دانشمندان یک «ساختار فراکهکشانی» عظیم یافته اند که در پشت کهکشان راه شیری پنهان شده است.
این ساختار به دلیل اینکه در اصطلاحا «منطقه اجتناب» قرار دارد، از دید ما پنهان شده است. این بخشی از فضا است که« برآمدگی» کهکشان خودمان آنرا پنهان کرده است، و از این رو به این معنی است که این ناحیه کم بررسی شده است.
این منطقه که منطقه «تار» کهکشانی نیز نامیده می شود، به این دلیل رخ می دهد که غبار و ستارگان کهکشان راه شیری خودمان، از رسیدن نور آن در مسیرش به زمین جلوگیری می کنند. این به معنای آن است که حدود ۱۰ درصد از آسمان که در پشت کهکشان خودمان پنهان شده تا حد زیادی رازآلود است.
این کشف جدید، تاحدی به روشن کردن آنچه در آن منطقه بسیار مرموز رخ می دهد کمک می کند. به گفته پژوهشگران در نسخه پیش از انتشار یک مقاله جدید، این موضوع نشان می دهد که خوشه کهکشانی دیگری در آنجا وجود دارد.
دانشمندان در سال های اخیر، برای بررسی «منطقه اجتناب» از طریق طول موج های متفاوت، از چندین و چند ابزار مختلف استفاده کرده اند. این موضوع پیشرفت های بزرگی در کاوش در این منطقه فراهم کرده است - اما هنوز هم بسياري از آن منطقه، اسرارآمیز باقی مانده است.
این سرنخ ها دانشمندان را به این گمان واداشته بود که چه بسا نوعی ساختار به صورت مخفی در پشت این منطقه وجود داشته باشد. ولی اکنون دانشمندان با استفاده از نقشه برداری «وی وی وی» (VVV) توانسته اند این حدس ها را تائید کنند.
این نقشه برداری پروژه ای است که از طول موج های فروسرخ برای اسکن برآمدگی کهکشان راه شیری استفاده می کند. در حالیکه کهکشان راه شیری، نور مرئی را تقریباً بطور کامل مسدود می کند، گسیل فروسرخ می تواند از آن عبور کند و دانشمندان اینک میتوانند آن پروتوهای فروسرخ را با تجهیزات پیشرفته بررسی کنند.
آن ها توانستند طیف وسیعی از اجرام مختلف را ببینند که به نظر می رسد کهکشان هستند، که البته این اجرام، احتمالا در کنار هم، متعلق به ساختار فراکهکشانی اند که دانشمندان کشف کرده اند.
دانشمندان می گویند که در مجموع ممکن است حداقل ۵۸ کهکشان این ساختار را تشکیل داده باشند. کارهای بعدی میتوانند تعداد بیشتری از آنها را آشکار کنند و همچنین اطلاعات بهتری در مورد اندازه آنها ارائه دهند.
این یافته ها در مقاله جدیدی با عنوان «آشکارسازی یک ساختار جدید فرا کهکشانی پنهان شده از طریق کهکشان راه شیری» گزارش شده است که در نسخه پیش از چاپ پایگاه دانشگاهی آرکایو (arXiv) منتشر شده و به مجله «آسترونومی اند آستروفیزیکس» ارسال شده است.
- 10
- 3