سیاره کوتوله "سرس" (Ceres) که در کمربند اصلی سیارکی بین مریخ و مشتری قرار دارد، قطر آن ۹۴۰ کیلومتر است. بر اساس یافته های یک مطالعه جدید، این سیاره کوتوله که مدتها بعنوان سیاره سنگی فرض می شد احتمالا یک اقیانوس را زیر سطح خود پنهان کرده است.
به گزارش ایسنا به نقل از تک اکسپلوریست، اخیرا دانشمندان آمريکا و اروپایی تصاویر به دست آمده از فضاپیمای"دان" (Dawn) ناسا را که در حدود ۳۵ کیلومتری (۲۲ مایل) از سیارک قرار داشته و موفق به ثبت آن ها شده بود را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. فضاپیمای دان یا کاوشگر بامداد یک کاوشگر فضایی سازمان ناسا است که مأموریت آن مطالعه "سرِس" و "وستا" (دو جسم بزرگ کمربند سیارک ها) است. این فضاپیما در ۲۷ سپتامبر ۲۰۰۷ بسوی فضا پرتاب شد و در ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۱ وارد مدار وستا شد. این فضا پیما (Spacecraft) در پنج سپتامبر ۲۰۱۲ از مدار وستا خارج شد و به سوی سرس رفت و در فوریهٔ ۲۰۱۵ به مدار سرس رسید.
در این تصاویر نواحی درخشانی از سیاره کوتوله سرس که از نگاه دانشمندان مرموز بودند با جزئیات و واضح قابل مشاهده بودند. دانشمندان بعد از بررسی ها متوجه شدند که نواحی درخشان از کربنات سدیم و ترکیباتی از سدیم، کربن و اکسیژن ساخته شده است.
آن ها به احتمال زیاد از مایعی ایجاد شده اند که به سطح نفوذ کرده و تبخیر شده و یک پوسته نمکی درخشان از خود برجای گذاشته است. اما آنچه دانشمندان به آن پی نبرده بودند این موضوع بود که این مایع از کجا به وجود آمده است. دانشمندان با تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده ماموریت دان به این نتیجه رسیدند که این مایع از مخزن عمیق آب نمک یا آب غنی شده از نمک حاصل می شود. آن ها سپس گرانش سرس را مورد مطالعه قرار دادند تا اطلاعات بیشتری در مورد ساختار داخلی سیاره کوتوله کسب کنند و تشخیص دادند که عمق مخزن آب نمک حدود ۲۵ مایل (۴۰ کیلومتر) است و صدها مایل نیز وسعت آن است. طی این مطالعه پژوهشگران تمرکز خود را بر روی بررسی دهانه برخوردی اوکاتور که وسعت آن ۹۲ کیلومتر است گذاشته بودند و پس از بررسی ها تائید کردند که سرس مانند سایر اجرام یخی، یک جهان دارای آب است. علاوه بر آن دانشمندان متوجه شدند که این مناطق درخشان جوان هستند و چیزی کم تر از دو میلیون سال قدمت دارند و فعالیت زمین شناسی آن ها تا چندین سال دیگر میتواند ادامه داشته باشد.
در سطح سرس، نمک های حاوی آب به سرعت و طی صدها سال آب خود را از دست می‌دهند ولی اندازه‌گیری های دان نشان می دهد که آن ها هنوز آب دارند، بنابراین مایعات باید اخیراً به سطح سیاره مذکور رسیده باشند. این موضوع شواهدی هم برای حضور مایع در زیر دهانه اوکاتور و هم برای انتقال مداوم مواد از داخل سیاره به سطح سیاره است. اوکاتوریک دهانه برخوردی واقع در سرس است که نقطه شماره پنج درخشان ترین نقطه از نقاط درخشان روی سرس که توسط دان مشاهده شده روی آن قرار گرفته است.
- 10
- 1
