نخستین رصد انفجارهای رادیویی سریع منظم از منبعی ناشناس

به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، ستاره شناسان این اواخر به موفقیت هایی در زمینه یافتن انفجارهای رادیویی سریع داشته اند و اینک نخستین الگوی منظم از این انفجارها را یافته اند.

یک تیم تحقیقاتی از موسسه فناوری ماساچوست (MIT) با همکاري دیگر موسسات تحقیقاتی کشف کرده اند که چیزی در فاصله حدود ۵۰۰ میلیون سال نوری از ما بطور مرتب هر چهار روز انفجارهایی به ظاهر تصادفی ولی خشن تولید می کند و سپس ۱۲ روز ساکت می شود.

پژوهشگران می گویند این اتفاق بطور مداوم برای ۵۰۰ روز در طول این مطالعه رخ داده است.

این سیگنال های غیر عادی با استفاده از تلسکوپ رادیویی "CHIME" واقع در کانادا دریافت شدند.

آنچه که سبب ایجاد این انفجارها می شود، معلوم نیست. دانشمندان فقط می دانند که این سیگنال ها از منطقه ای ستاره زا در حومه یک کهکشان مارپیچ غول پیکر برمی آیند.

اعتقاد بر این است که ستاره های نوترونی آبستن این انفجارها هستند، ولی توضیحات احتمالی متعددی در این زمینه وجود دارد. من جمله این که آن ها امکان دارد از یک ستاره منفرد که هم زمان چرخشی و لرزان است، باشند یا از یک سیستم دوتایی با یک مدار خارج از مرکز و یا یک منبع منتشرکننده گاز که خروجی آن توسط یک ستاره میزبان بزرگ شده است.

مگنتار (Magnetar)، یک ستاره نوترونی احاطه شده با میادین مغناطیسی شدید است. به عبارت دیگر، مگنتار یا ستاره مغناطیسی (مغنااختر) نوعی ستاره نوترونی است که میدان مغناطیسی بسیار نیرومندی دارد.

هرچند اعتقاد غالب بر این است که مگنتارها علت این انفجارها هستند، ولی هیچ تضمینی نیست که یک مگنتار عامل این انفجارهای تازه کشف شده باشد.

برای به دست آوردن جواب های بهتر، مطالعه بیشتری لازم خواهد بود. با این وجود، این نشان می دهد که انفجارهای رادیویی سریع پیچیده تر از آن چیزی هستند که در ابتدا خیال می شد و رفتارهای غیرعادی زيادي در دنیا وجود دارد.

چند روز پیش هم دانشمندان نخستین انفجار سریع رادیویی را در کهکشان راه شیری پیدا کردند.

در نجوم رادیویی، یک انفجار رادیویی سریع (fast radio burst) یا "FRB" یک پالس رادیویی زودگذر با طول کسری از یک میلی ثانیه تا چند میلی ثانیه است که ناشی از بعضی فرآیندهای نجومی با انرژی بالا است که هنوز درک نشده اند. در حالیکه منبع آن ها بسیار پرانرژی است، قدرت سیگنالی که از آن ها به زمین میرسد هزار برابر کم تر از ارسال سیگنال یک موبایل در ماه به زمین است.

نخستین FRB توسط "دانکان لوریمر" و شاگردش "دیوید نارکویچ" در سال ۲۰۰۷ هنگام بررسی داده های آرشیوی پولسارها کشف شد و به همین علت معمولاً از آن بعنوان "انفجار لوریمر" (Lorimer Burst) یاد می شود. از آن هنگام تا به حال بسياري از انفجارهای رادیویی سریع من جمله چندین مورد که به روش های به ظاهر نامنظم تکرار میشوند، به ثبت رسیده اند.