به گزارش ایسنا به نقل از نیچر، اگرچه آب تنها چندین ثانیه در این حالت باقی ماند ولی این آزمایش برخلاف سایر آزمایش های تبدیل مواد غیرفلزی به فلز رسانا نیازمند فشار بالا نبود.
از نظر تئوری بیشتر مواد را با وارد کردن فشار مناسب میتوان به فلز تبدیل کرد. با فشرده شدن اتم ها و مولکول ها، این عناصر شروع به تقسیم الکترون های خارجی خود می کنند به طوریکه مانند آهن و مس قادر به جابجایی الکترون شده و خاصیت رسانایی ایجاد می کنند.
"یونگ ورث" (Jungwirth) می گوید: برای انجام چنین کاری نیاز به وارد کردن ۱۵ میلیون اتمسفر فشار به آب بود و چنین کاری در آزمایشگاه های کنونی امکان پذیر نیست. ولی روش جایگزینی به ذهن او رسید و آن استفاده از الکترون های یک فلز قلیایی است.
عناصر گروه اول جدول تناوبی از جمله سدیم و پتاسیم تمایل دارند خارجی ترین الکترون خود را انتقال دهند. یونگ و همکارش سال پیش چنین آزمایشی را بر روی آمونیاک انجام داده بودند و تصمیم گرفتند آن را روی آب نیز امتحان کنند اما چالشی بر سر راه آنها قرار داشت. فلزات قلیایی با آب واکنش نشان داده و باعث انفجار می شود. بنابراین آن ها آزمایشی طراحی کردند که سرعت واکنش را کم کند و از انفجار جلوگیری کند.
محققان سرنگی را با سدیم و پتاسیم پر کردن و آنرا در محفظه ی خلأ قرار دادند. سپس آنها قطراتی از این فلزهای قلیایی را در معرض بخار آب قرار دادند. آب روی این قطرات لایه ای به ضخامت یک دهم میکرومتر تشکیل داد. الکترون ها به سرعت در آب پخش شدند و در عرض چندثانیه لایه ی نازک آب رنگی طلایی بخود گرفت.
یونگ می گوید: این آزمایش استراحتی بین کار برای او بوده است که به نوعی یادآور این موضوع است که علم میتواند سرگرم کننده باشد.
- 13
- 4
