حفره‌هایی با دمای مناسب برای زندگی در ماه کشف شد

دانشمندان ناسا مناطق سایه داری را در گودال های ماه کشف کردند که به گفته آنها همیشه در اطراف این مناطق،« هوای معتدل» و ملایم در حدود ۱۷درجه سانتیگراد (۶۳ درجه فارنهایت) در جریان است.

به گفته محققان، از جمله  [تیم تحقیقاتی] دانشگاه کالیفرنیا- لس آنجلس (UCLA) در آمريکا، این گودال ها و غارهایی که امکان دارد این حفره ها به آنها منتهی شوند، می توانند بعنوان پایگاه های مرکزی پایداری بکار گرفته شوند که امنیت بالاتری دارند و مکان های بالقوه ای را برای سکونت دراز مدت در سطح ماه فراهم می کنند که فضانوردان در ماموریت های آینده بتوانند در آنجا«کار و زندگی کنند».

دانشمندان می گویند از زمانی که ناسا شروع به کاوش در ماه کرده است ، یکی از موانع غیرقابل رفع، [ضرورت] اختراع تجهیزات گرمایشی و سرمایشی بوده است که برای کار در شرایط سخت ماه و تولید انرژی کافی برای تامین انرژی بی وقفه آن، موردنیاز است. آن ها بر این باورند که این مکان ها در ماه می توانند در مقایسه با سایر سطوح، که در طول روز تا ۲۶۰ درجه فارنهایت (۱۲۶ درجه سانتیگراد) گرم میشوند و در شب تا دمای ۲۸۰ درجه فارنهایت زیر صفر( ۱۷۳- درجه سانتیگراد) می رسند، [امکان] سکونت دراز مدت بهتری فراهم کنند. این حفره ها اولین بار در سال ۲۰۰۹ در سطح ماه کشف شدند و دانشمندان را به این فکر واداشتند که آیا این گودال ها به غارهایی منتهی میشوند که قابلیت کاوش داشته باشند، یا بعنوان پناهگاه استفاده شوند، یا خیر.

مطالعات نشان داده است که حدود ۱۶مورد از بیش از ۲۰۰ گودالی که در ماه کشف شده است، احتمالا عبارتند از مجراهای گدازه ای فروریخته (collapsed lava tubes).

« تصاویر LRO، مدارگرد شناسایی ماه (Lunar Reconnaissance Orbiter) از گودال ها نشان می دهد که در ماه غارهایی وجود دارند، اما آیا امکان دارد آن ها روزی به به زیستگاه فضانوردان تبدیل شوند؟

دانشمندان کشف کرده اند که دمای بخش هایی از گودال ها همیشه حدود ۶۳ درجه فارنهایت ( ۱۷ درجه سانتیگراد) است که با دمای شدید سطح ماه متفاوت است.»

این قبیل مجراها که در سطح زمین نیز یافت می شوند، زمانی ایجاد می شوند که گدازه های مذاب در زیر میدانی از گدازه های سردشده جریان می یابد، یا پوسته ای روی رودی از گدازه ها تشکیل می شود و تونلی طولانی و توخالی را بر جای می گذارد.

پژوهشگران می گویند اگر سقف یکی از این مجراهای گدازه جامد فرو بریزد، ممکن است گودالی را باز کند که به ادامه مجرا منتهی می شود که به غار شبیه است.

دانشمندان در پژوهش جدیدی که اخیرا در ژورنال« ژئوفیزیکال ریسرچ لترز»( Geophysical Research Letters) منتشر شده است، تصاویر مدارگرد شناسایی ماه رباتیک ناسا (Robotic Lunar Reconnaissance Orbiter) را ​​بررسی کرده اند تا دریابند که آیا دمای درون گودال ها با دمای موجود در سطح [ماه] متفاوت است، یا خیر.

آنان مدل سازی رایانه ای را بکار گرفتند تا خواص حرارتی سنگ و غبار ماه را روی یک فرورفتگی تقریبا استوانه ای شکل به عمق ۱۰۰ متر- تقریباً برابر با طول و عرض یک زمین فوتبال- که در منطقه ای از ماه به نام« دریای آسایش» (Mare Tranquillitatis) قرار دارد، تجزیه و تحلیل کنند.

دانشمندان همچنین دمای این گودال را در یک دوره زمانی مشخص کردند.

آن ها دریافتند که دما در بخش هایی از گودال که همواره سایه دار است، در طول یک روز قمری فقط اندکی در نوسان است و در حدود ۶۳ درجه فارنهایت باقی می ماند.

این پژوهش اشاره می کند که اگر غاری در پائین این گودال امتداد یافته باشد- بگونه ای که در تصاویر ثبت شده با مدارگرد شناسایی ماه (LRO) نشان داده شده است – دمای این غار نیز نسبتا معتدل و راحت خواهد بود.

تایلر هوروت، از نویسندگان این مقاله از دانشگاه یو سی ال ای (UCLA)، می گوید: «از آنجایی که گودال موجود در «دریای آسایش»، نزدیک ترین نقطه به مدار استوای ماه است، قسمت روشن و [بدون سایه آن]، احتمالا در ظهر، گرم ترین مکان در سراسر ماه محسوب می شود.

دانشمندان می گویند که ساخت پایگاه هایی در ماه در قسمت های سایه دار این گودال ها، احتمالا به دانشمندان این امکان را می دهد تا روی چالش هایی، از جمله کشت غذا، تامین اکسیژن برای فضانوردان، جمع آوری منابع برای آزمایش ها، و گسترش پایگاه تمرکز کنند.

این گودال ها یا غارها همچنین ممکن است از فضانوردان دربرابر اشعه های کیهانی، تشعشعات خورشیدی، و شهاب سنگ های کوچک محافظت کنند.

پژوهشگران می نویسند: «هرچند نمی توانیم از طریق مشاهدات از راه دور، از وجود غار در ماه (Moon)مطمئن باشیم، چنین عارضه هایی در سطح ماه، راه را برای اکتشافات، و در آینده برای سکونت احتمالی در ماه، هموار می کنند: این غارها میتوانند برای مقابله با تغییرات چشم‌گیر دمای موجود در نقاط دیگر سطح ماه، به پایگاه فضانوردان آینده تبدیل شوند.»

دیوید پیج، یکی دیگر از نویسندگان این مقاله، می گوید: «انسانها حین زندگی در غارها به تدریج تحول یافتند، و این بار هم برای زندگی در ماه شاید به غارها برگردیم.»