به گزارش ایسنا به نقل از نوبل پرایز، اعطای جایزه نوبل فیزیک از سال ۱۹۰۱ شروع شد و تاکنون که در سال ۲۰۱۸ هستیم، هر ساله به یک تا سه نفر اهدا می‌شود.
این جایزه تاکنون ۱۱۲ بار اعطا شده است که در مجموع ۲۱۰ نفر از نخبگان جهان حائز آن شده‌اند.
"جان باردین"(John Bardeen) تنها برنده جایزه نوبل است که دو بار در سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۷۲ جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرده است. این به این معنی است که در مجموع ۲۰۹ نفر جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرده‌اند.
نوبل فیزیک ۲۰۱۸
جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۸ برای پیشرفت‌های پیشگامانه در زمینه لیزر، مشترکا به آرتور اشکین، جرارد مورو و دونا استریکلند اهدا شد که اشکین صاحب نصف جایزه و دو دانشمند دیگر هر کدام یک چهارم از جایزه نقدی بنیاد نوبل خواهند شد.
نوبل فیزیک ۲۰۱۷
رینر ویس، بری سی.باریش و کیپ اس.ترون به پاس خدماتشان در حوزه امواج گرانشی، جایزه نوبل را به طور مشترک در سال ۲۰۱۷ دریافت کردند.
نوبل فیزیک ۲۰۱۶
جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۶ به طور مشترک به دیوید تالس، دونکان هالدین و مایکل کوسترلیز برای اکتشافات نظری انتقال فاز توپولوژیک و فازهای توپولوژیکی ماده اهدا شد.
نوبل فیزیک ۲۰۱۵
کشف نوسانات نوترینو که نشان می‌داد نوترینوها جرم دارند در سال ۲۰۱۵ موجب اهدای جایزه نوبل به تاکای کاجیتا و آرتور مک‌دونالد شد.
نوبل فیزیک ۲۰۱۴
سه دانشمند ژاپنی به نام‌های ایسامو آساکی، هیروشی آمانو و شوجی ناکامورا برای اختراع دیودهای کارآمد نور آبی که روشنایی و صرفه‌جویی انرژی منابع نور سفید را فراهم می‌کرد، جایزه نوبل فیزیک را در این سال تصاحب کردند.
نوبل فیزیک ۲۰۱۳
فرانکو انگلرت و پیتر هیگز برای کشف نظری مکانیزمی که به درک ما از مبدأ جرم ذرات زیر اتمی کمک می‌کند، توسط بنیاد نوبل به عنوان برندگان جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۳ انتخاب شدند.
نوبل فیزیک ۲۰۱۲
سرج هاروچ و دیوید واینلند برای ابداع روش‌های نوین تجربی که قادر به اندازه‌گیری و دستکاری در سیستم‌های کوانتومی فردی بودند، توانستند نوبل فیزیک را به دست آورند.
نوبل فیزیک ۲۰۱۱
سائول پرل‌موتر، برایان اشمیت و آدام ریس برای کشف گسترش شتابی جهان از طریق مشاهدات ابرنواخترهای دور حائز جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۱ شدند.
نوبل فیزیک ۲۰۱۰
آندره گیم و کنستانتین نووسلوف برای آزمایش‌های پیشگامانه در مورد مواد گرافن دو بعدی برنده جایزه نوبل شدند.
نوبل فیزیک ۲۰۰۹
چارلز کوئن کائو به خاطر دستاوردهای پیشگامانه در زمینه انتقال نور در فیبرها برای ارتباطات نوری، به همراه ویلارد اس.بویل و جورج اسمیت برای اختراع یک مدار نیمه هادی تصویری موسوم به حسگر CCD، نوبل فیزیک را در سال ۲۰۰۹ دریافت کرد.
نوبل فیزیک ۲۰۰۸
یویچیرو نامبو برای کشف مکانیزم تقارن شکسته خودبه‌خودی در فیزیک زیر اتمی، به طور مشترک با ماکوتو کوبایاشی و توشی‌هیده ماسکاوا برای کشف منشا تقارن شکسته که پیش‌بینی کننده وجود حداقل سه خانواده از کوارک‌ها در طبیعت بود، برنده نوبل فیزیک در این سال شد.
نوبل فیزیک ۲۰۰۷
کشف مقاومت مغناطیسی بزرگ(GMR) که همان تغییر ناگهانی مقاومت الکتریکی است موجب شد تا آلبرت فرت و پیتر گرونبرگ برنده نوبل فیزیک در سال ۲۰۰۷ شوند.
نوبل فیزیک ۲۰۰۶
جان ماتر و جورج اسموت برای کشف فرم سیاه‌چاله و ناهمسان‌گردی تابش پس زمینه مایکروویو کیهانی در سال ۲۰۰۶ جایزه نوبل فیزیک را به خانه بردند.
نوبل فیزیک ۲۰۰۵
روی گلابر برای سهم خود در توسعه نظریه کوانتومی انسجام نوری، به همراه جان هال و تئودور هانش برای مشارکت در توسعه طیف‌سنجی دقیق مبتنی بر لیزر، از جمله تکنیک شانه فرکانس نوری برندگان جایزه نوبل در سال ۲۰۰۵ معرفی شدند.
نوبل فیزیک ۲۰۰۴
دیوید گروس، دیوید پولیتزر و فرانک ویلچک برای کشف رهایی مجانبی در نظریه تعامل قوی برنده جایزه نوبل در این سال شدند.
نوبل فیزیک ۲۰۰۳
الکسی آبریکوسوف، ویتالی گینزبرگ و آنتونی لگت برای مشارکت پیشگامانه در نظریه ابررساناها و ابرشارها حائز نوبل فیزیک شدند.
نوبل فیزیک ۲۰۰۲
ریموند دیویس جونیور و ماساتوشی کوشیبا برای کمک‌های پیشگامانه در زمینه اخترفیزیک، به ویژه برای تشخیص نوترینوهای کیهانی به همراه ریکاردو جیاکنی برای کمک‌های پیشگامانه در زمینه اخترفیزیک که منجر به کشف منابع کیهانی اشعه ایکس شد، برنده نوبل فیزیک در سال ۲۰۰۲ شدند.
نوبل فیزیک ۲۰۰۱
اریک کورنل، ولفگانگ کترل و کارل ویمن برای دستیابی به چگالش بوز-اینشتین در گازهای رقیق اتم‌های قلیایی و برای مطالعات بنیادی خواص هم‌چگال‌ها جایزه نوبل را در این سال از آن خود کردند.
نوبل فیزیک ۲۰۰۰
اما اولین نوبل قرن بیست و یک و آخرین مورد از موارد گزارش ما به پاس تلاش‌های بنیادی در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات و توسعه الکترونیک نوری و همچنین اختراع مدار یکپارچه به ژورز آلفروف، هربرت کرومر و جک کیلبی اهدا شد.
- 14
- 1
