژی تر از سحابی خرچنگ است که یکی از شناخته شده ترین نمونه های سحابی باد تپ اختری است.
"دونگ" می گوید: احتمالاً این یک "اَبَر خرچنگِ" در حال ظهور است.
اگرچه اخترشناسان معتقد هستند این جرم، یک سحابی باد تپ اختری است، ولی آنها می گویند که میتواند یک مغنااختر (مگنتار) نیز باشد، زیرا میدان مغناطیسی بسیار قدرتمندی دارد. مگنتارها کاندیدای قوی برای منشأ انفجارهای رادیویی سریع (FRBs) مرموز هستند که مورد توجه محققان نجوم در سطح جهان هستند.
مغنااختر یا مگنتار (Magnetar) یا ستاره مغناطیسی نوعی ستاره نوترونی است که میدان مغناطیسی بسیار نیرومندی دارد.
"دونگ" گفت: در این صورت، این اولین مغناطیس اختری خواهد بود که در حال ظهور شناسایی می شود و این نیز بسیار هیجان انگیز است.
این تیم تصمیم دارد رصدها و بررسی های بعدی را روی آن انجام دهد تا با مطالعه چگونگی تغییر آن در طول زمان، در مورد "VT 1137- 0337" بسیار جوان بیشتر بیاموزد. مطالعه این پدیده، یک پنجره ی چشم‌گیر و بی سابقه به سوی رفتار اولیه ستارگان نوترونی و نحوه تعامل آن ها با بقایای اطراف ناشی از انفجاری است که آنها را ظاهر کرده است.
- 15
- 2
