به گزارش سیناپرس، به نظر میرسد دو کره ای که به دور یک ستاره کوچک در فاصله ۲۱۸ سال نوری از زمین می چرخند، متفاوت از هر چیزی اند که پیشتر در منظومه شمسی (Solar System) رصد شده اند. این دو سیاره فراخورشیدی Kepler- 138c و Kepler- 138d نام دارند و هر دو در حدود ۱.۵ برابر شعاع زمین بوده و به نظر می رسد که هر دو سیارات آبی هستند که از جو غلیظ و بخارآلود و اقیانوس های عمیق تشکیل شده اند که همگی در اطراف یک هسته سنگی- فلزی پیچیده شده اند.
بیورن بنکه (Björn Benneke) ستاره شناس دانشگاه مونترال و پژوهشگر این مطالعات در این باره می گوید:قبلاً فکر می کردیم که سیاراتی که کمی بزرگ تر از زمین هستند، کره های بزرگی از فلز و سنگ هستند که مانند نسخه های کوچک شده زمین اند و به همین دلیل آن ها را ابر زمین نامیدیم.
بنکه در ادامه افزود: با این حال، ما اکنون نشان داده ایم که این دو سیاره، از نظر ماهیت کاملاً متفاوت هستند چراکه بخش بزرگی از کل حجم آن ها احتمالاً از آب تشکیل شده است. این نخستین بار است که سیاره هایی را مشاهده می کنیم که با اطمینان میتوان آن ها به عنوان جهان های آبی، را شناسایی کرد.
او همچنین گفت: تجزیه و تحلیل های اخیر نشان داده که این کرات می تواند یک دنیای مملو آب باشند، ولی نیازمند مشاهدات بعدی برای تأیید است. به گفته محققان، این سیارات در مقایسه با نور ستارگانی که به دور آنها می چرخند بسیار دور و بسیار کم نور هستند. بنابراین به دست آوردن تصاویر مستقیم بسیار سخت و متعاقباً بسیار نادر است و احتمالا جزئیات زيادي را نشان نمی دهد.
محققان توضیح می دهند که ترکیب یک سیاره فراخورشیدی معمولاً از چگالی آن استنباط می شود که با استفاده از دو روش اندازه‌گیری محاسبه می شود که یکی از گرفتگی یا عبور نور توسط سیاره و دیگری از سرعت شعاعی ستاره حاصل می شود.
به گفته دانشمندان یک سیاره گازی مانند مشتری یا حتی نپتون (Neptune)، چگالی نسبتا کمی خواهد داشت. سیارات صخره ای که سرشار از فلزات هستند چگالی بالاتری دارند. زمین با ۵.۵ گرم بر سانتیمتر مکعب، متراکم ترین سیاره منظومه شمسی است.
بنکه می گوید: داده ها نشان می دهد که شعاع این دو سیاره ۱.۵۱ برابر زمین است و اندازه‌گیری های مربوطه جرمی معادل ۲.۱ و ۲.۳ برابر زمین را نشان می دهد. این ویژگی ها به نوبه خود، چگالی حدود ۳.۶ گرم بر سانتیمتر مکعب را برای هر دو کره بدست می دهد.
بر اساس مدل سازی این تیم تحقیقاتی آب بیش از ۵۰ درصد از حجم سیارات فراخورشیدی را تشکیل داده و تا عمق حدود ۲۰۰۰ کیلومتری گسترش می یابد. جالب است بدانید که اقیانوس (Ocean) های زمین، عمق متوسطی معادل ۳.۷ کیلومتر دارند.
بنکه در پایان توضیح می دهد که سیاره های Kepler- 138c و Kepler- 138d بسیار نزدیک تر از زمین به ستاره خود هستند. اگرچه آن ستاره یک کوتوله قرمز کوچک و سرد است، ولی این نزدیکی باعث می شود که این دو سیاره فراخورشیدی بسیار بسیار داغتر از زمین ما باشد و دوره های مداری آن ها به ترتیب ۱۳ و ۲۳ روز است. محققان می گویند که این موضوع بدان معناست که اقیانوس ها و جو موجود در این کرات بعید است که شباهت زيادي به اقیانوس های زمین ما داشته باشند. محققان همچنین معتقد هستند که دمای اتمسفر Kepler- 138c و Kepler- 138d احتمالاً بالاتر از نقطه جوش آب است و احتمالا دارای یک جو غلیظ و متراکم از بخار هستند.
شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی Nature Astronomy منتشر شده است.
- 17
- 1
