تاردیگرادها (خرس آبی) حیوانات کوچک و فوق العاده سختی هستند که می توانند طیف گسترده ای از خطرات را تحمل کنند.
به گزارش خبرآنلاین، تاردیگرادها با زیستگاه های خاصی در سراسر زمین، از کوه ها گرفته تا اقیانوس ها و صفحات یخی سازگار شده اند؛ انعطاف پذیری آنها همچنین می تواند به آن ها کمک کند تا از ماجراجویی های تصادفی فراتر از ایمنی زیستگاه های بومی خود زنده بمانند، که می تواند به فرصت هایی منجر شود.
در یک مطالعه ای که اخیرا صورت گرفته است، محققان نمونه جدیدی از تنوع زیستی دیرگرم- گونه ای که قبلاً ناشناخته برای تپه های ماسه ای سازگار شده بود- را نشان می دهند و شواهد جدیدی ارائه می کنند که نشان می دهد برخی از تاردیرگرادها زیستگاه هایی را با استعمار و سواری گرفتن در داخل حلزون ها پیدا کردند.
تاردیگرید تازه کشف شده از پارک ملی Rokua در منطقه Ostrobothnia شمالی فنلاند می آید، جایی که محققان آنرا روی گلسنگ و خزه در یک جنگل تلماسه ای یافتند.
چشم انداز روکوآ توسط یخچال ها و باد شکل گرفته است و تپه های شنی از دیگر ویژگی های این منطقه است؛ این منطقه همچنین خانه یک جنگل تپه های داخلی غنی از گلسنگ است، زیستگاهی که توسط فعالیت های انسانی تهدید می شود.
تیمی از دانشمندان به سرپرستی ماتئو وکی، زیست شناس دانشگاه جیواسکیلا، از روکوا بازدید کردند تا خزه، گلسنگ، خاک برگ و ریشه های علف را از روی ماسه جمع آوری کنند.
آنها نه تنها تاردیگرادها را پیدا کردند، بلکه گونه جدیدی را پیدا کردند. این تنها پنجمین عضو شناخته شده از مجموعه Macrobiotus pseudohufelandi است، گروه کوچکی از تاردیگرادها با سازگاری هایی مانند پاها و پنجه های کوچک شده برای زندگی در زیر زمین.
محققان اینگونه را Macrobiotus naginae نامیدند که اشاره ای به ناگینی، یک شخصیت مار از کتاب های« هری پاتر» است.
محققان خاطرنشان می کنند که مانند بسياري از حیوانات زیرزمینی، این تاردیگرادها ممکن است اندام های کوچک تری را برای شکل ساده تری برای خزیدن در خاک یا ماسه تکامل کرده باشند.
و در حالی که همه تاردیگرادها به آب نیاز دارند، آنها همچنین دارای یک قدرت فوق العاده برای زنده ماندن در دوره های خشک طولانی هستند که می تواند در محیط های خشک تر مفید باشد.
تاردیگرادها آب را از بدن خود بیرون می ریزند و به یک لکه خشک و تقریباً تخریب ناپذیر به نام تون تبدیل می شوند. در این حالت معلق، تاردیگراد میتواند سالها یا دهه ها زنده بماند، سپس به طور ناگهانی در حضور آب زنده شود.
حالت تون می تواند تاردیگرادها را در برابر طیف وسیعی از خطرات دیگر نیز محافظت کند، از جمله دمای شدید، فشار بالا، کمبود اکسیژن، بمباران اشعه ایکس، شلیک از تفنگ، و قرار گرفتن در معرض خلاء فضا.
این توانایی امکان دارد به تاردیگرادها کمک کند تا دوره های خشکی را در زیستگاه خود تحمل کنند، یا میتواند به آن ها کمک کند تا مکان های جدید را با محافظت از آنها در قلمروی غیرقابل پذیرش، در صورتی که باد آنها را با خود برد، مستعمره کنند.
- 16
- 18
