برخی از حسگرهای سلامتی برای دریافت اطلاعات از قطرات عرق روی پوست استفاده کرده و می توانند داده هایی را تولید کنند که به جز این روش، فقط از طریق آزمایش خون به دست می آیند.
اما مشکل اینجاست که برای عرق کردن، نیاز به فعالیت بدنی (خصوصاً در فصل های سرد) وجود داشته و ممکن است در بعضی شرایط یا برای بسیاری از افراد، انجام چنین فعالیت هایی ممکن نباشد.
گروهی از پژوهشگران نیز برای حل مشکل مذکور و البته رفع نیاز به آزمایش های خون مکرر، سنسور کوچکی (در ابعاد یک چسب زخم) را توسعه داده اند که غده های عرق را در بخش محدودی از پوست تحریک کرده و داده های لازم را برای حسگر اصلی فراهم می کند. این ابزار با ارسال مقدار کمی کارباکول (ماده ای که در قطره های چشمی وجود دارد) به لایه بالایی پوست و اعمال جریان الکتریکی خفیف، باعث تعریق می شود.
روش جدید علاوه بر درد و ناراحتی کمتر نسبت به نمونه گیری از خون، کاربردی تر نیز هست چرا که به عنوان مثال نمی توان از یک خلبان در حال پرواز هواپیما خون گرفت، و پایش خون به صورت مداوم و روزانه نیز چندان منطقی به نظر نمی رسد.
اما با استفاده از سنسور تحریک کننده پوست، محققان و پزشکان می توانند به دفعات زیاد در طول روز میزان الکترولیت موجود در بدن را بسنجند؛ این امکان به خصوص برای افرادی که نیاز به پایش مداوم شاخص های سلامتی دارند مانند ورزشکاران، بیمارانی که به تازگی از عمل جراحی باز گشته اند و مشاغل پر استرس، بسیار کاربردی خواهد بود.
در نهایت گفتنی است فناوری جدید احتمالاً بسیار زودتر از موارد مشابه وارد بازار خواهد شد؛ چرا که یکی از پژوهشگران پروژه شرکتی را برای تولید سنسورهای جدید تحت عنوان «Eccrine Systems» تأسیس کرده و در میانه های مسیر تجاری سازی محصول قرار دارد.
- 14
- 2
