شواهد از منشأ انرژی تاریک کشف شد

یک گروه بین المللی از پژوهشگران در پژوهش جدیدی، نخستین شواهد را در مورد منشأ انرژی تاریک کشف کرده اند که نشان می دهند این منشأ همان گونه که احتمال می رفت، سیاه چاله ها هستند.

به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، وقتی ستاره شناسان دریافتند که جهان با سرعتی فزاینده در حال انبساط است، این نظریه را مطرح کردند که احتمالا نیرویی همه چیز را از هم دورتر و بر گرانش غلبه می کند. این نیرو، «انرژی تاریک» (Dark Energy) نامیده شد، اما هیچ کس تا به حال متوجه نشده بود که از کجا آمده است.

اکنون گروهی متشکل از ۱۷ پژوهشگر بین المللی به سرپرستی «دانشگاه هاوایی» (University of Hawaii)، نخستین شواهد را در مورد نقطه مبدا انرژی تاریک کشف کردند. این مبدا، سیاه چاله ها هستند.

این ایده که سیاه چاله ها منشأ انرژی تاریک هستند، جدید نیست. در واقع ، این بخشی از نظریه نسبیت عام اینشتین به شمار میرود، ولی این اولین بار است که ستاره شناسان، شواهد رصدی را برای حمایت از این نظریه به دست می آورند.

سیاه چاله ها از دو طریق جرم می گیرند؛ افزایش گاز و ادغام با سیاه چاله های دیگر. پژوهشگران با مطالعه ۹ میلیارد سال تکامل سیاه چاله در کهکشان های بیضوی غول پیکر خفته دریافتند که سیاه چاله های قدیمی، بسیار بزرگتر از آن چیزی هستند که براساس این دو روش رشد باید باشند. این بدان معناست که باید راه دیگری برای به دست آوردن جرم این سیاه چاله ها وجود داشته باشد. نظر پژوهشگران این است که پاسخ، انرژی تاریک به شکل «انرژی خلأ» (Vacuum energy) است؛ نوعی انرژی که در خود فضازمان گنجانده شده است و اجزای جهان را از هم دورتر می کند و انبساط را سرعت می بخشد.

دکتر «کریس پیرسون» (Chris Pearson)، پژوهشگر مؤسسه« RAL Space» و از پژوهشگران این پروژه، گفت: اگر این نظریه درست باشد، کل حوزه کیهان شناسی را متحول می کند؛ زیرا ما نهایتا گزینه ای را برای منشأ انرژی تاریک در اختیار داریم که بیش از ۲۰ سال، کیهان شناسان و فیزیکدانان نظری را گیج کرده است.

«دانکن فارا» (Duncan Farrah)، اخترشناس دانشگاه هاوایی و از پژوهشگران این پروژه، گفت:ما در واقع دو چیز را هم زمان می گوییم. نخست اینکه شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند راه حل های معمولی، در مقیاس زمانی طولانی نمی توانند کارآمد باشند و دوم این که ما نخستین منبع اخترفیزیکی پیشنهادی برای انرژی تاریک را در اختیار داریم.

این پژوهش در «The Astrophysical Journal Letters» به چاپ رسید.