به گزارش ایسنا به نقل از آی ای، حقیقت این است که نمی دانیم ما "هومو ساپینزها" یا همان انسان های خردمند امروزی دقیقا از کجا آمده ایم. "چارلز داروین" در مطالعات خود در سال ۱۸۷۱ در کتاب "هبوط انسان" یا "تبار انسان و انتخاب طبیعی در ارتباط با جنسیت" حدس زد که انسان از آفریقا منشأ گرفته است و ما از اجدادی متولد شده و فرگشت یافته ایم که با گونه های زنده کنونی موجود متفاوت بوده اند.
"تبار انسان و انتخاب طبیعی در ارتباط با جنسیت" نام کتابی در نظریه تکاملی اثر طبیعی دان انگلیسی "چارلز داروین" است که نخستین بار در سال ۱۸۷۱ میلادی منتشر شد. این دومین کتاب تکاملی او پس از خاستگاه گونه ها در سال ۱۸۵۹ بود.
اکنون یک مطالعه جدید منتشر شده در مجله Science در تاریخ ۷ مه ۲۰۲۱ که توسط یک گروه بین المللی از دانشمندان دیرینه انسان شناس یا دیرین مردم شناس از دانشگاه بارسلونا اسپانیا، مؤسسه فناوری نیویورک، موزه تاریخ طبیعی آمریکا و برخی دیگر از دانشگاه ها و موسسات فناوری و تحقیقاتی با طیف گسترده ای از تخصص ها از نظریه "داروین" حمایت کرده است و نتیجه گرفته است که به احتمال زیاد آخرین نیایی که ما با میمون ها به اشتراک داشته ایم، دارای صفات متمایز خاص خود بوده است که متفاوت از انسان های مدرن و همچنین میمون های مدرن است.
اما این جد باستانی چه کسی بوده است؟ شامپانزه ها که ۹۸ درصد دی ان ای ما با آن ها مشترک است، در تیره "پن" (Pan) قرار دارند، در حالی که انسانها در تیره "هومو" (Homo) هستند. انسان ها بین ۶.۵ تا ۹.۳ میلیون سال قبل از شامپانزه ها اختلاف پیدا کرده و از هم انشعاب یافته اند.
از نظر تاریخی، دو روش عمده در تجزیه و تحلیل نسب انسان استفاده شده است:
۱. بالا به پایین؛ که از میمون های زنده به ویژه شامپانزه ها برای بازیابی منشا ما انسانها استفاده می شود.
۲. پایین به بالا؛ که از نمونه های فسیلی انسان و میمون (Monkey) ها استفاده می کند.
در مرور مطالعات پیرامون این رویکردها، نویسندگان این مطالعه استدلال می کنند که در این رویکردها محدودیت هایی وجود دارد. دلیل این امر این است که مطالعات از بالا به پایین اغلب فرض می کنند که گونه های میمون مدرن دارای زیستگاه و ویژگی های گروه های قبلی هستند، در حالی که مطالعات از پائین به بالا به تک تک میمون های فسیلی نقش فرگشتی مهم تری نسبت به آنچه ممکن است داشته باشند، می دهند.
دانشمندان در تلاش برای سازگاری این رویکردها و شناسایی جد باستانی ما بررسی کردند که محیط آخرین جد مشترک پان- هوموی ما باید چگونه بوده باشد.
دوران "میوسن" از حدود ۵.۳ تا ۲۳ میلیون سال پیش وجود داشته است و تعدادی از تیره میمون های فسیلی مربوط به آن دوران پیدا شده است. با این حال آن ها ترکیبی از ویژگی های مشترک در طرح بدن" ارتو گرید" (قائم راه رفتن) و "پونو گرید" (چهار دست و پا راه رفتن) را نشان می دهند که باعث شده برخی دانشمندان میمون های دوران میوسن را از تبار انسان کنار بگذارند و هیچ اجماع علمی روی نقش تکاملی این میمون های فسیلی وجود ندارد.
برخی دانشمندان از نظریه پراکنده شدن برخی از میمون های میوسن در آفریقا و اوراسیا تقریبا ۱۴ تا ۱۶ میلیون سال پیش قبل از واگرایی "هومینین ها" یا "انسان تباران" از میمون ها حمایت می کنند. برخی از این میمون ها باعث به وجود آمدن تیره اورانگوتان ها و میمون های" دریوپیت"( Dryopith) اروپایی شدند، در حالی که برخی دیگر به آفریقا بازگشتند و در آنجا به میمون ها و هومینین های آفریقایی مدرن تبدیل شدند.
برخی دیگر از دانشمندان نیز دریوپیت ها را بعنوان اجداد عمومی انسانیان یا نخستینیان، یا یک بن بست فرگشتی تفسیر می کنند.
در اواخر دوره میوسن در آفریقا، افزایش تکه تکه شدن زیستگاه ها ممکن است منجر به فرگشت (تکامل) در بند انگشتان میمون آفریقایی و دو پا شدن انسان یا راه رفتن روی دو پا از یک جد مشترک "ارتوگرید" که در میان درختان زندگی می کرده، شده باشد. راه رفتن روی دو پا امکان دارد به اجداد انسانی ما این امکان را داده باشد تا رژیم غذایی (diet) و جابجایی خود را متناسب با آن تطبیق دهند.
این مطالعه به این نتیجه رسید که تلاش های پژوهشی در آینده باید به جستجوی فسیل های میمون میوسن در مناطقی بپردازد که هنوز یافت نشده اند. دانشمندان همچنین نتیجه گرفتند که مدل سازی داده محور باید بر تلاش برای متناسب کردن سناریوهای فرگشتی در هر یافته فسیلی اولویت داشته باشد.
فسیل های انسان تباران در آفریقای شرقی و مرکزی و احتمالاً در اروپا نیز یافت شده است. فسیل هایی از بیش از ۵۰ گونه میمون باستانی در آفریقا و اوراسیا یافت شده است، با این حال همانطور که دکتر "سرجیو آلمسیجا"، محقق بخش انسان شناسی در موزه تاریخ طبیعی آمریکا می گوید، هیچ اجماع علمی درباره نقش تکاملی این میمون های فسیلی وجود ندارد.
"کلسی پوگ"، یکی از نویسندگان این مطالعه اضافه کرد که ویژگی ها و ترکیبات منحصر به فرد و گاه غیر منتظره مشاهده شده در میان میمون های فسیلی که غالبا با میمون های زنده متفاوت هستند، برای رمزگشایی از اینکه انسان تباران چه ویژگی هایی را از اجداد میمون ما به ارث برده اند، لازم است.
انسان با نام علمی" Homo sapiens" یا انسان خردمند یک پستاندار از نوع دوپا و از خانواده انسانیان یا نخستینیان است. انسان تباران با نام علمی "Hominini" تباری از زیرخانواده انسانیان هستند. این تبار شامل تمام گونه های موجود یا منقرض شده ای است که به انسان امروزی نسبت به شامپانزه های امروزی نزدیک تر هستند. به اعضای این تبار نام متعارف تر دودمان انسان هم اطلاق می شود.
انسانیان، نخستینیان یا هومینید با نام علمی "Hominidae" همچنین به نام کَپی های بزرگ (great apes) یاد شده اند و یک خانواده آرایه شناختی شامل چهار سرده موجود شامپانزه ها، گوریل ها، انسان ها و اورانگوتان ها هستند.
اکنون بنظر میرسد که این مطالعه جدید، ما را در مورد این که از کجا آمده ایم، دوباره به مرحله اول برمی گرداند.
- 14
- 5
