ثبت تصویری از برخورد کهکشانی نادر توسط تلسکوپ فضایی هابل

به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، تلسکوپ فضایی هابل ناسا موفق شد تصویری باورنکردنی از کهکشانی را ثبت کند که بسیار شبیه به هدف تیراندازی (Bullseye) است.

عماد پاشا (Imad Pasha)، محقق اصلی و دانشجوی دکترا در دانشگاه ییل در نیوهیون، کانکتیکات، می‌گوید: این یک کشف بزرگ بود. من در حال بررسی تصویربرداری زمینی بودم و وقتی کهکشانی با چندین حلقه واضح دیدم، بلافاصله به سمت آن کشیده شدم. مجبور شدم برای بررسی آن، توقف کنم.

در حقیقت، این الگوی خیره‌کننده ۵۰ میلیون سال پیش شکل گرفته است، زمانی که یک کهکشان کوتوله آبی کوچک که در تصویر در سمت چپ قابل مشاهده است، از میان هدف عظیم عبور کرد. این کهکشان که به طور رسمی LEDA ۱۳۱۳۴۲۴ نامیده می‌شود، کهکشانی با اندازه تقریبا دو برابر کهکشان راه شیری است.

برخوردهای کهکشانی اغلب در کیهان اتفاق می‌افتد، اما محققان تاکید می‌کنند که عبور یک کهکشان مستقیما از مرکز کهکشان دیگر بسیار نادر است. کهکشان کوتوله آبی نه تنها هشت «موج» یا حلقه‌های پر از ستاره را از خود به جای گذاشت که شبیه به حلقه‌های تشکیل شده در هنگام پرتاب کردن یک سنگ روی سطح یک حوضچه است، بلکه باعث ایجاد مناطق جدیدی از شکل‌گیری ستاره در LEDA ۱۳۱۳۴۲۴ شد. این اتفاق زمانی رخ داد که گاز در طول عبور کهکشان به بیرون پرتاب شد و ستاره‌های جدید با گرد و غبار ترکیب شدند و درخشان‌تر شدند.

هشت موجی که توسط تلسکوپ فضایی هابل در این صحنه کیهانی دیده شده است، بیشترین میزان حلقه دیده شده در هر کهکشانی را نشان می‌دهند و داده‌های رصدخانه دبلیو ام کک در هاوایی در واقع وجود یک حلقه نهم را تایید می‌کند. پاشا می‌گوید: انجام این کار بدون هابل غیرممکن بود.

پیتر جی ون داکوم (Pieter G. van Dokkum)، یکی از نویسندگان این مطالعه جدید و استاد دانشگاه ییل، می‌گوید: ما در یک لحظه خاص از زمان، تصویر آن را ثبت کردیم. یک پنجره زمانی بسیار کوتاه بعد از برخورد وجود دارد که کهکشانی مانند این، در طی آن حلقه‌های زیادی دارد.

اخترشناسان پیش از این حداکثر سه حلقه را در برخوردهای مشابه شناسایی کرده بودند. این گروه همچنین فکر می‌کنند که حلقه دهمی نیز زمانی وجود داشته است، اما از آن زمان به‌طور غیرقابل تشخیص محو شده است. محققان تخمین می‌زنند که حلقه دهم می‌توانسته سه برابر دورتر از عریض‌ترین حلقه‌ای که در تصویر هابل گرفته شده، بوده باشد.

این کهکشان همچنین از پیش‌بینی‌های مدل‌های محاسباتی پشتیبانی می‌کند که نشان می‌دهند حلقه‌ها از نقطه برخورد به سمت بیرون منبسط می‌شوند. ون داکوم می‌گوید: این نظریه برای روزی ایجاد شد که کسی حلقه‌های زیادی را دید. تأیید این پیش‌بینی دیرینه در مورد کهکشان Bullseye بسیار خوشحال کننده است.

محققان بر این باورند که دو حلقه اول در Bullseye به سرعت تشکیل شده و در دایره‌های وسیع‌تری پخش می‌شوند. حلقه‌های بعدی ممکن است به شیوه‌ای مبهم‌تر شکل گرفته باشند، زیرا عبور کوتوله آبی از کهکشان تأثیر بیشتری بر حلقه‌های اولیه داشته است.

پاشا توضیح داد: اگر بخواهیم مستقیما به کهکشان نگاه کنیم، حلقه‌ها دایره‌ای به نظر می‌رسند. حلقه‌هایی در مرکز جمع شده‌اند و به تدریج هر چه دورتر هستند، فاصله بیشتری می‌گیرند.

در حالی که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، این کشف به بهبود مدل‌سازی کمک می‌کند و محققان امیدوارند که کهکشان‌های بیشتری مانند Bullseye به زودی پیدا شوند.