احتمال وجود ۱۰۰ کهکشان اقماری در کهکشان راه شیری

به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، در منظومه شمسی (Solar System) ما، سیارات اقمار خود را دارند. کهکشان راه شیری نیز همانند آن ها اقمار خود را دارد و برخی از آن ها امکان دارد کهکشان های اقماری کوچک تر از خود داشته باشند. اعتقاد بر این است که ماده تاریک مسوول ایجاد بیشتر چنین ساختارهایی است. اقمار کهکشان راه شیری میتوانند به دانشمندان در درک ارتباط بین هاله ماده تاریک و تشکیل کهکشان کمک کنند.

کهکشان اقماری (Satellite galaxy) کهکشانی است که به صورتی مداری گرد یک کهکشان بزرگ می چرخد. این گردش بر اثر کشش گرانشی است. در یک جفت کهکشانی که حالت مداری دارند درصورتی که یکی بسیار بزرگتر از دیگر باشد، کهکشان بزرگ تر کهکشان اصلی و دومی اقماری نامیده می شود.

در حال حاضر، پژوهشگران" آزمایشگاه ملی شتاب دهنده اسلک" و" مؤسسه بررسی انرژی تاریک"، اظهار کرده اند کهکشان های کم نوری که در اطراف کهکشان راه شیری وجود دارند میتوانند به آن ها در درک ارتباط بین اندازه و ساختار کهکشان ها و هاله های ماده تاریک (Dark matter) کمک کنند.

آن ها شواهد بیشتری را در خصوص وجود کهکشان های اقماری ابر ماژلانی بزرگ کشف کردند و پیش بینی کردند که اگر مدل های آن ها درست باشند، کهکشان راه شیری باید حداقل ۱۵۰ کهکشان اقماری کم نور داشته باشد. ابر ماژلانی بزرگ( LMC) کهکشانی در همسایگی کهکشان راه شیری است. سومین کهکشان نزدیک به راه شیری شمرده می شود. ابر ماژلانی بزرگ چهارمین کهکشان بزرگ گروه محلی است.

ابر ماژلانی بزرگ یکی از کهکشان های اقماری کهکشان راه شیری است." نقشه برداری آسمانی دیجیتالی اسلون"(Sloan Digital Sky Survey) یا SDSS در اوایل دهه ۲۰۰۰ نشان داد که تعداد این کهکشان های اقماری بیش از ۱۰ عدد است.

سپس دانشمندان طی سالها بیشتر این موضوع را مورد بررسی قرار دادند و متوجه شدند تعداد کهکشان های اقماری به طرز چشمگیری افزایش یافته است.

در سال های گذشته نیز دانشمندان با تحقیقات متوجه حضور ۶۰ کهکشان اقماری شده بودند.

دانشمندان برای بررسی  دقیق تر اقمار ابر ماژلانی بزرگ، شبيه سازي های رایانه ای میلیون ها کهکشان را تحلیل کردند. در گام بعدی دانشمندان از یک مدل انعطاف پذیر برای اتصال ماده تاریک به تشکیل کهکشان استفاده کردند. این مدل به آنها اجازه داد درک ناقصی که آن ها در مورد شکل گیری کهکشان من جمله رابطه بین درخشش کهکشان ها و انبوهی از توده های ماده تاریک که در داخل آن ها شکل می گیرد داشتند را به راحتی درک کنند. در گام نهایی دانشمندان الگویی که کهکشان های اقماری در آسمان دیده میشوند را ایجاد کردند و همچنین مقدار درخشش، اندازه و مسافت آن ها با همدیگر را نیز اندازه‌گیری کردند. آن ها سپس این موارد را با مشاهدات کهکشانی مقایسه کردند.

"اتان نادلر"(Ethan Nadler) نویسنده ارشد این مطالعه خاطرنشان کرد: نتیجه مطابق با مشاهدات فضا پیما" گایا" بود. اکنون شش کهکشان اقماری در مجاورت ابر ماژلانی بزرگ شناسایی شده اند. شبيه سازي ها و داده های تلسکوپ فضایی هابل (Hubble Space Telescope) همینطور نشان می دهد که ابر ماژلانی بزرگ برای اولین بار حدود ۲.۲ میلیارد سال قبل به راه شیری نزدیک شده است. درصورتی که شبيه سازي ها صحیح باشند، حدود ۱۰۰ کهکشان اقماری اینک در کهکشان راه شیری وجود دارد که این تعداد تقریباً بیش از دو برابر برخی است که دانشمندان طی سال های گذشته در نزدیکی کهکشان راه شیری کشف کرده اند.