به نظر می رسد عنکبوت های کوچک جهنده با چشمان شگفت انگیز خود می توانند کاری را انجام دهند که قبلاً فقط در مهره داران دیده شده بود.
به گزارش سیناپرس، در آزمایشی که اخیرا انجام شد، عنکبوت های جهنده وحشی (Menemerus semilimbatus) هنگامی که با اشیاء شبيه سازي شده مواجه شدند رفتار متفاوتی داشتند، بگونه ای که نشان دهنده توانایی تشخیص بین آنها بود.
این یافته نشان می دهد: تنظیمات آزمایشی این تیم پژوهشی می تواند برای آزمایش سایر بی مهرگان به همین روش مورد استفاده قرار گیرد.
محققان در این باره گفتند: این نتایج به وضوح توانایی عنکبوت های در حال جهش را برای تمایز بین نشانه های حرکتی بیولوژیکی نشان می دهد. وجود یک سیستم تشخیص مبتنی بر حرکت بیولوژیکی در عنکبوت های در حال پرش سوالاتی را در مورد ریشه های تکاملی این استراتژی پردازش بصری عمیق تر کرده و این امکان را ایجاد می کند که چنین مکانیزم هایی در سراسر قلمرو حیوانات گسترده شوند.
منطقی است که تمامی حیوانات باید بتوانند بین موجودات زنده و غیر زنده تمایز قائل شوند. این موضوع میتواند به معنای واقعی کلمه، درک مرگ یا زندگی باشد. اصلی ترین مصداق این قابلیت موجودات زنده، توانایی فرار آنها از شکارچیان یا تعقیب طعمه و شکار است.
با این وجود، تاکنون مشخص نبود که آیا بی مهرگان کوچک به توانایی تمایز بین حرکت و سکون در اجسام یا جانداران متکی هستند. به نظر میرسید عنکبوت های جهنده به دلیل دید فوق العاده خوب، کاندیدای عالی برای این آزمایش باشند. مانند اکثر عنکبوت ها، آن ها هشت چشم دارند، اما چشم های عنکبوت های پرنده شامل دو حوض بزرگ و درخشان از رنگ مشکی شفاف در جلوی صورت های کوچکشان است که احتمالاً به آنها دید رنگی چهاررنگی می دهد.
تیمی از محققان به سرپرستی ماسیمو دی آگرو (Massimo De Agrò) زیست شناس دانشگاه هاروارد، ۶۰ نمونه از M. semilimbatus را جمع آوری کردند. سپس این عنکبوت ها تحت یک آزمایش ویژه طراحی شده با نقطه نور قرار گرفتند.
آگرو و تیمش نمایشگر نقطه ای مشابهی را بر اساس مفاصل یک عنکبوت طراحی کردند. آن ها همچنین نمایشگرهای نقطه ای دیگر، از جمله یک بیضی متحرک و حرکت تصادفی را طراحی کردند که شبیه حرکات هیچ موجود زنده ای نبود.
تیم تحقیقاتی برای نشان دادن انیمیشن به عنکبوت، بدن عنکبوت را روی یک تردمیل کروی که روی جریانی از هوای فشرده می چرخید، ثابت نگه داشتند. روشی که عنکبوت سعی کرد بر روی تردمیل راه برود، نشانگر پاسخ آن به انیمیشن های نور نقطه ای بود.
سپس به هر یک از ۶۰ عنکبوت نمایشگرهای نور نقطه ای نشان داده شد و واکنش آن ها به دقت ثبت شد. جالب اینجاست که عنکبوت های جهنده بدن خود را به اطراف می چرخانند تا با چشمان درشت خود به نمایشگرهایی خیره شوند که کمتر واقعی بودند. این اثر با نمایشگر نور نقطه ای که کمترین حرکت را مانند یک موجود زنده داشت، آشکارتر بود.
در ادامه تیم پژوهشی متوجه شد: این واکنش به نحوه عملکرد چشم عنکبوت ها مربوط می شود. چشم های ثانویه کنار سر امکان دارد دقت بینایی دو چشم بزرگ را نداشته باشند، ولی دید تقریباً ۳۶۰ درجه را به عنکبوت ها می دهند. اگر عنکبوت با آن چشم هایی که می تواند تشخیص دهد، چیزی را که نمی شناسد، ببیند، آن موضوع عجیب را در اولویت قرار می دهد زیرا آن شی قابل تشخیص در میدان دیدش باقی می ماند.
این تیم تحقیقاتی امیدوار است که بتواند از این سیستم برای اعمال آزمایش بر روی سایر بی مهرگان مانند حشرات و حلزون ها استفاده کند تا در مورد چگونگی تکامل این توانایی بیشتر بیاموزند. شرح کامل این تحقیق در PLOS Biology منتشر شده است.
- 19
- 2
