به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی ساینس آلرت، دانشمندان حین کشف استخوان ها و سایر اشیا، در برخی اوقات متوجه بقایایی از اندام ها می شوند که به آنها چسبیده اند.
اما هیچ یک از این قبیل یافته ها به قدمت پروتیین هایی که به تازگی محققان کانادایی در سنگواره ۱۹۵ میلیون ساله یک دایناسور کشف کرده اند، نمی رسد.
این پروتیین ها حدود ۱۰۰ میلیون سال مسن تر از تکه های کلاژن یافت شده در استخوان ران دایناسوری هستند که سال ۲۰۰۹ کشف شد؛ کشف جدید اطلاعات منحصر به فردی به محققان در خصوص زیست شناسی سایر دایناسور هایی می دهد که در آن زمان روی زمین سرگردان بودند.
در این کشف اخیر، محققان دانشگاه تورنتو در استخوان دنده یک دایناسور موسوم به 'لوفنگوسور' بافت نرم کشف کردند؛ دایناسور لوفنگوسور یک گیاه خوار گردن دراز است که در اوایل دوران ژوراسیک در منطقه ای که اکنون جنوب غرب چین است، می زیست.
رابت رایز یک دیرینه شناس و از محققان این گروه تحقیقاتی گفت: این پروتیین ها مولفه های ساختمانی بافت های نرم حیوانات هستند و هیجان انگیز است که رمز بقای آنها در این مدت را دریابیم.
پژوهشگران کانادایی با همکاری محققان چینی و تایوانی از یک دستگاه 'سینکروترون' برای آنالیز نمونه های سنگواره استفاده کردند.
این دستگاه با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز یا پرتوهای هدف نور، مواد را - که در این مورد کلاژن و پروتیین های مملو از آهن هستند- بدون خطر آلوده شدن نمونه ها شناسایی می کند.
دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که چرا برخی از پروتیین ها و کلاژن می توانند برای چنین مدت زمان طولانی باقی بمانند اما در این مورد تصور می کنند که رگ های خونی باعث تشکیل یک محفظه بسته به اندازه میکرو شده اند که ماده را در بر گرفته است.
محققان حدس می زنند، ذرات ریز مملو از آهن که از جریان خون در استخوان های دنده باقی مانده اند، ممکن است منبع هماتیت بوده باشند که به پروتیین ها چسبیدند و موجب شدند که این پروتیین ها در طول زمان دوام بیاورند.
نتایج این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
- 12
- 6
