برخورد دو کهکشان موسوم به کهکشان های «تافی» در فاصله ۱۸۰ میلیون سال نوری از زمین، یک آب نبات غول پیکر کیهانی را ایجاد کرده است.
به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، برخورد شدید دو کهکشان در فاصله ۱۸۰ میلیون سال نوری از زمین، برای یکی از قوی ترین تلسکوپ های جهان، مانند یک پروانه فریبنده کیهانی در حال تکان دادن بال ها یا یک تکه آب نبات غول پیکر بنظر می رسد.
کهکشان های در حال برخورد که «UGC ۱۲۹۱۴» و «UGC ۱۲۹۱۵» نامیده میشوند، نام مستعار کهکشان های «تافی» (Taffy) را از برند معروف شیرینی هایی گرفته اند که به شکل آن ها شباهت دارند. این شکل پیچ خورده و کشیده، نتیجه برخوردی است که حدود ۲۵ میلیون سال پیش از نمایش در تصویر آغاز شد. این تصویر، نتیجه برخورد کهکشان ها و دور شدن آن ها از یکدیگر را نشان می دهد.
تصویر برخورد این کهکشان ها که در جهت صورت فلکی «اسب بزرگ» (Pegasus) قرار دارند، با «تلسکوپ شمالی جمنای» (Gemini North) در هاوایی گرفته شده است که همراه با همتای خود «تلسکوپ جنوبی جمنای»( Gemini South) در شیلی، یکی از بزرگ ترين و پیشرفته ترین تلسکوپ های جهان برای تشخیص نور و پرتو فروسرخ است.
برخوردهای رخ داده بین کهکشان هایی از این دست، رویدادهایی عمیقا دگرگون کننده هستند و تکامل کیهان را پیش می برند. این برخوردها، هم تشکیل ستارگان را شروع می کنند و هم آنرا متوقف می سازند. ادغام ماده ستاره ای دو کهکشان از طریق برخورد می تواند ابرهای مولکولی غول پیکری از گاز و غبار بوجود بیاورد که به مکان هایی برای تشکیل ستاره های بزرگ تبدیل می شوند. در هر حال، همان گونه که این تصویر خیره کننده نشان می دهد، این برخوردها می توانند مناطقی را نیز ایجاد کنند که تولد ستاره ها در آن ها محدود شده است.
اگرچه شکل گیری ستاره در بال های این پروانه کیهانی بزرگ ادامه دارد ولی داستان در بدن و دم پروانه متفاوت است. بدن، یک پل گسترده از مواد را شامل می شود که بین UGC ۱۲۹۱۴ و UGC ۱۲۹۱۵ کشیده شده است و طبیعت بسیار متلاطمی دارد. اگرچه این پل بین کهکشانی مملو از عناصر مورد نیاز برای شکل گیری ستاره ها است اما با برخورد و گرم شدن شدید، تولد ستارگان متوقف می شود.
همان گونه که تصویر تلسکوپ شمالی جمنای نشان می دهد، این منطقه از رشته های قرمز و قهوه ای تشکیل شده است که توده های هیدروژن و رشته های گاز مولکولی هستند و با جدا شدن کهکشان ها پس از برخورد کشیده می شوند. چنین رویدادی، این تصور را ایجاد می کند که یک تافی گرم از هم جدا شده است.
کهکشان ها به روش های گوناگونی با هم برخورد می کنند
برخورد بین کهکشان ها ممکن است به روش های گوناگون و با نتایج متفاوت رخ دهد. گاهی اوقات بازوهای مارپیچی کهکشان های بزرگتر به سمت کهکشان های کوچک تر کشیده میشوند و در نهایت ، برخورد را به همراه دارند. کهکشان های کوچک میتوانند با کهکشان های بزرگ تر برخورد کنند. پس از برخورد، مدار آن ها با بدنه اصلی کهکشان بزرگ تر تلاقی می کند و باعث ایجاد اعوجاج قابل توجهی در ساختار هر دو کهکشان می شود.
اگر هر دو کهکشان در حال برخورد فاقد نیروی حرکتی برای دور شدن از ادغام باشند، با هم ادغام می شوند. همان گونه که ابرهای گازی کهکشان ها در تعامل قرار می گیرند، گاز میتواند به صورت تکه های متراکم فشرده شود و در نتیجه، ستاره را تشکیل دهد. چنین برخوردهایی با برخوردی در این تصویر بین UGC ۱۲۹۱۴ و UGC ۱۲۹۱۵ مشاهده می شود، متفاوت هستند.
در مورد کهکشان های تافی، قرص های کهکشانی و عناصر گازی هر دو کهکشان به شدت با یکدیگر برخورد کردند و باعث تزریق انرژی به گاز شدند و آنرا بسیار متلاطم کردند. همان طور که UGC ۱۲۹۱۴ و UGC ۱۲۹۱۵ پس از این برخورد از یکدیگر دور شدند، گاز با سرعت بالا از هر کهکشان بیرون کشیده شد. این امر، یک پل گازی بزرگ را بین آن ها پدید آورد. با تلاطم مواد ستاره ای در سراسر پل، از تجمع و فشرده شدن گاز به تکه های متراکم که برای تولد ستارگان جدید لازم است، جلوگیری شد.
- 12
- 3
