ستاره های نوترونی بقایای متراکم ستارگان بزرگ هستند. آنها هسته های فروپاشیده ستارگانی هستند که طی یک انفجار ابرنواختری شکل گرفته اند.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از وب سایت ساینس آلرت، در حالیکه ما به طور کلی می دانیم که آن ها چگونه شکل می گیرند، ولی هنوز در حال یادگیری چگونگی تکامل شان هستیم؛ به ویژه زمانی که جوان هستند.
ولی این به لطف بررسی های بزرگ آسمان شروع به تغییر کرده که به اخترشناسان امکان رصد یک ستاره نوترونی را می دهد که امکان دارد کمی بیش از یک دهه عمر داشته باشد.
ستاره نوترونی مورد بحث با نام VT ۱۱۳۷- ۰۳۳۷ شناخته می شود. این در یک کهکشان کوتوله در فاصله حدود ۴۰۰ میلیون سال نوری از ما قرار دارد و نخستین بار در سال ۲۰۱۸ به عنوان بخشی از بررسی آسمان آرایه بسیار بزرگ (VLASS) دیده شد. VLASS یک پروژه ۷ ساله برای ایجاد نقشه رادیویی از آسمان است. پس از اتمام، حدود ۸۰ درصد از آسمان را طی سه دوره جداگانه ترسیم خواهد کرد.
پس از نخستین تصویری که از VT ۱۱۳۷- ۰۳۳۷ در سال ۲۰۱۸ گرفته شد، ستاره نوترونی دوباره در سال های ۲۰۱۹، ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲ دیده شد. بنابراین می دانیم که این فقط یک نوع انفجار رادیویی گذرا نیست.
بر اساس مشاهدات، این شی به احتمال زیاد یک سحابی باد تپ اختری است. با چرخش ستاره نوترونی، میدان مغناطیسی و پرتوهای انرژی آن از سحابی اطراف عبور می کند و باعث می شود، گاز موجود در سحابی یونیزه شود و نور رادیویی ساطع کند.
نکته جالب در مورد VT ۱۱۳۷- ۰۳۳۷ این است که در یک بررسی آسمانی قبلی VLA معروف به تصاویر ضعیف از آسمان رادیویی در بیست سانتی متر (FIRST) که در سال ۱۹۹۸ ساخته شده بود، دیده نشد. بنابراین بین سال های ۱۹۹۸ و ۲۰۱۸، ستاره نوترونی ظاهر شد.
در ظاهر، این باعث می شود VT ۱۱۳۷- ۰۳۳۷ کمتر از بیست سال عمر کند، ولی میتواند کمی قدیمی تر باشد. این احتمال وجود دارد که ستاره نوترونی در سال ۱۹۹۸ وجود داشته باشد، اما سحابی اطراف هنوز آنقدر متراکم بوده که مانع از رسیدن نور رادیویی به ما شود.
اما باتوجه به سرعت گسترش بقایای ابرنواخترها، مه باید ظرف ۶۰ تا ۸۰ سال از بین می رفت، که به این معنی است که حتی قدیمی ترین تخمین ها آنرا چند دهه قدمت می‌دهند، نه قرن ها یا هزاره ها. VT ۱۱۳۷- ۰۳۳۷ یک ستاره نوترونی بسیار جوان و احتمالاً به سن ۱۴ سال است.
انرژی رادیویی VT ۱۱۳۷- ۰۳۳۷ ۱۰۰۰۰ برابر قدرتمندتر از سحابی خرچنگ است که توسط یک ابرنواختر در سال ۱۰۵۴ پس از میلاد ایجاد شد. این بدان معناست که میدان مغناطیسی بسیار قوی تری دارد. آنقدر قدرتمند که VT ۱۱۳۷- ۰۳۳۷ می تواند در حال تبدیل شدن به یک مگنتار باشد. مغناطیس ها ستاره های نوترونی بسیار مغناطیسی هستند که احتمالاً علت انفجارهای رادیویی سریع (FRB) هستند.
بنابراین این می تواند نخستین مشاهده از تولد یک مگنتار باشد، اما آخرین مشاهده نخواهد بود. همان طور که اخترشناسان بررسی های آینده آسمان را انجام می‌دهند، بطورحتم تولدهای بیشتری از این اجرام قدرتمند را کشف خواهند کرد.
- تپ اختر ستاره نوترونی چرخانی است که با سرعت بسیار زیادی دوران می کند و پالس های مداومی از انرژی تابشی بهمراه خطوط میدان مغناطیسی قوی را از خود منتشر می کند.
- 11
- 3
