«تراپیست- ۱» نام یک منظومه خورشیدی منحصر به فرد است که دارای هفت سیاره به اندازه زمین است که به دور یک ستاره سرد و کوتوله قرمز می چرخند و گمان می رود که شاید قابل سکونت باشند اما تلسکوپ فضایی جیمز وب فاش کرده است که حداقل یکی از سیارات فراخورشیدی این منظومه فاقد جو است.
به گزارش ایسنا به نقل از نیو اطلس، تلسکوپ فضایی جیمز وب به یکی از اولین اهداف علمی که در سال ۲۰۱۷ برای آن اعلام شده بود، دست یافته است. ابزار فروسرخ این تلسکوپ اکنون جو اطراف یکی از سیارات فراخورشیدی منظومه تراپیست- ۱ (TRAPPIST- ۱) را بررسی کرده است.
جیمز وب که به عنوان جانشین تلسکوپ فضایی فوق العاده هابل شناخته می شود، جدیدترین تلسکوپ فضایی پرچمدار ناساست و آینه بزرگ آن بیش از هر زمانی نور جمع می کند تا تصاویری با وضوح بالا بگیرد، در حالیکه چشم های فروسرخ آن به آن اجازه می دهد تا به اعماق فضا و زمان های دور نگاه کند.
در مجموع، تلسکوپ فضایی جیمز وب در حال حاضر در ارائه بینش های جدید در مورد ستارگان، سیارات و تاریخ اولیه کیهان بسیار ارزشمند ظاهر شده است.
در سال ۲۰۱۷، اخترشناسان منظومه خارق العاده ای متشکل از هفت سیاره فراخورشیدی به اندازه زمین را کشف کردند که به دور یک ستاره کوتوله قرمز به نام تراپیست- ۱ در فاصله ۴۰ سال نوری از ما می چرخند و به طور طبیعی، دانشمندان شروع به پرسش کردند که این سیارات فراخورشیدی جذاب از چشم جیمز وبی که آن موقع هنوز پرتاب نشده بود، چگونه بنظر خواهد رسید. بنابراین این منظومه خیلی زود به یکی از اولین اهداف علمی رسمی جیمز وب با هدف بررسی قابلیت سکونت بودن این سیارات تبدیل شد.
اکنون اولین نگاه اجمالی به جو درونی ترین سیاره این منظومه موسوم به TRAPPIST- ۱ b با استفاده از روشی به نام طیف سنجی انتقالی شده است. هنگامی که یک سیاره از مقابل ستاره میزبان خود عبور می کند، نور از جو آن عبور می کند و طول موج های مختلف نور را به درجات مختلف بسته به مولکول های موجود در جو آن مسدود می کند. سپس می توان این طیف را برای تعیین اینکه جو آن از چه چیزی تشکیل شده است، تجزیه و تحلیل کرد و از آن اطلاعات دیگری مانند قابل سکونت بودن یا نبودن سیاره به دست آورد.
اخترشناسان در مورد سیاره TRAPPIST- ۱ b هیچ نشانه ای مبنی بر جو داشتن آن پیدا نکردند و دریافتند که این سیاره اصلاً جو ندارد و طیف رسیده از آنرا میتوان کاملاً به فعالیت ستاره نسبت داد.
این یافته با سایر مشاهدات انجام شده جیمز وب در اوایل سال جاری که دمای این سیاره را اندازه گیری کرد و وجود جو برای آن را بعید می دانست، مطابقت دارد. با این حال، این احتمال وجود دارد که این سیاره جو نازکی متشکل از آب خالص، کربن دی اکسید یا متان داشته باشد.
رایان مک دونالد نویسنده این مطالعه گفت: مشاهدات ما نشانه هایی از جو اطراف TRAPPIST- ۱ b را نیافت. این به ما می گوید که این سیاره میتواند یک جرم سنگی برهنه و دارای ابرهایی در جو خود یا دارای مولکول های بسیار سنگینی مانند کربن دی اکسید باشد که باعث می شود جو آن قدر نازک باشد که از این فاصله قابل تشخیص نباشد. اما چیزی که می بینیم این است که ستاره ی این منظومه بزرگترین تأثیر را بر مشاهدات ما دارد.
بررسی سیاره TRAPPIST- ۱ b عمدتا یک آزمایش فناوری برای همسایگان جذاب تر خود به نام های تراپیست- ۱ d، e و f بود که همگی در محدوده منطقه قابل سکونت ستاره میزبان خود می چرخند.
پژوهشگران می گویند، این مطالعه به آن ها کمک کرده تا یاد بگیرند که چگونه نقاط گرمتر و سردتر ستاره، شراره ها و سایر فعالیت هایی که میتوانند بر خوانش های جوی تأثیر بگذارند، توضیح دهند.
این پژوهش در مجله The Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
- 15
- 6
