به گزارش ایسنا به نقل از ساینس نیوز، انسانها از نزدیک به دو هزار سال قبل گزارشهایی در زمینه رصد ابرنواخترهای محلی را ثبت کردهاند.
اسناد چینی از در سال ۱۸۵ بعد از میلاد از ظاهر شدن یک "ستاره مهمان" خبر دادهاند که طی چند ماه محو شده است. در سال ۱۵۷۲ نیز ستارهشناسی به نام تایکو براهه و محققان دیگر، انفجار یک ستاره ناشناخته در صورتفلکی ذاتالکرسی و ناپدید شدن تدریجی آن را مشاهده کرده بودند.
۳۰ سال پیش نیز جهان شاهد انفجار مشابهی از نور یک کهکشان کوچک در اطراف کهکشان راه شیری بود. در همه این موارد، بشریت شاهد یک ابرنواختر در کهکشان راه شیری یا نزدیکی آن بوده است.
در اینجا نقشهای از شش ابرنواختر که بطور مستقیم توسط چشم انسان در طول تاریخ بشریت مشاهده شدهاند و یک انفجار که مورد توجه قرار نگرفته بود، ارائه شده است. برخی از آنها ابرنواخترهای نوع ۱A هستند که شامل انفجار بقایای هسته ستاره پس از انتشار گازهای آن به فضا است. سایر این انفجارها زمانی رخ دادهاند که ستاره حداقل هشت برابر بزرگتر از خورشید بوده است.


ابرنواختر ذاتالکرسی آ در فاصله ۱۱ هزار سال نوری از زمین که در حدود سال ۱۶۸۰ رصد شد

ابرنواختر تیکو در فاصله ۹۰۰۰ سال نوری از زمین که ابتدا در سال ۱۵۷۲ دیده شد

ابرنواختر خرچنگ در فاصله ۶۵۰۰ سال نوری از زمین اولین بار در سال ۱۰۵۴ رصد شد

ابرنواختر کپلر در فاصله ۲۰ هزار سال نوری در سال ۱۶۰۴ مشاهده شد

ابرنواختر SN 1006 در فاصله ۷۲۰۰ سال نوری از زمین که در سال ۱۰۰۶ در آسمان دیده شد

ابرنواختر SN 185 در فاصله ۹۱۰۰ سال نوری از زمین که در ۱۸۵ بعد از میلاد مشاهده شد

ابرنواختر SN 1987A در فاصله ۱۶۶ هزار سال نوری که در سال ۱۹۸۷ رصد شد
- 16
- 5