به گزارش ایسنا به نقل از استادی فایندز، در اوایل سال جاری میلادی، خبری مبنی بر ابداع بازوهای رباتیک مبتنی بر هوش مصنوعی منتشر شد که ظاهری شبیه به عنکبوت دارند، به انسان متصل میشوند و میتوان آنها را کنترل کرد.
پژوهشگران «دانشگاه توکیو» (UTokyo) در یک جهش آینده نگرانه، این بازوهای رباتیک پوشیدنی را به گونه ای توسعه داده اند که کاربران میتوانند آن ها را برای داشتن کمک بیشتر و احتمالا تعامل اجتماعی بهتر به پشت خود ببندند. این اندام های رباتیک که با نام «جیزای آرمز» (Jizai Arms) شناخته میشوند، میتوانند در صورت نیاز اضافه یا حذف شوند و حتی چند دوست می توانند آن ها را با یکدیگر تعویض کنند.
واحد پایه روی بدن کاربر بسته می شود و کاربر میتواند تا شش بازوی رباتیک را به خود متصل کند. این بازوها با ماژول های دستی عرضه میشوند که بسته به وظایف کاربر میتوان آن ها را متصل کرد. بازوها را می توان یا توسط کاربر یا از راه دور کنترل کرد.
به گفته گروه پژوهشی، جیزای آرمز برای ایجاد تعامل اجتماعی بین چندین کاربر طراحی شده است. بدین ترتیب، در آینده می توانیم افرادی را ببینیم که اندام های رباتیک پوشیدنی را بعنوان بخشی از تعاملات اجتماعی روزانه خود مبادله می کنند یا آنها را در اختیار یکدیگر می گذارند.
در طول آزمایش، کاربران دریافتند بازوهای رباتیک به قدری عملکردی هستند که در واقع پس از برداشتن بازوها احساس می کنند برای آنها دلتنگ شده اند. پژوهشگران در بیانیه ای توضیح دادند:ما از جلسات آزمایش متوجه شدیم که بدن دقیقا میتواند چسبندگی یا جدایی بازوها را حس کند و به ویژه هنگام جدا کردن یا کاهش دادن تعداد بازوهای رباتیک، تأثیر شدیدی را احساس کند.
با نگاهی به آینده، پژوهشگران بر این باورند که کاربران امکان دارد احساس مالکیت شخصی بر اندام مصنوعی خود داشته باشند. پژوهشگران در ادامه بیانیه توضیح دادند: ما اضافه کردن قابلیت سفارشی سازی بازوهای رباتیک را برای ایجاد حس مالکیت اجتماعی و احساس مالکیت فرد نسبت به یک عضو مصنوعی ویژه که در بین افراد متفاوت مشترک است، بعنوان موضوع تحقیقاتی آینده پیشنهاد کردیم.
گروه پژوهشی دانشگاه توکیو خاطرنشان کردند که این توسعه امکان دارد پله ای برای رسیدن به آینده ای باشد که در آن فناوری «سایبورگ دیجیتال» به جریان اصلی تبدیل شود.
آنها افزودند:نیم قرن پس از معرفی مفهوم سایبورگ، سایبورگ های دیجیتال که با گسترش فناوری رباتیک پوشیدنی امکان پذیر شده اند، اخیرا کانون بسياري از پژوهش ها قرار گرفته اند.
پژوهشگران کار خود را یک کمک به حوزه روبه رشد طراحی یکپارچه انسان-ماشین می دانند.
- 10
- 5
