تایید نظریه داروین پس از ۲ قرن

به گزارش ایسنا، مطالعه ای جدید نشان می دهد، پرندگانی که در نزدیکی خط استوا زندگی می کنند رنگارنگ تر هستند.

دانشمندان با استفاده از هوش مصنوعی به بررسی تنوع رنگ در میان بیش از ۲۴ هزار پرنده حفاظت شده در تصاویری از مجموعه پرندگان موزه تاریخ طبیعی پرداختند و متوجه شدند که پرندگان استوایی که در نزدیکی خط استوا زندگی می کنند تقریباً ۳۰ درصد رنگارنگ تر از پرندگان مناطق غیر گرمسیری هستند که در نزدیکی قطب ها زندگی می کنند ولی دلیل دقیق آن مشخص نیست.

به گفته ی کارشناسان نظریه ی دیرینه ای که نخستین بار توسط چارلز داروین و سایر طبیعت شناسان در قرن های ۱۸ و ۱۹ ارائه شد، تاکنون ثابت نشده بود.

این مطالعه توسط دکتر کریس کنی( Chris Cooney) و دکتر گاوین توماس( Gavin Thomas) از دانشکده علوم زیستی دانشگاه شفیلد رهبری شد.

دکتر کنی می گوید:این تحقیق الگوی گسترده ای را نشان می دهد که حاکی از رنگین تر بودن گونه های استوایی به میزان ۳۰ درصد نسبت به سایر گونه ها است و توضیحاتی در خصوص علت رخ دادن این مسئله نیز مطرح شده است.

طبیعت شناسان اروپایی قرن هجدهم و نوزدهم مانند داروین، الکساندر فون هومبولت( Alexander von Humboldt) و آلفرد راسل والاس( Alfred Russel Wallace) همگی به تنوع غنی و آمیختگی رنگ های گونه ها در طول سفرهای خود به بخشهای استوایی اشاره نموده بودند.

نقل قول های صریح داروین در خصوص این الگو بسیار اندک است ولی در" سفر یک طبیعت گرا به دور جهان"( A Naturalist' s Voyage Round the World) در سال ۱۹۱۳ او در خصوص رنگ آمیزی موجودات مناطق گرمسیری صحبت می کند.

با این وجود به علت حجم بالای داده ها و نیاز به فناوری تصویربرداری پیشرفته برای بررسی این الگوها در مقیاس جهانی، تاکنون اثبات این مشاهدات نخستین امکان پذیر نبوده است.

پژوهشگران برای اثبات این نظریه از ۲۴ هزار و ۳۴۵ پرنده از ۴۵۲۷ گونه در موقعیت ها و نورهای مختلف تصویربرداری کردند.

این تیم با استخراج اطلاعات از پیکسل های عکس با کمک یک شبکه عصبی موسم به" DeepLabv۳" رنگ پَرها را در ۱۵۰۰ نقطه واحد در هر گونه شناسایی کردند.

این کار به محققان این امکان را داد تا تعداد کل" نقاط رنگی" در هر نمونه را بعنوان یک معیار از رنگارنگ بودن پرندگان استخراج کنند.

برای مثال یک گنجشک خانگی نر که دارای رنگ های قهوه ای و خاکستری ساده ای است از نظر رنگی بودن در جایگاه پایینی قرار دارد در حالیکه یک گنجشک آمازونی که دارای رنگ های متنوعی است در جایگاه بالایی قرار می گیرد.

پژوهشگران همچنین تفاوت زیادی در میان جنسیت های مختلف پرندگان پیدا کردند. به گفته ی دکتر کنی شیب عرضی در رنگی بودن در میان ماده ها بیشتر از نرها بود. این بدان معناست که ماده ها رشد قابل توجهی در رنگ به سمت خط استوا نسبت به نرها نشان می دهند. با این وجود همه ی پرنده ها از این قاعده پیروی نمی کنند.

هنوز مشخص نیست که چرا پرندگان مناطق گرمسیری رنگارنگ تر هستند ولی یافته ها نشان می دهد که تفاوت های غذایی میان گونه های گرمسیری و غیر گرمسیری و همچنین تأثير زیستگاه آنها میتواند نقشی کلیدی در بروز این اتفاق ایفا کند.

این مطالعه در مجله ی Nature Ecology& Evolution منتشر شده است.