ساخت دستگاهی برای تشخیص کرونا در فاضلاب

به گزارش ایسنا به نقل از سایمکس، محققان دپارتمان مهندسی عمران دانشگاه موناش (Monash) با مشارکت دانشگاه های دیگر و صنایع محلی و بین المللی فهمیدند با استفاده از روش "نمونه گیری غیر فعال" (passive sampling) می توان وجود سارس- کوو- ۲ در فاضلاب را در سه سطح شخصی، حومه شهر و شهری تشخیص داد.

این دستگاه که "نمونه گیر غیرفعال اژدر" (Torpedo Passive Sampler) و زیردریایی فاضلاب نام دارد به وسیله ی گوش پاک کن ، گاز پانسمان پزشکی و غشای الکترونگاتیو آزمایشگاهی ساخته شده که همه ی این ها درون یک پوسته باریک که به وسیله ی چاپ سه‌بعدی (۳D printing) تهیه شده است قرار می گیرند.

نمونه گیرهای غیر فعال در هشت منطقه ی استرالیا قرار گرفتند. این مناطق شامل فاضلاب مرکز نگهداری سالمندان با ۲۶۰ ساکن و کارمندانش و همچنین بزرگ ترین تصفیه خانه ی ملبورن که فاضلاب بیش از دو میلیون ساکن را جمع آوری می کند بودند. هفت منطقه در کلان شهر ملبورن و یک منطقه در کولک (Colac) بود.

تمام این مناطق مکان هایی بودند که در طول موج دوم بیماری در آنها کووید- ۱۹ دیده شده بود. تجزیه و تحلیل ها نشان داد که تشخیص سارس- کوو- ۲ توسط نمونه گیر غیر فعال موفقیت آمیز بوده است. تحقیقات همچنان نشان داد هنگامی که متوسط وجود ویروس در آب یک در میلی لیتر باشد حداقل یکی از دستگاه های مستقر در آن مکان در همان روز آن را مثبت اعلام می کنند.

در خبری فوق العاده برای دولت و سرزمین استرالیا و سایر کشورها اعلام شد که استفاده از این فناوری آزاد بوده و فایل پرینت سه بعدی آن آماده انتشار برای استفاده فوري است.

فقط در مدت پنج ماه بیش از ۲۵۰۰ نمونه گیر به سراسر ایالت های استرالیا، نیوزیلند، کانادا و هلند ارسال شدند و به زودی به آمریکا و اندونزی نیز می رسند.

این دستگاه باید برای مدت معینی در آب بماند تا با آلودگی ها برخورد داشته باشد.

دانشیار دیوید مک کارتی (David McCarthy) از دانشگاه موناش که نویسنده ی اصلی این مقاله است می گوید:این دستگاه جایگزینی ارزان، ایمن و راحت است که می تواند جایگزین روش های سنتی قدیمی شود. نتایج تحقیقات نشان می دهد که از پنبه، گاز پزشکی و غشای الکترونگاتیو می توان برای تشخیص سارس- کوو- ۲ استفاده کرد و ثابت می کند این نمونه گیرها میتوانند نظارت بر کووید- ۱۹ و سایر ویروس های مشکل ساز در آینده را بهبود بخشند. نظارت بر فاضلاب ها مخصوصا در کشورهایی مثل استرالیا که تعداد افراد مبتلا کم است کار دشواری است و به همین دلیل است که یک روش قابل حمل مورد نیاز است. قابل حمل بودن و اندازه این دستگاه به این معناست که ما می توانیم با دقت بیشتر و به طور هدفمند فاضلاب مناطق مختلف از جمله حومه شهرها و خانه های سالمندان که احتمال وجود ویروس در آن ها بیشتر است بررسی کنیم.

علاوه بر همه ی این ها این دستگاه با قیمت ۲۰ دلار نسبت به دستگاه های ۵۰۰۰ دلاری خودکار بسیار ارزان قیمت تر است و استفاده از آن آسان تر بوده و نتایج مناسب تری ارائه می دهد.

ایده ساخت دستگاهی برای تشخیص کووید- ۱۹ در فاضلاب از دکتر نیکولاس کروسبی (Nicholas Crosbie) از مرکز آب های ملبورن بود. او خودش این ایده را از کارهای دکتر برندان مور(Brendan Moore) الهام گرفته است.

کار با این نمونه گیر ساده است. محققان آنرا در آب می اندازند و اجازه می دهند برای مدتی بیش از ۴ روز در آب بماند. در طول این زمان مواد داخل این نمونه گیر مانند یک تور ماهیگیری ویروس سارس- کوو- ۲ را جذب می کند. سپس این نمونه گیرها به آزمایشگاه برگردانده می شوند و مورد بررسی قرار می گیرند. شواهد نشان می دهد که میزان ویروس به دام افتاده با تعداد افراد مبتلا در منطقه ارتباط دارد. از این روش در بیشتر شهرهای استرالیا استفاده شد تا وجود سارس- کوو- ۲ در جمعیت های آن مناطق بررسی و دنبال شود.

افراد مبتلا به کووید- ۱۹ معمولاً ویروس را از طریق مدفوع، عطسه و یا سرفه دفع می کنند و این ویروس ها به فاضلاب منطقه راه پیدا می کند. شواهدی نشان می دهد که دفع ویروس در مراحل اولیه بیماری پیش از بروز علائم آغاز می شود.

مک کارتی می گوید:این کشف شگفت انگیز است زیرا میتواند بطور اساسی راه های تشخیص شیوع ویروس در جامعه را تغیر دهد و به مراقبت های بهداشتی کمک کند. همچنین ما این روش را به کشورهایی که نیازمند راه های ارزان و آسان برای کنترل شیوع بیماری هستند پیشنهاد می کنیم.