به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، شیمی دانان دانشگاه لیدن( Leiden) در هلند موفق به پیدا کردن راهی برای به دست آوردن ۱۰۰ برابر انرژی بیش از آب شور نسبت به سایر غشاهای فعلی شده اند. غشای فوق نازکی که فقط یک ملکول ضخامت دارد و متخلخل است.
این اکتشاف میتواند روش استحصال انرژی را متحول کند.
تولید انرژی از آب ممکن است. هنگامی که آب شیرین و آب شور با یکدیگر ملاقات می کنند، تبادلی میان نمک و ذرات دیگر بوجود می آید. بعد زمانی که غشایی در این آب قرار گیرد، می توان به لطف این ذرات متحرک، انرژی تولید کرد. این روش همچنين روشی برای شیرین کردن آب است؛ چیزی که در بسياري از کشورهای دچار خشک سالی بسیار مهم است.
اکنون به لطف جمعی از شیمی دانان دانشگاه لیدن، یک غشای جدید میتواند ۱۰۰ برابر بیش از بهترین غشاهای فعلی انرژی تولید کند.
نحوه تولید انرژی تولید انرژی این غشاها بستگی به تخلخل و ضخامت آن ها دارد. بطور معمول، غشاها نازک یا متخلخل هستند، اما بطور هم زمان هم نازک و هم متخلخل نیستند. اکنون به لطف شیمی دانان دانشگاه لیدن، غشایی ایجاد شده است که هم متخلخل و هم بسیار نازک است. به این ترتیب میتواند انرژی بسیار بیشتری تولید کند.
پژوهشگران دانشگاه لیدن و نویسندگان این مطالعه" ژو لیو" و" گرگوری اشنایدر" غشایی را ایجاد کرده اند که شبیه گرافن است. این غشا، بزرگ و مسطح است و کاملاً از اتم های کربن تشکیل شده است.
" لیو" ذکر کرد:غشایی که ایجاد کرده ایم تنها دو نانومتر ضخامت دارد و قابل نفوذ به یون های پتاسیم است. ما می توانیم با استفاده از یک بلوک مولکولی متفاوت، خواص غشای مورد نظر را تغییر دهیم.
" اشنایدر" نیز توضیح داد:برای ساختن غشا، بسیاری از پژوهشگران از گرافن شروع می کنند که بسیار نازک است، اما متخلخل نیست. آنها سپس سعی می کنند آنرا متخلخل کنند تا نفوذپذیری بیشتری داشته باشند. ما با جمع آوری ملکول های کوچک و ساخت غشای متخلخل بزرگ تر از آن ملکول ها، معکوس عمل کردیم. غشای ابداعی ما در مقایسه با گرافن، دارای نقص است، اما این نقص، ویژگی های خاصی به آن می دهد.
او در پایان خاطرنشان کرد:بخش عمده ای از تحقيقات در این زمینه بر ایجاد کاتالیزورهای بهتر متمرکز شده است و ساخت و ابداع غشاها تا حدودی به بن بست رسیده بود. این کشف جدید امکانات کاملاً جدیدی را برای تولید برق، نمک زدایی و ساخت سلول های سوختی بسیار کارآمدتر باز می کند.
یافته های این پژوهشگران در مجله Nature Nanotechnology منتشر شده است.
- 15
- 3
