تحقیقات نشان می دهد که نهنگ ها روزانه ۱۰ میلیون قطعه میکروپلاستیک می خورند.
به گزارش ایسنا به نقل از فیز، دانشمندان دانشگاه "استنفورد" دریافتند که بزرگترین حیوانات زنده زمین، مقادیر زيادي از کوچکترین ذرات پلاستیک را می بلعند.
این مطالعه که در مجله "Nature Communications" منتشر شده است، بر روی نهنگ های باله آبی و گوژپشت تمرکز داشته و مصرف قطعات پلاستیکی که از چند دانه شن کوچک تر هستند و معمولاً میکروپلاستیک نامیده میشوند را در آن ها مورد بررسی قرار داده است.
نویسندگان این مقاله داده های مربوط به غلظت میکروپلاستیک در سطح و اعماق آب های سواحل کالیفرنیا را با آمار دقیقی از جایی که صدها نهنگ حامل دستگاه های ردیاب برای جستجوی غذا بین سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ در آن شنا می کردند، ترکیب کردند.
آن ها دریافتند که نهنگ ها بطور عمده ۵۰ تا ۲۵۰ متر زیر سطح آب تغذیه می کنند، عمقی که بالاترین غلظت میکروپلاستیک در آب های آزاد را دارد. نهنگ آبی که بزرگترین جانور این سیاره است، بیشترین پلاستیک را مصرف می کند. این پستاندار تقریباً ۱۰ میلیون قطعه پلاستیک مصرف می کند در حالی که غذای آن متشکل از حیواناتی همچون میگو است.
متیو ساووکا (Matthew Savoca)، از نویسندگان این مطالعه و محقق فوق دکتری از آزمایشگاه دریایی هاپکینز در دانشگاه استفورد می گوید: این حیوانات نسبت به آنچه براساس جثه بزرگ شان انتظار می رود در زنجیره غذایی پایین تر قرار دارند که باعث می شود آنها به مناطقی که پلاستیک در آب وجود دارد ، نزدیک تر شوند.
نهنگ های گوژپشت که عمدتا از ماهی هایی مانند شاه ماهی و آنچوی تغذیه می کنند، حدود ۲۰۰ هزار قطعه میکروپلاستیک در روز مصرف می کنند، در حالی که آن دسته از نهنگ هایی که از سخت پوستانی موسوم به کریل تغذیه می کنند، دستکم یک میلیون قطعه در روز می بلعند. نهنگ های باله آبی که هم از کریل و هم از ماهی تغذیه می کنند نیز روزانه سه تا ۱۰ میلیون قطعه میکروپلاستیک می خورند. ساووکا می گوید که نرخ مصرف میکروپلاستیک در نهنگ هایی که در مناطق آلوده تر مانند دریای مدیترانه شنا می کنند از این نیز بالاتر است.
نویسندگان این مقاله دریافتند که تقریباً تمام میکروپلاستیک هایی که نهنگ ها مصرف می کنند از طعمه هایشان وارد بدن آن ها می شود و نه از حجم عظیمی از آب دریا که این نهنگ ها برای شکار دسته هایی از کریل و ماهی های کوچک می بلعند.
شیرل کاهانه راپورت (Shirel Kahane- Rapport)، سرپرست این تیم تحقیقاتی که به عنوان دانشجوی دکترا بر روی این تحقیق کار کرده است، می گوید: این یک کشف نگران کننده است زیرا نشان می دهد که نهنگ ها ممکن است مواد غذایی مورد نیاز برای رشد خود را دریافت نکنند.
او ادامه داد: ما به تحقیقات بیشتری نیاز داریم تا بفهمیم آیا کریل هایی که میکروپلاستیک مصرف می کنند روغن کمتری دارند یا خیر و آیا ممکن است ماهی ها گوشت و چربی کمتری داشته باشند و همه آنها با خوردن میکروپلاستیک تصور کنند که سیر شده اند. اگر این فرضیه درست باشد، بدان معناست که هر بار تغذیه انرژی بر نهنگ امکان دارد کالری کمتری برای او فراهم کند. هزینه ای که یک جانور به اندازه یک تریلر ۱۸چرخ نمی تواند از عهده آن بر بیاید.
کاهانه راپورت که در این زمینه فعالیت می کند، می گوید: اگر طعمه ها با مواد مغذی همراه نباشند، وقت آنها تلف می شود، زیرا آنها چیزی خورده اند که اساسا زباله است.
نگهبانان تغییرات محیطی
این تحقیقات مبتنی بر بیش از یک دهه جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده است که از طریق آن محققان به سوالات به ظاهر ساده اما اساسی پاسخ داده اند، مانند اینکه نهنگ ها چقدر غذا می خورند، چگونه تغذیه می کنند، چرا تا یک اندازه مشخص بزرگ می شوند و قلب آنها تا چه حد آرام می تپد.
آن ها از طیف وسیعی از فناوری ها، از جمله پهپادها و دستگاه های مملو از حسگر معروف به برچسب های بیولوژیکی استفاده می کنند و آن ها را برای جمع آوری اطلاعات حرکتی و فیزیولوژیکی به نهنگ ها متصل می کند. آن ها از قایق های تحقیقاتی کوچک نیز استفاده می کنند و پژواک هایی ایجاد می کنند که با استفاده از آن امواج صوتی برای ترسیم عمق و تراکم ماهی ها و کریل های نزدیک به محل تغذیه نهنگ ها مورد استفاده قرار می گیرد.
نهنگ ها در مصرف پلاستیک تنها نیستند. این آلودگی نخستین بار ۵۰ سال پیش در شبکه های غذایی دریایی گزارش شد و اکنون در دستکم ۱۰۰۰ گونه یافت شده است.
ساووکا می گوید: نگرانی منحصر به فرد در مورد نهنگ ها به این علت است که مقادیری تا این حد زیاد پلاستیک مصرف می کنند.
جرمی گلدبوگن (Goldbogen)، از نویسندگان این مطالعه می گوید:نهنگ های بی دندان برای تصفیه مقادیر زیادی از آب اقیانوس ها تکامل یافته اند، بنابراین آن ها نگهبانان تغییرات محیطی از جمله آلودگی هایی مانند میکروپلاستیک ها هستند.
دانشمندان همچنان به بررسی این موضوع خواهند پرداخت که چه بر سر میکروپلاستیک های بلعیده شده توسط نهنگ ها می آید.
کاهان راپورت می گوید: امکان دارد میکروپلاستیک ها دیواره های معده آنها را خراش دهد. می تواند وارد جریان خون شود، یا از بدن حیوان خارج شود. ما هنوز نمی دانیم. از صفحات الک مانند درون دهان نهنگ ها برای توسعه سیستم های بهتر برای فیلتر کردن قطعات پلاستیکی و سایر مواد ناخواسته در محیط های صنعتی، مانند تصفیه خانه های فاضلاب الهام گرفته می شود.
گلدبوگن گفت: این نتایج جدید گام مهمی به سوی درک اثرات بالقوه شیمیایی و فیزیولوژیکی میکروپلاستیک ها بر نهنگ ها و سایر حیوانات بزرگی است که دارای این صفحات الک مانند هستند.
- 16
- 4
