یک استاد فیزیک در کانادا می گوید آسانسورهای فضایی علمی- تخیلی می توانند در ۲ یا ۳ دهه آینده به یک واقعیت دردسترس تبدیل شوند.
به گزارش ایسنا به نقل از آی ای، آسانسور فضایی سازه ای است که از زمین به آسمان می رود و ممکن است مفهومی دوردست و دور از ذهن بنظر برسد، ولی میتواند نزدیک تر از چیزی باشد که فکر می کنیم.
استفان کوهن، استاد فیزیک در کالج وانیر (Vanier) در مونترال کانادا در مقاله ای که در مجله Scientific American منتشر شده، گفته که معتقد است این فناوری علمی- تخیلی میتواند در دو یا سه دهه آینده به واقعیت تبدیل شود.
کوهن یک آسانسور فضایی را این گونه توصیف می کند:یک کابل که از زمین به فضا کشیده شده است و افراد و محموله ها به راحتی میتوانند در طول آن حرکت کنند.
او در مقاله خود ادعا می کند که مهندسان و دانشمندان در طراحی این سازه های عظیم که میتوانند راه دسترسی ما به فضا را متحول کنند، حوزه جدیدی را ابداع می کنند.
چرا آسانسور فضایی بسازیم؟
آسانسورهای فضایی این پتانسیل را دارند که هزینه و انرژی لازم برای رفتن به فضا را به شدت کاهش دهند. شرکت هایی مانند اسپین لانچ (SpinLaunch) در حال آزمایش فناوری های جدید و بالقوه ی پیشگامی هستند که می تواند هزینه های ارسال ماهواره های کوچک و محموله های علمی به فضا را به شکل چشمگیری کاهش دهد.
آسانسورهای فضایی میتوانند افراد، محموله ها و تجهیزات علمی را به فضا بفرستند، بنابراین مزیت بیشتری برای افزایش پروازهای فضایی انسانی و گردشگری فضایی خواهند داشت.
کوهن می گوید:با آسانسورهای فضایی، کلمه ی "مأموریت فضایی" با "عبور و مرور" جایگزین می شود، زیرا سفر به فضا به امری عادی تبدیل می شود و عمدتا فارغ از شرایط آب و هوایی می شود. این عبور و مرورهای فضایی، ایمن تر از شیوه های کنونی خواهند بود و به موجب آن فضانوردان دیگر با هر پرتاب، متحمل خطر نمی شوند.
او می افزاید: یک آسانسور فضایی تبدیل به پلی برای کل منظومه شمسی (Solar System) می شود. شما میتوانید محموله ای را در قسمت پایینی آن رها کنید تا به دور زمین بچرخد و اگر این کار را در قسمت بالایی انجام دهید، به دور خورشید خواهد چرخید و همه این ها بدون سوخت انجام می شود.
یک آسانسور فضایی چگونه کار می کند؟
کوهن توضیح می دهد که شیفتگی او به آسانسورهای فضایی از زمانی آغاز شده که در سال ۲۰۰۴ در حال بحث درباره موضوعات پایان نامه خود با پروفسور آرون میسرا، کارشناس برجسته فضایی در بخش مهندسی مکانیک در دانشگاه مک گیل (McGill) بوده است.
پروفسور میسرا در مورد مفهوم آسانسور فضایی به او اینچنین گفته که کابلی به طول ۱۰۰ هزار کیلومتر است که از استوای زمین تا آسمان امتداد می یابد و به یک ماهواره در مداری زمین آهنگ متصل می شود. به این معنی که با همان سرعتی به دور زمین می چرخد که زمین در حال چرخش است و بنابراین بر فراز یک مکان ثابت پرواز می کند.
این مفهوم همچنین از بالارونده های مکانیکی برای سفر به ارتفاعات مختلف از سطح زمین استفاده می کند. بسته به ارتفاعی که یک کپسول یا فضا پیما (Spacecraft) در آن رها می شود، یا شروع به چرخش به دور زمین یا خورشید می کند یا دوباره به زمین سقوط می کند.
مفاهیم مختلف در طول سالها انواع مختلفی از بالارونده های مکانیکی را پیشنهاد کرده اند. برای مثال، یک مفهوم آسانسور فضایی از حمل و نقل ریلی مگ لِو (قطار مغناطیسی) برای عبور در امتداد یک کابل فضایی عظیم با سرعت های بسیار بالا استفاده می کند.
همان طور که کوهن در مقاله خود اشاره می کند، مواد مورد نیاز برای ساخت چنین کابلی باید ۵۰ برابر قوی تر از فولاد باشد، بنابراین آسانسورهای فضایی با فناوری فعلی ما غیرممکن هستند. ولی او و تعدادی از افراد دیگر در جهان می گویند که این مشکل حل می شود.
اگرچه کوهن مستقیماً روی جنبه ابداع ماده لازم برای اجرایی کردن ایده آسانسورهای فضایی کار نمی کند، اما معتقد است که انسان تنها دو یا سه دهه با مواد موردنیاز برای تحقق آسانسورهای فضایی فاصله دارد.، چرا که دانشمندان به طور مداوم در حال کار بر روی ساخت مواد و فناوری های قوی تر هستند و این کار میتواند روزی منجر به ظهور آسانسورهای فضایی شود.
کوهن می گوید این پیشرفتی است که میتواند درب های گردشگری فضایی را به روی عموم مردم باز کند.
- 13
- 4
