محققان مؤسسه رباتیک و هوش ماشینی مونیخ (MIRMI) در دانشگاه صنعتی مونیخ (TUM) فرآیندی خودکار برای ساخت حسگرهای نرم توسعه داده اند. این سلول های اندازه گیری را می توان تقریباً به هر نوع جسمی متصل کرد. برای این حسگرها، برنامه های کاربردی به ویژه در رباتیک و پروتز در نظر گرفته شده است.
به گزارش سیناپرس، سونیا گروس می گوید: «تشخیص و حسگری محیط برای درک نحوه تعامل مؤثر با محیط ضروری است. یک عامل مهم برای تعامل با اشیا، شکل آنهاست.»
این محقق موسسه رباتیک و هوش ماشینی در مونیخ می گوید: «این نتایج تعیین می کند که چگونه می توانیم وظایف خاصی را انجام دهیم. علاوه‌براین، ویژگی های فیزیکی اجسام، مانند سختی و انعطاف پذیری آن ها ، برای مثال بر نحوه درک و دستکاری آنها تأثیر می گذارد.»
آنچه در رباتیک و پروتز مهم است، تقلید واقع گرایانه از مهارت های حسی- حرکتی فردی مانند مهارت های موجود در دست انسان است. در رباتیک، حسگرهای نیرو و گشتاور بطور کامل در اکثر دستگاه ها ادغام می شوند. این حسگرها بازخورد ارزشمندی را در مورد تعاملات سیستم روباتیک، مانند دست مصنوعی، با محیط اطراف ارائه می دهند.
با این حال، حسگرهای سنتی از نظر امکانات سفارشی سازی محدود شده اند. همچنین نمی توان آن ها را به اشیاء دلخواه متصل کرد. تاکنون هیچ فرآیندی برای تولید حسگر برای اجسام صلب با اشکال و اندازه های دلخواه وجود نداشته است.
این نقطه شروع تحقیقات سونیا گروس و دیگو هیدالگو بود. این گروه تحقیقاتی همچنین چارچوبی را ایجاد کرده است که تا حد زیادی فرآیند تولید این پوست را خودکار می کند.
هیدالگو می گوید: «ما از نرم افزار برای ساختن ساختار سیستم های حسی استفاده می کنیم. سپس این اطلاعات را به یک چاپگر سه بعدی می فرستیم که حسگرهای نرم ما در آن جا ساخته می شوند.»
چاپگر یک خمیر سیاه رسانا را به سیلیکون مایع تزریق می کند. سیلیکون سفت می شود، ولی خمیر توسط آن محصور شده و مایع باقی می ماند. هنگامی که حسگر فشرده یا کشیده می شود، مقاومت الکتریکی آن ها تغییر می کند.
این به ما می گوید که چه مقدار نیروی فشاری یا کششی به یک سطح اعمال می شود. هیدالگو توضیح می دهد که ما از این اصل برای به دست آوردن یک درک کلی از تعامل با اشیا و بطور خاص، برای یادگیری نحوه کنترل یک دست مصنوعی در تعامل با این اشیاء استفاده می کنیم.
به نقل از ستاد توسعه نانو، حسگرهای تعبیه شده در سیلیکون با سطح مورد نظر (مانند انگشتان یا دست ها) تنظیم می شوند و داده های دقیقی را ارائه می‌دهند که میتواند برای تعامل با محیط استفاده شود.
پروفسور سامی حدادین، مدیر اجرایی MIRMI می گوید: «ادغام این حسگرهای نرم و پوست مانند در اشیاء سه بعدی، مسیرهای جدیدی را برای حسگری لمسی پیشرفته در هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) باز می کند.»
- 9
- 1
