کشف کوتوله سفید هم‌نوع‌ خوار توسط تلسکوپ فضایی هابل

به گزارش ایسنا و به نقل از دیجیتال ترندز، وقتی سوخت ستاره ها تمام می شود و عمرشان به پایان می رسد ، ستاره های بزرگ تر به صورت ابرنواخترهای بزرگ منفجر می شوند. اما ستارگان کوچک تر تغییرات متفاوتی را پشت سر می گذارند که در آن بخش هایی از جرم خود را به بیرون پرتاب می کنند که طی آن یک سحابی سیاره ای در اطراف آن ها ایجاد می شود و یک هسته کوچک و متراکم به نام کوتوله سفید برجا می ماند. مانند اکثر ستارگان، خورشید ما در نهایت به یک کوتوله سفید تبدیل خواهد شد که با گرمای باقیمانده خود می درخشد اما دیگر از طریق همجوشی انرژی تولید نمی کند.

اگرچه یک کوتوله سفید دیگر از نظر همجوشی فعال نیست اما هنوز یک هیولای ترسناک است. از آنجایی که بقایای ستاره تا اندازه یک هسته کوچک تقلیل می یابد، یک کوتوله سفید بسیار متراکم می شود و گرانش این هسته می تواند اجسام اطراف آن را ویران کند. به تازگی تلسکوپ فضایی هابل موردی از هم نوع خواری کیهانی را توسط یک کوتوله سفید که مواد سنگی و یخی محیط اطراف خود را می بلعید، کشف کرده است.

این کوتوله سفید که "G۲۳۸- ۴۴" نام دارد، اولین کوتوله ای است که هم مواد سنگی- فلزی و هم مواد یخی را به سمت خود می کشد ، این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که این مواد اجزای اصلی تشکیل دهنده سیارات هستند. بنابراین مطالعه این کوتوله سفید می تواند به محققان کمک کند تا در مورد نحوه تشکیل منظومه های سیاره ای اطلاعات بیشتری کسب کنند.

دانشمندان می دانند که وقتی ستاره ها قبل از رها کردن جرم خود و تبدیل شدن به کوتوله های سفید، به غول های قرمز تبدیل میشوند، بطور چشمگیری بر سیاره های مجاور خود تأثیر می گذارند و از آنجایی که کوتوله سفید مطالعه شده توسط هابل مواد مربوط به تشکیل سیاره ها، از جمله عناصری مانند نیتروژن، اکسیژن، منیزیم، سیلیکون و آهن را به سمت خود می کِشد، محققان میتوانند ترکیبی از عناصری را که سیارات در زمان شکل گیری به درون خود کشیده اند، مشاهده کنند.

علاوه بر این، این واقعیت که کوتوله سفید اجرام یخی را جذب می کند، نشان می دهد که دنباله دارها می توانند در منظومه های سیاره ای رایج باشند، که این نظریه را تائید می کند که آب می توانست توسط یک دنباله دار یا سیارک به زمین اولیه آورده شده باشد.

"بنجامین زاکرمن" (Benjamin Zuckerman)، یکی از محققان، در بیانیه ای گفت:همانطور که می دانیم، حیات به یک سیاره سنگی نیاز دارد که با عناصر مختلفی مانند کربن، نیتروژن و اکسیژن پوشیده شده باشد. به نظر می رسد عناصری که در این کوتوله سفید می بینیم به یک جرم والد صخره ای و غنی از مواد فرار نیاز دارند. این نخستین نمونه ی این چنینی است که در میان مطالعه صدها کوتوله سفید یافته ایم.