فناوری ساختهشده توسط دانشمندان دانشگاه «کارنگی ملون»، RobotSweater نام دارد. این ژاکت که میتوان آن را دور یک بازوی رباتیک یا وسیله دیگر پیچید، به منبع برق متصل میشود و بهطور کلی از سه لایه مواد انباشتهشده روی هم تشکیل شده است.
لایههای بالایی و پایینی از نخ کاموای نایلونی معمولی تشکیل شدهاند که نوارهایی از یک رشته الیاف رسانای فلز از میان آنها عبور میکند. این نوارها در یک لایه بهصورت ردیفی و در لایه دیگر بهصورت ستونی قرار گرفتهاند، بنابراین وقتی از بالا به آن نگاه میکنیم، شبیه به یک شبکه دیده میشوند. بین این دو لایه نیز یک لایه محافظ از توری غیررسانا قرار گرفته است.
تا زمانی که هیچ فشار خارجی به ژاکت رباتیک وارد نشده باشد، دو لایه رسانا از یکدیگر جدا هستند. بااینحال، زمانی که فشار اعمال میشود، برخی از نوارهای روی آن لایهها از طریق سوراخهای لایه توری به یکدیگر متصل میشوند. این امر باعث ایجاد یک مدار و سیگنال الکتریکی میشود و با تجزیهوتحلیل منشأ این سیگنال در شبکه نوار رسانا، میتوان تعیین کرد که فشار روی بدنه ربات که ژاکت را پوشیده، در چه قسمتی اعمال شده است.
حس لامسه برای رباتها با یک ژاکت پیشرفته
در یک سناریوی واقعی، ربات میتواند با توقف فوری حرکت خود واکنش نشان دهد. از این فناوری همچنین میتوان برای آموزش رباتها استفاده کرد تا بتوانند با لمسکردن یا هدایت فیزیکی، فعالیتهای خاصی را انجام دهند. دانشمندان هماکنون درحال بررسی امکان ارائه دستورات با کشیدن انگشت روی ژاکت هستند؛ درست مانند یک نمایشگر لمسی.
مزیت دیگر RobotSweater که میتوان به آن اشاره کرد، مواد نرم و انعطافپذیر تشکیلدهنده آن است که با وجود این ویژگی، بهراحتی میتوان از ژاکت روی قسمتهایی با اشکال نامناسب یا متحرک ربات که نمیتوان سنسورهای سفت و سخت را در آنها قرار داد، استفاده کرد.
- 18
- 3