یک مطالعه جدید نشان می دهد که ورزش های مقاومتی می توانند به کاهش تحلیل استخوان در فضا کمک کند.
به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، زمانی که فضانوردان برای مدت زمان طولانی در فضا می مانند، تغییرات شگفت انگیز و گاه مضر زيادي در بدن آن ها رخ می دهد. متأسفانه، همیشه راه هایی برای جلوگیری یا کاهش این اثرات وجود ندارد.
یکی از این نگرانی ها در مورد سلامت فضانوردان، از دست دادن تراکم و استحکام استخوان به دلیل اثرات ریزگرانش و به میزان کم تر، قرار گرفتن در معرض تشعشات است.
مطالعه ای که تحت بودجه ناسا در سال ۲۰۰۹ انجام شد نشان می دهد که استحکام استخوان فضانوردان در طول اقامت شش ماهه در فضا حداقل ۱۴ درصد کاهش یافته است. مطالعات دیگر نیز میزان بسیار بالاتری از کاهش تراکم استخوان را نشان داده اند.
اکنون مطالعه ای جدید نشان می دهد که فضانوردان و برنامه ریزان ماموریت های فضایی میتوانند از یک سلاح مؤثر برای مبارزه با کاهش تراکم استخوان استفاده کنند و آن پریدن و انجام سایر اشکال ورزش های پرتحرک است.
از ۱۷ فضانوردی که در مطالعه جدید شرکت کردند، تنها هشت نفر یک سال پس از بازگشت از فضا، بطور کامل تراکم استخوان خود را بازیابی کردند. کاهش تراکم استخوان در فضانوردانی که در ماموریت های بیش از شش ماهه شرکت می کردند بسیار بیشتر بود.
محققان همچنین دریافتند که فضانوردانی که در فضا درگیر تمرینات مقاومتی بودند، بعداز بازگشت به زمین توانستند تراکم مواد معدنی در استخوان های خود را بازیابی کنند. بنابراین، نویسندگان این مطالعه می گویند:ورزش مقاومتی پرش باید به برنامه های ورزشی فضانوردان برای جلوگیری از تحلیل استخوان ها و ارتقای رشد استخوان در حین مأموریت های فضایی اضافه شود.
محققان نوشتند: پریدن باعث تقویت استخوان زایی (رشد استخوان) می شود. آنها افزودند، دویدن، دوچرخه سواری، اسکوات زدن و بلند شدن روی پاشنه پا با بازیابی استخوان ارتباطی ندارند. افزودن روتین های ورزشی پریدن به برنامه ورزشی فضانوردان ممکن است از تحلیل استخوان جلوگیری کند و در واقع میزان زمان مورد نیاز برای ورزش در طول روز را کاهش دهد.
البته، هر برنامه ورزشی جدیدی برای پرش در فضا به تجهیزات تخصصی نیاز دارد و یکی از محدودیت های همیشگی پروازهای فضایی، فضای ناکافی است. محققان در این مطالعه جدید نوشتند:اجرای موفقیت آمیز تمرین پرش در مدار، به یک دستگاه تمرینی و یک برنامه تمرینی نیاز دارد. نویسندگان اذعان دارند که از آنجا که بطور معمول محل زندگی فضانوردان در پروازهای فضایی تنگ و کوچک است، تجهیزات ورزشی باید برای اشغال کردن فضای کمتر، بهینه سازی شوند.
بدیهی است که مطالعه ۱۷ فضانورد (Astronaut)، نتایج قطعی فراهم نمی کند و نویسندگان خاطرنشان می کنند که پیش از هرگونه نتیجه گیری قطعی در مورد تأثیرات تمرین مقاومتی بر تحلیل استخوان های فضانوردان باید داده های بسیار بیشتری تهیه شود.
فضانوردان در حال حاضر برای مبارزه با اثرات ریزگرانش در فضا به طور منظم ورزش می کنند و دانشمندان پیش از این تلاش کرده اند تا با استفاده از سبزیجات اصلاح شده ژنتیکی به تحریک رشد استخوان فضانوردان کمک کنند و از روغن ماهی غنی شده با اسیدهای چرب امگا ۳ نیز برای کاهش تحلیل استخوان ها بهره برده اند. با این وجود از دست دادن استخوان، هنوز فضانوردان را در پروازهای طولانی آزار می دهد و بنابراین نیاز به ایجاد روش های بیشتری برای کاهش آن وجود دارد.
- 14
- 1
