به گزارش ایسنا و به نقل از نیواطلس، لاک‌پشت‌های گالاپاگوس از گذشته‌های دور نقش مهمی در علم زیست‌شناسی داشته‌اند. این گونه از زمانی که چارلز داروین متوجه شد لاک‌پشت‌های جزایر مختلف ویژگی‌های فیزیکی گوناگونی دارند در زیست‌شناسی نقش داشتند و بر نظریه تکامل اثر گذاشتند. این لاک‌پشت‌ها به طور معمول بیش از یک قرن عمر می‌کنند و برخی از گونه‌های آنها به حدود ۱۷۵ سالگی می‌رسند اما این که چگونه آنها این کار را انجام می‌دهند مشخص نیست.
در بیشتر حیوانات، سرطان بهایی است که باید برای طول عمر زیاد پرداخت. حیوانات بزرگ‌تر بیشترین آمار ابتلا به سرطان را دارند و این موضوع دلیل ساده‌ای دارد آنها سلول‌های بیشتری دارند که می‌توانند سرطانی شوند.
محققان برای کشف راز این لاک‌پشت‌ها به بررسی و آزمایش ژنوم آن پرداختند.
محققان دریافتند که گالاپاگوس‌ها در مقایسه با سایر گونه‌های لاک‌پشت تعداد زیادی نسخه رونویسی شده از چندین ژن دارند به خصوص ژن‌هایی که با طول عمر بیشتر و سرکوب تومورهای سرطانی در ارتباط هستند. این ژن‌ها سلول‌های آسیب‌دیده را پیش از آنکه سرطانی شوند، نابود می‌کنند. این فرآیند با افزایش سن ارگانیسم‌ها کاهش می‌یابد یا دست‌کم در حیواناتی غیر از گالاپاگوس کاهش می‌یابد.
"وینسنت لینچ"(Vincent Lynch)، محقق ارشد این تحقیقات می‌گوید: در آزمایشگاه ما قادریم سلول‌ها را به روش‌هایی که با افزایش سن مرتبط است تحت فشار قرار دهیم و نحوه مقاومت آنها در برابر این فشار را مشاهده کنیم. ما دریافتیم که سلول‌های لاک‌پشت گالاپاگوس در کنترل این فشار و از بین بردن سلول‌های آسیب‌دیده پیش از تبدیل شدن آنها به سرطان عملکرد بسیار خوبی دارند.
بهبود درک ما از مکانیسم‌های زیستی سرطان و افزایش سن برای توسعه علم بسیار حائز اهمیت است اما این پتانسیل نیز وجود دارد که کشف اسرار ژنوم این گونه، روزی به پیشرفت در حوزه سلامت انسان‌ها کمک کند.
لینچ افزود: اگر بتوانید راهی که طبیعت برای انجام کاری مانند ایجاد مقاومت در برابر سرطان در گونه‌ای خاص انجام می‌دهد را تشخیص دهید آنگاه شاید بتوان آن را برای سلامت انسان‌ها مورد استفاده قرار داد. ما قصد نداریم از ژن گالاپاگوس برای درمان انسان‌ها استفاده کنیم اما شاید بتوانیم دارویی برای تقلید عملکردهای مهم آن ایجاد کنیم.
- 19
- 4
