ناسا: ژوئیه سال ۲۰۲۳ گرم‌ترین ماه کره زمین بود

به گفته ی ناسا ماه ژوئیه سال ۲۰۲۳ گرم ترین ماه زمین از سال ۱۸۸۰ تاکنون بوده است.

به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، یک سال این چنینی به ما نگاهی اجمالی از تاثیر افزایش دما و باران های شدید بر جامعه و زیرساخت های حیاتی می دهد که در دهه های آینده تحت فشار قرار می گیرند.

در پی آتش سوزی های غم انگیز هاوایی که باعث مرگ بیش از ۹۰ نفر شد، کارشناسان ناسا روز دوشنبه (۱۴ اوت) گردهم آمدند تا درباره ی وضعیت اضطراری آب و هوایی سیاره ما بحث کنند. این گفتگو کاملا شوکه کننده بود.

نه تنها اعضای این میزگرد تایید کردند که ماه ژوئیه سال جاری گرم ترین ماه از اواخر دهه ی ۱۸۰۰ تاکنون بوده، بلکه پنج ژوئیه اخیر، گرم ترین ماه های ژوئیه در پایگاه داده سازمان ناسا هستند. آژانس فضایی ناسا همچنین پیش بینی می کند که سال آینده گرم تر نیز خواهد بود.

به طور خاص، بیانیه ای که بلافاصله پس از کنفرانس منتشر شد، بیان می کند که ماه ژوئیه ۰.۴۳ درجه فارنهایت (۰.۲۴ درجه سانتیگراد) گرم تر از هر ژوئیه دیگری در موارد ثبت شده ی ناسا بود که به سال ۱۸۸۰ برمی گردد و ۲.۱ درجه فارنهایت (۱.۱۸ درجه سانتیگراد) گرم تر از میانگین دمای ماه ژوئیه بین سال های ۱۹۵۱ و ۱۹۸۰ بوده است.

سارا کاپنیک (Sarah Kapnick)، دانشمند ارشد اداره ملی اقیانوسی و جوی، در این کنفرانس گفت:این ژوئیه گرم ترین ماه ژوئیه بوده و یک نکته مهم در گفت وگوی روز گذشته این بود که بشر افسار این حقیقت ناگوار را در دست دارد.

گاوین اشمیت (Gavin Schmidt)، مدیر موسسه ی مطالعات فضایی گادرد ناسا، می گوید: پدیده های بلندمدتی که از قرن نوزدهم، به ویژه از دهه ۱۹۷۰ شاهد آن ها بوده ایم، همه ناشی از اثرات فعالیت های انسانی است.

اصطلاح «انسان زاد» (anthropogenic) به فعالیت های انسان محور مانند سوزاندن زغال سنگ برای تولید برق، قطع درختان برای ایجاد زیرساخت ها و افزایش آلودگی هوا (Air pollution) اشاره دارد.

اشمیت توضیح داد که داده های ناسا به وضوح سایر عوامل تغییرات آب و هوایی مانند رویدادهای ال نینو که الگوهای آب و هوایی طبیعی هستند که منجر به گرم شدن سطوح اقیانوس ها میشوند و فعالیت های آتشفشانی را نشان می دهد که در مقایسه با مولفه های انسانی تأثیرات «بسیار بسیار کوچک تری» بر گرمایش جهانی می گذارند.

برای مثال، طبق داده های این آژانس فضایی، ال نینو می تواند منجر به افزایش موقت دما در حدود ۰.۱ درجه سانتیگراد شود، اما گرمایش جهانی (Global warming) که تاکنون مشاهده شده است، بسیار بیشتر از این مقدار است.

اشمیت گفت: بدون کمک انسان به محرک های تغییرات آب و هوایی، ما شاهد دمایی که در حال حاضر مشاهده می کنیم، نخواهیم بود.

مشاهدات دراز مدت این تیم از مدل های آماری مملو از اطلاعات مربوط به تکامل دمای زمین به دست می آید زیرا با فرآیندهای مختلفی که در سراسر کره زمین اتفاق می افتند، چه طبیعی و چه غیر طبیعی، مرتبط است.

کاپنیک می گوید:دماهایی که ما اکنون تجربه می کنیم، تنها در صورتی می توانند ایجاد شوند که انتشار گازهای گلخانه ای در جو و تغییر کاربری زمین را که ما ایجاد کرده ایم، در نظر بگیرید.

چنین افزایش دمایی ارزش نگرانی دارد زیرا به ایجاد شرایط عالی برای بلایای طبیعی شدید مانند خشکسالی، طوفان ها و آتش سوزی های جنگلی از جمله بحران هاوایی که در چند روز گذشته در حال وقوع بوده است کمک می کند.

بیل نلسون( Bill Nelson)، مدیر ناسا در این کنفرانس گفت:فقط به اطراف خود نگاه کنید و خواهید دید که چه اتفاقی افتاده است. ما سیل بی سابقه را در ورمونت داریم. ما در فونیکس و میامی گرمای بی سابقه ای تجربه می کنیم. بخش های عمده ای از کشور توسط دود آتش سوزی پوشیده شده است و البته آنچه در لحظه در حال تماشای آن هستیم فاجعه ای است که در هاوایی رخ داده است.

اشمیت با اشاره به این نکته که موقعیت های محلی در جزیره مائویی هاوایی وجود دارد که به خطر آتش سوزی کمک می کند، مانند مزارع شکر رها شده و علف های غیر بومی، توضیح داد که گرم شدن کره ی زمین قطعا در اینه مورد نقش دارد. برای مثال ، تغییرات آب و هوایی طوفان ها را مجبور به حرکت به سمت شمال کرده است که منجر به بارش کمتر در این جزیره و ایجاد شرایط خشک تر شده است.

اشمیت می گوید: بطور کلی، تغییرات اقلیمی نوعی تهدید برای ایجاد آتش سوزی های جنگلی به حساب می آید.

در آینده، ناسا قصد دارد تا درک دقیق تری از تغییرات آب و هوایی در ایجاد این آتش سوزی های هاوایی به عنوان یک علت خاص و اولیه داشته باشد که هنوز به طور رسمی اعلام نشده است.

بحث روز دوشنبه همچنین به تاثیرات تغییر آب و هوا بر سلامت دریایی پرداخت. کارلوس دل کاستیلو (Carlos Del Castillo)، رئیس آزمایشگاه اکولوژی اقیانوس در مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا در این کنفرانس گفت: اقیانوس  ها (Oceans) حدود ۹۰ درصد از گرمایش جهانی را تجربه می کنند. هنگامی که اقیانوس ها گرم میشوند، آب منبسط می شود. هنگامی که آنرا با ذوب شدن یخ در خشکی ادغام کنید، سطح دریاها افزایش خواهد یافت.

پیامدهای چنین افزایش سطحی که با گذشت سال ها شتاب می گیرد شامل سیل و حتی فرسایش سواحل است. کاستیلو (Castillo) ساحل میامی فلوریدا را مثال زد. او گفت: آن ها سیل های ساحلی مکرر را تجربه کرده اند، پنج برابر بیشتر از آنچه ۵۰ سال پیش تجربه می شد.

کاستیلو همچنین به این واقعیت اشاره کرد که باتلاق های لوئیزیانا در حال ناپدید شدن هستند و تاکید کرد که چرا باید از مرگ صخره های مرجانی و علف های دریایی نگران باشیم.

او گفت: متأسفانه، صخره های مرجانی نمی توانند از جای خود بلند شده و دور شوند. بنابراین باید در جای خود بمانند و گرمایش جهانی را تجربه کنند. ۲۵ درصد گونه های دریایی با مرجان ها ارتباط دارند. آن ها به علم پزشکی کمک می کنند. آنها به معیشت میلیون ها نفر کمک می کنند. آنها از خط ساحلی در برابر موج های جزر و مدی و طوفان محافظت می کنند.

ماموریت آینده ناسا به نام PACE که سرواژه ی کلمات پلانکتون، آئروسل، ابر و اکوسیستم اقیانوسی است، بارقه ای از امید را بر این وضعیت می تاباند.

این برنامه که یکی از بسیار راه حل های آب و هوایی است که آژانس فضایی ناسا روی آن کار می کند، قرار است در سال ۲۰۲۴ با پرتاب یک کاوشگر آغاز شود و برای شناسایی تغییراتی مانند رنگ اقیانوس ها ، داده هایی ارسال کند.