به گزارش آنا به نقل از ScienceDaily، آیا حیاتی فراتری از زمین در کیهان وجود دارد؟ ستاره‌شناسان دریافته‌اند که کهکشان راه شیری پر از سیاره‌های فراخورشیدی است که برخی از آنها دارای شرایط مناسب برای حیات فرازمینی است. چنین دنیاهایی به دور ستاره‌های به اصطلاح قابل سکونت می‌چرخند، مناطقی که آب مایع سیاره، که برای حیات ضروری است، در آن نگهداری می‌شود.
با این حال مساله قابلیت سکونت بودن یک سیاره یا ستاره بسیار پیچیده‌تر است. به‌تازگی گروهی از دانشمندان به سرپرستی شونفی دانگ، فیزیکدان فضایی، وجود آب روی سیارات فراخورشیدی که به دور کوتوله‌های قرمز می‌چرخند و در کهکشان راه شیری بسیار رایج هستند، در نتیجه وجود حیات روی آنها، را زیر سوال برده‌اند.
محققان مدل‌هایی را توسعه داده‌اند که نشان می‌دهد بادهای بین‌ستاره‌ای، فرسایش مضاعف از ذرات باردار که در فضا شناور هستند، می‌تواند طی میلیون‌ها سال اتمسفر چنین سیاراتی را از بین ببرد. با از بین رفتن اتمسفر نیز حیات به شکلی ما می‌شناسیم، در سیاره باقی نمی‌ماند.
دانگ در این باره می‌گوید: «تعریف سنتی از مدل‌های اقلیمی مناطق قابل سکونت تنها با در نظر گرفتن حرارت سطحی گفته می‌شود اما بادهای بین ستاره‌ای در دراز مدت می‌توانند باعث فرسایش و از بین رفتن اتمسفر بسیاری از سیارت فراخورشیدی شود. بنابراین مدل‌های اقلیمی تنها بخشی از داستان را بازگو می‌کنند».
در این گزارش به بازه زمانی حفظ اتمسفر در پروکسیما قنطورس، که به دور نزدیک‌ترین ستاره به منظومه شمسی ما (در فاصله چهار سال نوری) می‌چرخد، پرداخته شده است.
در این پژوهش اثر فوتوشیمیایی بر نور ستارگان و فرسایش الکترومغناطیسی بادهای بین ستاره‌ای شبیه‌سازی شده است. این تاثیرات دو برابر می‌شوند؛ فوتون‌های موجود در نور ستاره اتم‌ها و مولکول‌ها را در اتمسفر یونیزه می‌کند و آنها را به ذرات باردار تبدیل می‌کنند. این امر فشار و نیروهای الکترومغناطیسی ناشی از بادهای بین ستاره‌ای را در فضا منتشر می‌کند.
این فرایند می‌تواند منجر به خسارات اتمسفری شدید شود که آب از تبخیر آب سیارات فراخورشیدی و بازگشت آن آب به صورت باران به سیاره جلوگیری می‌کند و این امر منجر به خشک شدن سطح سیاره می‌شود. اگر در سیاره آب وجود نداشته باشد نیز حیات وجود ندارد.
هانا حیدری
- 19
- 6
