تیمی از محققان در قالب پروژه سطل زباله دریایی، سطل های دریایی شناوری را طراحی کرده اند که پلاستیک ها و دیگر زباله ها را از آب بندر قبل از رسیدن به اقیانوس، جمع آوری کرده و اجازه ورود آلودگی های مختلف را به دریا نمی دهد.
به گزارش سیناپرس، اندرو تورتون و پیت چگلینسکی در سال ۲۰۱۵ پروژه ای را در استرالیا کلید زدند که هدف اصلی آن پاکسازی اقیانوس ها و ۱۰۰ شهر ساحلی تا سال ۲۰۵۰ بود. این پروژه با عنوان سطل زباله دریایی یا Seabin در ابتدا به طور خاص روی مشکل آلودگی پلاستیکی و پاکسازی دریاها متمرکز بود ولی در ادامه دریافتند راه حل واقعی برای همه مشکلات ناشی از فعالیت های انسانی، آموزش است.
اندرو تورتون در این رابطه می گوید: اگر کمی باهوش تر بودیم، آلودگی پلاستیکی وجود نداشت و به فناوری هوشمند سطل زباله دریایی نیاز نداشتیم. بنابراین من در ساخت داده ها، علم، آموزش و مشکلات پیشگیری و همچنین ارائه فناوری های نوآورانه برای پاک سازی سرمایه گذاری کردم.
وابستگی ما به پلاستیک های یکبار مصرف به چالش های زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی عظیم منجر شده که در نتیجه بحران آلودگی پلاستیک را ایجاد کرده است.
پلاستیک در مقابل تجزیه به شدت مقاوم بوده و به راحتی در محیط اطراف خود گیر می کند. این ماده برای بیش از ۵۰۰ سال در محیط باقی مانده و به آرامی به میکروپلاستیک هایی تجزیه می شود که آزادانه در آب و هوا حرکت می کنند. این ذرات سپس توسط انسان ها، ماهی ها، لاک پشت ها یا پرندگان بلعیده می شود و گاهی حیوانات در آن گیر می کنند و می میرند.
گزارش برنامه محیطزیست سازمان ملل می گوید سالیانه ۸ میلیون تن زباله پلاستیکی به اقیانوس های ما سرازیر می شود و پیش بینی ها حاکی از آن است که اگر اقدامات جدّي انجام ندهیم، این میزان تا سال ۲۰۲۵ دو برابر می شود.
تیم پروژه Seabin موفق به تولید یک محصول تجاری شد که بعنوان یک سطل زباله شناور عمل کرده و زباله، روغن، سوخت و مواد شوینده (Detergent) را رهگیری می کند. این سطل های زباله شامل فناوری هوشمند، حسگرهای آب و مودمی برای اتصال مبتنی بر ابر یا اینترنت اشیا می شود. داده ها نشان می دهد که فناوری سطل زباله دریایی Seabin اجازه می دهد هر سال ۹۰ هزار کیسه پلاستیکی توسط هر واحد سطل جمع آوری شود و هزینه نگهداری و استفاده از این سطل ها نیز حدود یک دلار در روز است.
همزمان با طراحی این سطل زباله، شرکت ها و گروه های فناورانه دیگری از قبیل Plastic Fischer از یک دستگاه کم هزینه و ساده به نام TrashBoom استفاده می کنند. این فناوری به شکل یک توری در عرض رودخانه کشیده می شود تا زباله های پلاستیکی را در حالی که آب در جریان طبیعی خود است، جمع آوری کند. این فناوری در یکی از آلوده ترین رودخانه های جهان واقع در کشور اندونزی آزمایش شد.
یکی دیگر از شرکت هایی که ذهنیت نوآورانه ای را برای مشکل پلاستیک اقیانوس به ارمغان می آورد RiverRecycle فنلاند است. هدف این کسب و کار نصب ۵۰۰ ایستگاه جمع آوری و بازیافت زباله در رودخانه هایی است که بیشترین آلودگی پلاستیکی را به اقیانوس می ریزند. پروژه های آنها شامل تأسیساتی در رودخانه میثی در بمبئی هندوستان می شود.
- 13
- 6
