به گزارش علم و فناوری و به نقل از ساینس‌الرت، این تکنیک که می‌تواند برای درمان‌هایی جدید مختص به هزاران نفر از افرادی که توانایی استفاده از پاهایشان را از دست داده‌اند، نقطه عطفی به شمار رود، از یک تحریک الکتریکی با دقت بسیار بالا برای کمک به افرادی که از نظر نخاعی آسیب دیده‌اند استفاده می‌کند.
در دو مقاله جدیدی که به این کار مربوط می شود، یک تیم به رهبری محققانی از دانشگاه پلی تکنیک لوزان در سوئیس توضیح می‌دهند که متد تخصصی آنها که تحریک الکتریکی اپی دورال (EES) نام دارد چگونه به افرادی که از ناحیه پا فلج هستند کمک می‌کند تا حرکات ارادی پاهایشان را، حتی در نبود تحریک بازیابی کنند.
این متد تاکنون برای بیمارانی به کار گرفته شده است که سال‌ها پیش دچار آسیب شده بودند. گرگور کورتین (Grégoire Courtine) دانشمند علوم اعصاب و محقق ارشد این پروژه توضیح می‌دهد : "یافته‌های ما بر یک درک عمیق از مکانیزم‌های اساسی که در طول سال‌ها تحقیق بر روی مدل‌های جانوری به دست آمده است، استوار است. در نتیجه این یافته‌ها ما قادر هستیم تا شیوه‌ای که مغز به طور طبیعی به وسیله آن نخاع را فعال می‌کند را تحریک کنیم."
در تکنیک تحریک الکتریکی اپی‌دورل یا EES الکترودهایی در ستون نخاعی کاشته می‌شود. با وجود اینکه سال‌هاست بر روی این تکنیک کار شده، اما در مدل‌های جانورانی که به فلج پا دچار بودند بیشتر از انسان‌ها موفقیت حاصل شده است. با این همه پاسخ به این سوال که چرا این تکنیک به گونه خاصی مربوط می‌شود، نامعلوم است.
محققان در همین راستا یک تکنیک استاندارد (تکنیک تونیک یا مداوم) را پیشنهاد کرده‌اند که مقدار قابل ملاحظه‌ای از ورودی‌های پروپریوسپتیو را در انسان مهار می‌کند. در نتیجه افراد با دشواری بیشتری می‌توانند موقعیت دست و پای خود را احساس کنند، حتی زمانی که ESS ماهیچه‌ها را فعال کرده است.
در نقطه مقابل، این سیستم جدید با به کارگیری یک توالی موقتی از الگوهای تحریک با انتخاب فضایی، چیزی که دانشمندان به آن " تحریک اسپاشیو تمپورال" می‌گویند، نه تنها ارتباطات عصبی را تحریک می‌کنند بلکه رشد عصبی جدید را به فعلیت می‌رساند. این نوع تحریک به طور از راه دو سیگنال‌ها را به ایمپلنت‌های جدا سازی شده‌ای که گروه‌های ماهیچه‌ای مختلفی را فعال می‌کنند، منتقل می‌کنند.
فابیان وگنر (Fabien Wagner) یکی از نویسندگان این مقاله درتوضیح این امر می‌گوید : "این متد این مزیت را دارد که الگوهای تحریک مشخصی را در زمان‌های دقیقی به کار گیرد. درست در زمان‌هایی که بیماران می‌خواهند حرکات مرتبط را انجام دهند."
- 9
- 4
