به گزارش ایسنا به نقل از فوربس، احتمالا مفهومی به نام قانون جذب را شنیده اید که در محافل سلامت روان رایج است. در اخترفیزیک نیز یک مفهوم مشابه به نام گرانش وجود دارد که اخیرا با برخورد بسیار قابل توجه یک جرم به مشتری مشخص شد و تشعشعی را ایجاد کرد که تلسکوپ های روی زمین آن را مشاهده کردند.
این برخورد آشکار توسط شبکه تلسکوپ های مستقر در ژاپن به نام پروژه «تلسکوپ های خودکار سازمان یافته برای بررسی رویدادهای ناگهانی» (OASES) و «دوربین رصد سیاره ای برای بررسی های گذرای نوری» (PONCOTS) شناسایی شد.
یک ستاره شناس آماتور مستقل در ژاپن، پس از اطلاع یافتن از برخورد، فیلمی را در ایکس (توییتر سابق) منتشر کرد که در یک برداشت مداوم از سطح غول گازی ضبط شده بود.
رصد دیگری که در یک سایت چینی ارسال شده است، به نظر می رسد همان تشعشع را در سطح مشتری نشان می دهد که توسط یک ستاره شناس آماتور در استان هنان ثبت شده است.
در حال حاضر نمی توان مطمئن شد که چه چیزی عامل تشعشع انفجاری بوده است اما احتمالا یک سیارک بزرگ یا یک دنباله دار مقصر هستند. مشتری، یک کشش گرانشی قوی را بر همه اجرام منظومه شمسی بیرونی اعمال می کند. بنابراین، هر سنگ فضایی بزرگی که خیلی به آن نزدیک شود، ناگزیر بسوی نابودی نهایی خود در جو بیرونی سیاره حرکت می کند.
سیاره ای به بزرگی مشتری، گرانش را کمی بیشتر از سایر سیارات تجربه می کند. حدود دو سال پیش ، یک تشعشع انفجاری مشابه در اطراف وسط مشتری ثبت شد.
نمونه های دیگری از این برخوردها در اوایل سال ۲۰۲۱ و در سال ۲۰۱۹ مشاهده شدند. پیش از آن نیز موارد دیگری رخ دادند که از میان آن ها میتوان به برخورد معروف سال ۱۹۹۴ بین دنباله دار «شومیکر- لوی» (Shoemaker- Levy) و مشتری اشاره کرد.
تنها جرم آسمانی که بنظر میرسد بیشتر در معرض زباله های فضایی قرار می گیرد، خورشید است که به معنای واقعی کلمه از قانون جذب برای حرکت دادن آسمان و زمین یا حداقل هر چیزی در منظومه شمسی استفاده می کند.
تقریباً همه چیز در منظومه شمسی ما تحت تاثیر گرانش خورشید قرار گرفته که در نظم دادن به حرکات همه آن اجرام نیز تاثیر دارد. تصور می شود که بیشتر دنباله دارها از سمت دور منظومه شمسی و منطقه یخ زده ای به نام «ابر اورت» (Oort Cloud) سرچشمه می گیرند. آنها با کشش خورشید به درون منظومه شمسی کشیده میشوند و تعداد قابل توجهی از آن ها از این سفر جان سالم به در نمی برند. این اجرام در نهایت با خورشید برخورد می کنند یا با نزدیک شدن به آن از هم می پاشند. البته همه این ماجراها در صورتی رخ می دهند که اجرام ابتدا به مشتری برخورد نکنند.
- 16
- 4
